Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι ο γόνιμος τόπος για να ανθίσει η Τέχνη που εμπνέει, που προβληματίζει, που διαπαιδαγωγεί, που αμφισβητεί. Στο κομμάτι της μουσικής αυτού του είδους η Τέχνη έχει συντροφεύσει το Φεστιβάλ σε όλα τα χρόνια του. Γράφονται άραγε τέτοια τραγούδια ακόμη σήμερα;

Η απάντηση είναι κατηγορηματικά «ναι», γιατί με τέτοια τραγούδια θα γεμίσει το αφιέρωμα που θα κλείσει το πρόγραμμα της πρώτης μέρας στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ.

Οι «Κοινοί Θνητοί» συμπράττουν με τους Θοδωρή Βλαχάκη και Μιχάλη Σκαράκη (Magic de Spell), Αλέξανδρο Δάικο, Πολυξένη Καράκογλου, Γρηγόρη Κλιούμη (Υπόγεια Ρεύματα), Τάσο Κοφοδήμο & Κωνσταντή Παπακωνσταντίνου (Γκιντίκι), Δημήτρη Μητσοτάκη, Δημήτρη Μυστακίδη, Φώτη Σιώτα, Μάρθα Φριντζήλα σε μια μοναδική συναυλία, ειδικά για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, την Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη, στις 23.00, στην Κεντρική Σκηνή.

«Δεν πιστεύουμε πως η τέχνη θα αλλάξει τον κόσμο, αλλά πως με σύμμαχο την τέχνη η αλλαγή του κόσμου αποκτά ρυθμό». Ετσι μας συστήνονται οι «Κοινοί Θνητοί», το συγκρότημα που δημιουργήθηκε λίγα χρόνια πριν στην Εύβοια.

Από τότε τραγούδια τους όπως «Σ' αυτή τη μηχανή», «Αφιερωμένο», «Ακρόαση» και τόσα άλλα είναι το μόνιμο soundtrack στους αγώνες των νέων παιδιών...

Μας λένε οι «Κοινοί Θνητοί» για τη συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» και για τη συγκεκριμένη συναυλία:

«Είναι μεγάλη η τιμή που μας έκανε η ΚΝΕ για να αναλάβουμε την επιμέλεια ενός αφιερώματος στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ. Και μόνο να αναλογιστούμε ποιοι καλλιτέχνες έχουν περάσει από αυτή τη σκηνή, όλα αυτά τα 50 χρόνια, πραγματικά ανατριχιάζεις.

Τραγούδια που μιλάνε για τον πόλεμο, τον φασισμό, την ανάγκη αλλαγής αυτού του κόσμου... Αυτά είναι τα τραγούδια που επιλέξαμε να ακουστούν σε αυτό το αφιέρωμα, που ο δικός μας ήχος και στίχος θα μπλεχτεί με μελωδίες και τραγούδια σημαντικών δημιουργών και ερμηνευτών, με μεγάλη συμβολή στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι.

Περιμένουμε πώς και πώς το βράδυ της 18ης Σεπτέμβρη! Και εκεί εύκολα θα διαπιστώσει κανείς ότι είτε στα δικά μας τραγούδια που έχουν γραφτεί τα τελευταία 5 - 7 χρόνια, είτε στα τραγούδια που έχουν "γεννηθεί" χρόνια πριν, τα προβλήματα παραμένουν τα ίδια... Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού η ρίζα όλων όσα θίγονται στα τραγούδια παραμένει μία, η εκμετάλλευση. Αυτό προσπαθούμε να προβάλουμε και μέσα απ' το αφιέρωμα».