Με την παρουσία χιλιάδων εργαζομένων, νεολαίας, λαϊκού κόσμου κάθε ηλικίας, πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην κοίτη του Πηνειού στη Λάρισα, που κορυφώθηκαν το Σάββατο, με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση με ομιλητή τον Θοδωρή Χιώνη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η μαζική συμμετοχή του κόσμου, ιδιαίτερα της νεολαίας, έστειλε μήνυμα ελπίδας, επιβεβαίωσε ότι ακόμη περισσότεροι είναι αυτοί που συμπορεύονται με το ΚΚΕ στον δρόμο του αγώνα για να «γενούνε τα σκοτάδια λάμψη».

Το πλούσιο περιεχόμενο των Στεκιών, οι δραστηριότητες που έγιναν στο Μαθητικό και το Φοιτητικό Στέκι, η κεντρική έκθεση με θέμα «100 χρόνια Β. Ι. Λένιν: Σοσιαλισμός η απάντηση τον 21ο αιώνα», η συζήτηση με θέμα «100 χρόνια Λένιν. Είναι σήμερα επίκαιρος ο δρόμος της επαναστατικής αλλαγής;» που πραγματοποιήθηκε την πρώτη μέρα με την Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, το δρώμενο «5 δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια», που παρουσιάστηκε από τη μουσικοθεατρική ομάδα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, το μουσικό αφιέρωμα και το βίντεο για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ κέντρισαν το ενδιαφέρον, προκάλεσαν προβληματισμό και συνέβαλαν στην επιτυχία των εκδηλώσεων. Αντίστοιχα τους μικρούς φίλους του Φεστιβάλ κέρδισαν ο Παιδότοπος και το Στέκι του «κόκκινου Αερόστατου».

Πλούσιο ήταν και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα και στις 2 σκηνές, με τη συμμετοχή περίπου 80 καλλιτεχνών. Ξεχώρισε η συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου το Σάββατο αλλά και η στιγμή που ανέβηκαν στη Νεανική Σκηνή την Παρασκευή οι «Κοινοί Θνητοί».

Με θερμά χειροκροτήματα και συνθήματα έγινε δεκτός στο βήμα του Φεστιβάλ ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για την ομιλία στην πολιτική συγκέντρωση. Σε αυτήν επισήμανε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Πριν από έναν χρόνο, από τις πρώτες ώρες της καταστροφής κι όλες τις μέρες και τις νύχτες που ακολούθησαν, τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος και της ΚΝΕ, μαζί και με άλλους ανθρώπους της περιοχής, ξελάσπωναν και οργάνωναν την αλληλεγγύη. Τη λαϊκή αλληλεγγύη που έντυσε, τάισε, καθάρισε, στήριξε, φιλοξένησε, μαζί με τη διεκδίκηση που ήταν απαραίτητη ενάντια στο εχθρικό αντιλαϊκό κράτος, που για να προστατεύει τα κέρδη των λίγων δεν λογαριάζει και καταστρέφει τις ανάγκες και τις ζωές των πολλών. Εκείνες τις μέρες, οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ στη Λάρισα όπως και στις άλλες πόλεις της περιοχής δεν θα μπορούσαν να γίνουν.

Εκείνες τις μέρες, η συντροφικότητα, η ανιδιοτέλεια, η εθελοντική προσφορά, υλικά με τα οποία φτιάχνεται το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή", μεμιάς μεταφέρθηκαν και έλαμψαν μέσα στον βούρκο και την εγκατάλειψη.

Εκείνες τις μέρες, σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα τα Φεστιβάλ μετατράπηκαν σε χώρους στήριξης της αλληλεγγύης και του αγώνα, των εργαζομένων και των νέων που ήρθαν από άλλες περιοχές με τις γαλότσες, τα φτυάρια, τις φουσκωτές βάρκες κι ό,τι άλλο διέθεταν για να βοηθήσουν.

Εναν χρόνο μετά είμαστε εδώ. Παλέψαμε και συνεχίζουμε να παλεύουμε. Ο,τι πληγή επουλώθηκε έστω και λίγο, ό,τι δόθηκε, δεν χαρίστηκε, οφείλεται στον αγώνα των πληγέντων, των επιτροπών που δημιούργησαν, μαζί με εκατοντάδες μαζικούς φορείς, σωματεία, αγροτικούς συλλόγους, πολιτιστικούς, μαθητικά συμβούλια, φοιτητικά, το Εργατικό Κέντρο, "τον λαό που έσωσε τον λαό".

Είμαστε εδώ, στις εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή", που είναι "ένα παράθυρο στη λιακάδα", στον αυριανό, τον καινούργιο κόσμο».

Στάθηκε επίσης στις περσινές καταστροφικές πλημμύρες τονίζοντας: «Η οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο τα κέρδη των λίγων, η εξουσία στα χέρια μιας κοινωνικής μειοψηφίας, των εκπροσώπων των επιχειρηματικών ομίλων, δεν γίνεται απλά εμπόδιο στην κοινωνική πρόοδο και ευημερία, αλλά δημιουργεί συνεχώς αδιέξοδα και καταστροφές. Αυτό ζήσατε, αυτό ζήσαμε και με τη φονική κακοκαιρία "Daniel" και ό,τι επακολούθησε.

Κυβέρνηση, Περιφέρεια και τοπικές αρχές, συνολικά ο κρατικός μηχανισμός, αποδείχτηκαν για άλλη μια φορά επιλεκτικά ανίκανοι να προστατέψουν τη ζωή και την περιουσία του λαού.

Αλήθεια, όμως, πώς εξηγούν την ανυπαρξία σύγχρονων υποδομών αντιπλημμυρικής προστασίας, την έλλειψη διαχείρισης των υδάτων, την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί σε έκτακτες ανάγκες που αφορούν την προστασία της ζωής του λαού και της περιουσίας του; (...)

Σήμερα, έναν χρόνο μετά, η πραγματικότητα δεν κρύβεται: Στις συνοικίες της Λάρισας που πλημμύρισαν, όπως στον Αγιο Θωμά, τις Εργατικές Κατοικίες Γιάννουλης, στη Νέα Σμύρνη, αλλά και στα χωριά του νομού οι πλημμυροπαθείς έχουν χορτάσει με παραμύθια για "ολόπλευρη στήριξη", ενώ έχουν πάρει αποζημιώσεις - ψίχουλα, που κι αυτές δεν έχουν δοθεί σε όλους και για όλα. Χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφοι έβγαλαν τη χρονιά χωρίς αποζημιώσεις και παραγωγή, δεν μπορούν ακόμα να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους.

Εναν χρόνο μετά, η έλλειψη ακόμα και των πιο στοιχειωδών αντιπλημμυρικών έργων είναι εκκωφαντική. Πόσο μάλλον ενός ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδιασμού, μπροστά στον κίνδυνο μιας νέας μεγάλης καταστροφής, που επανέρχεται με την πρώτη μπόρα.

Την ίδια ώρα, με βάση τις "προτεραιότητες" της ΕΕ και του εχθρικού αντιλαϊκού κράτους, αντιμετωπίζεται η μεγάλη καταστροφή ως "ευκαιρία" για νέα κέρδη και για να προχωρήσει ο συνολικότερος σχεδιασμός του κεφαλαίου που περιλαμβάνει: Τη διαχείριση των νερών με στόχο την παραπέρα εμπορευματοποίηση, το ακόμα πιο ακριβό νερό - εμπόρευμα για τα νοικοκυριά και τους αγρότες. Την "αλλαγή" στις καλλιέργειες, στο όνομα της "εξοικονόμησης νερού", που πετάει εκτός παραδοσιακούς βιοπαλαιστές καλλιεργητές και ενισχύει τους μεγαλοπαραγωγούς. Αλλαγές στη χρήση γης, για κάθε είδους επιχειρηματικά σχέδια μεγάλων ομίλων. Αλλά και νέα χαράτσια με τη μορφή της υποχρεωτικής ιδιωτικής ασφάλισης, όπως και απαλλαγή του κράτους από κάθε ευθύνη προστασίας του λαού.

Αυτές είναι οι διάφορες πλευρές που συνθέτουν το master plan του κεφαλαίου, αυτό που έχει αναλάβει να "τρέξει" και ο ολλανδικός επιχειρηματικός όμιλος από κοινού με την Περιφέρεια».

Καταλήγοντας, ο Θοδωρής Χιώνης σημείωσε: «Αυτό που πραγματικά ανησυχεί την αστική τάξη και τα επιτελεία της είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η προοπτική της κοινωνικής συμμαχίας, ρήξης και ανατροπής, η συσπείρωση περισσότερων δυνάμεων σε αυτήν την κατεύθυνση που βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό υπεύθυνο για τα βάσανα του λαού. Αυτόν που έχει την πραγματική εξουσία και τον πλούτο στα χέρια του, δηλαδή το κεφάλαιο, τα μονοπώλια. Για να τελειώνουμε με το εχθρικό αντιλαϊκό κράτος των καπιταλιστών (...)

Το σύγχρονο, επιστημονικά επεξεργασμένο Πρόγραμμα του ΚΚΕ μπορεί να δώσει πρωτόγνωρες κατακτήσεις στην εργατική τάξη, στον λαό μας, να εμπνεύσει σήμερα ευρύτερες νεανικές δυνάμεις που βλέπουν τη ζωή τους να βουλιάζει μέσα στα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις του συστήματος.

Τα πράγματα αλλάζουν! Η Ιστορία προχωράει μπροστά! Τίποτα δεν μένει ακλόνητο!

Στη χώρα μας, υπάρχει μια υπολογίσιμη δύναμη για να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη και αντεπίθεση. Και αυτή η δύναμη είναι το ΚΚΕ.

Υπάρχει ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Και παλεύουμε αυτό το ρεύμα να αποκτήσει νέα δυναμική, ριζοσπαστισμό και αντοχή.

Η αμφισβήτηση να γίνει θέληση και συνείδηση ότι ο λαός μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, στον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής της σάπιας εξουσίας του κεφαλαίου».