Συνεχίζεται η ταλαιπωρία για τη 10χρονη μαθήτρια από τα Σήμαντρα Χαλκιδικής, που η Διεύθυνση Εκπαίδευσης αποφάσισε να διώξει με την αστυνομία από το σχολείο και να την στείλει να φοιτήσει σε σχολείο διπλανού χωριού, για να μη χρειαστεί να δημιουργήσει δεύτερο τμήμα στην Ε' Τάξη του Δημοτικού και ανέθεσε την ευθύνη της μεταφοράς του παιδιού στους γονείς του.

Σε αυτήν την περίπτωση προβάλλει ολοκάθαρα το αποκρουστικό πρόσωπο του κράτους που μετράει μόνο ως κόστος τη μόρφωση των παιδιών και αδιαφορεί για τα ψυχικά τραύματα που τους προκαλεί.

Καταγγέλλοντας αυτήν την πολιτική, χτες, Τετάρτη, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της περιοχής προκήρυξε στάση εργασίας και πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης Χαλκιδικής στον Πολύγυρο.

Ο διευθυντής Εκπαίδευσης, που έδωσε την εντολή να επέμβει η αστυνομία, προσπάθησε να αποφύγει κάθε συγκεκριμένη δέσμευση και αρκέστηκε να πει ότι προτίθεται να σπάσει το τμήμα με την επόμενη φουρνιά των αναπληρωτών, δηλαδή αν και όταν τοποθετηθούν νέοι εκπαιδευτικοί.

Στο πλευρό των εκπαιδευτικών και της οικογένειας βρέθηκε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής, ο οποίος αρχικά επισκέφθηκε το Δημοτικό Σχολείο στα Σήμαντρα όπου συνομίλησε με τους εκπαιδευτικούς και στη συνέχεια παραβρέθηκε στην κινητοποίηση στον Πολύγυρο. Κάλεσε την κυβέρνηση, το υπουργείο Παιδείας και τη ΔΙΠΕ Χαλκιδικής να αναλάβουν την ευθύνη τους για να φοιτήσει η μαθήτρια στο σχολείο του τόπου κατοικίας της, καθώς υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να γίνει αυτό. Και δήλωσε ότι το ΚΚΕ θα συνεχίσει τις παρεμβάσεις σε αυτήν την κατεύθυνση.

Η οικογένεια του Αλτίν Τοτσίλα αναγκάστηκε να μετακομίσει από την Ημαθία στη Χαλκιδική, αναζητώντας ένα πιο σταθερό εισόδημα και καλύτερες συνθήκες ζωής. Εγκαταστάθηκε στα Σήμαντρα Χαλκιδικής. Ο ίδιος εργάζεται σε ένα εργοστάσιο τροφίμων (επεξεργασία ελιάς, κ.λπ.) και η γυναίκα του είναι άνεργη.

Οπως είπε, «την πρώτη μέρα πήγαμε κανονικά στο σχολείο στα Σήμαντρα. Πήγε το παιδί στον αγιασμό. Την επόμενη μέρα η διευθύντρια μας ενημέρωσε ότι ο διευθυντής Εκπαίδευσης έδωσε εντολή το παιδί να πάει σχολείο στην Πορταριά, επειδή το τμήμα της Ε' Τάξης έχει 26 παιδιά και δεν μπορεί να σπάσει την τάξη. Εγώ τους είπα ότι θέλω να κρατήσετε το παιδί να ξεκινήσει μαθήματα. Θέλω το παιδί να σπουδάσει, όχι να κάνει βόλτες. Μετά καλέσανε την αστυνομία για να βγάλει το παιδί μου έξω από τον χώρο του σχολείου. Το παιδί τρόμαξε και άρχισε να κλαίει.

Για να μην κλαίει το παιδί και για να απομακρυνθεί η αστυνομία ώστε να μη φοβηθούν και τα παιδιά, πήραμε το παιδί και φύγαμε. Αναγκάστηκα να πάρω το παιδί μου στη δουλειά εκείνη τη μέρα γιατί η σύζυγός μου είχε πάει στα Μουδανιά να ολοκληρώσει την εγγραφή του άλλου μας παιδιού στην Α' Λυκείου στο σχολείο των Μουδανιών.

Τώρα αναγκάζομαι να φεύγω από τη δουλειά για να πηγαίνω κάθε πρωί το παιδί μου στο σχολείο της Πορταριάς, 8 χιλιόμετρα μακριά. Αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται. Ούτε μπορώ να στέλνω το παιδί μου με το λεωφορείο. Ποιος γονέας θα άφηνε 10 χρόνων παιδί να πάει με το λεωφορείο μόνο του, χωρίς συνοδό; Ζητάω το παιδί να επιστρέψει στο σχολείο του χωριού που μένουμε ή να εξασφαλιστεί η μεταφορά του με ευθύνη του κράτους. Και ευχαριστώ όσους με στηρίζουν σε αυτήν την προσπάθεια».