Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο δήθεν πλουραλιστικός, πολυφωνικός χαρακτήρας των ΜΜΕ, η δυνατότητα επιλογής που αυτά προσφέρουν συνίσταται στην ασημαντότητα της λεπτομέρειας που την οριοθετεί.

Οσον αφορά στην ενημέρωση, αυτό που παρατηρούσε ο πατέρας της κυβερνητικής Ν. Γουίνερ, ότι δηλαδή «η τεράστια μάζα πληροφοριών ανά κάτοικο που προσφέρουν τα ΜΜΕ, έρχεται σε αντίθεση με την ανεπάρκεια της καθολικής πληροφόρησης, ότι όλο και περισσότερο είμαστε υποχρεωμένοι να δεχόμαστε ένα τυποποιημένο, αβλαβές, ασήμαντο... ότι πρόκειται για τον καρκίνο της στενότητας και της δημιουργικής αδυναμίας», ισχύει πολύ περισσότερο στην εποχή μας. Και το χειρότερο είναι ότι μέσω της παθητικής θέασης των γεγονότων συνηθίζουμε και οι ίδιοι στην απανθρωπιά μαθαίνουμε, όπως λέει ο Χομπσμπάουμ να ανεχόμαστε το μη ανεκτό.

Η ίδια η αξιολόγηση των ειδήσεων, η απόσπασή τους από το γενικότερο πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται, η αναφορά στο γεγονός και όχι στις αιτίες του, οι αντιμετώπισή τους ως θεάματος που όταν λήξει η μετάδοσή του όλα επιστρέφουν στον κανονικό τους ρυθμό λες και δεν τρέχει τίποτα, οδηγούν στην παθητική, μοιρολατρική, ατομικιστική, αντιμετώπιση των ειδήσεων, στην αντιμετώπισή τους ως φυσικών γεγονότων. Οδηγούν στην αποδοχή μιας κανονικότητας που θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως βάρβαρη και απάνθρωπη εξαίρεση και όχι ως φυσική κατάσταση. Η παντελής απόκρυψη σημαντικών γεγονότων, η υποβάθμιση άλλων, η παραμόρφωση της πραγματικότητας, η μόνιμα με γκεμπελίστικη μέθοδο αντιστροφή του νοήματος λέξεων και εννοιών, έτσι ώστε να εδραιωθούν στην κοινωνική συνείδηση με το περιεχόμενο που βολεύει τους κυρίαρχους και τέλος, η ανοιχτή μονόπλευρη λογοκρισία, χαρακτηρίζουν αυτήν την τυποποιημένη ενημέρωση.

Αξίζει να υπογραμμιστεί, όσον αφορά πιο ειδικά στην τηλεόραση, ότι οι τεχνολογικές δυνατότητες που διαθέτει για να σκηνοθετήσει στην κυριολεξία τις παρεχόμενες ειδήσεις, χρησιμοποιούνται στο έπακρο ως ιδεολογική παρέμβαση, με την έννοια της στρέβλωσης της πραγματικότητας. Το ίδιο γεγονός ιδωμένο από διαφορετική γωνία της κάμερας, με διαφορετικό ζουμ ή μουσική επένδυση κλπ, είναι δυνατόν να εμφανιστεί με διαφορετικό τρόπο και να προκαλέσει στον τηλεθεατή τις πλέον αντιθετικές αντιδράσεις και τούτο πέρα από τα σχόλια που το συνοδεύουν.

Ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα από πρόσφατα γεγονότα, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα, επιβεβαιώνουν τις πιο πάνω διαπιστώσεις:

Η απόκρυψη συρρίκνωσης των κονδυλίων της έρευνας για τον καρκίνο στις ΗΠΑ μετά την παρέμβαση εταιριών φαρμάκων και ασφαλιστικών εταιριών, καθώς και οι κινητοποιήσεις των ερευνητών.

Η απόκρυψη της καταδίκης σε ισόβια νεαρών Κουβανών από δικαστήριο της πολιτείας της Φλώριδας ως κατασκόπων επειδή συνέβαλαν στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας των ΗΠΑ ενάντια στη χώρα τους.

Η απόκρυψη του γεγονότος ότι παρά τις δεκάδες συλλήψεις υπόπτων στις ΗΠΑ για το χτύπημα των δίδυμων πύργων και τη «συστηματική» ανάκρισή τους επί εξάμηνο δε βρέθηκε ακόμη ούτε ένας να καταγγείλει τους υπεύθυνους.

Η υποβάθμιση των πιο σημαντικών γεγονότων που αφορούν στην τεράστια πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη όπως η πείνα, η παιδική θνησιμότητα, η λειψυδρία που αναφέρονται επετειακά ως δευτερεύοντα ζητήματα, μια και δεν αφορούν τον «πολιτισμένο» κόσμο.

Η υποβάθμιση της απόφασης για την εκμετάλλευση - καταστροφή του 50% του δάσους του Αμαζόνιου και γενικότερα των μεγάλων οικολογικών προβλημάτων και κυρίως των υπεύθυνων για αυτά.

Η υποβάθμιση των πιο μεγάλων μεταπολεμικών στην Ευρώπη κινητοποιήσεων που έγιναν στην Ιταλία και η σχεδόν απόκρυψη του περιεχομένου των αιτημάτων που προβλήθηκαν σε αυτές.

Η υποβάθμιση του αντιπολεμικού κινήματος στο Ισραήλ και κυρίως της άρνησης στρατιωτών και αξιωματικών να συμμετέχουν στη γενοκτονία των Παλαιστινίων.

Και, για να έρθουμε στα δικά μας, η αναφορά για δυο λεπτά στα ελληνικά δελτία ειδήσεων, των κινητοποιήσεων χιλιάδων εργαζομένων σε όλη την Ελλάδα για το συνταξιοδοτικό, που αφορά όλους τους Ελληνες και μάλιστα ως αιτία ταλαιπωρίας των πολιτών, ενώ μέσω του «Bar» και του «Βig Brother», επί ώρες, σε καθημερινή βάση, τα δυο μεγαλύτερα κανάλια εθίζουν το κοινό στο χαφιεδισμό.

Η παρουσία των νεαρών Παλαιστίνιων που θυσιάζουν καθημερινά τη ζωή τους, με τις επιθέσεις αυτοκτονίας, ως τρομοκρατών και στυγνών δολοφόνων.

Η εμφάνιση Παλαιστινίων να πανηγυρίζουν για το χτύπημα των δίδυμων πύργων, ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο για εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα χρόνια πριν, για άσχετο με τους πύργους γεγονός.

Η εμφάνιση σκηνοθετημένων ομαδικών τάφων στη Γιουγκοσλαβία και η μη καταγγελία της απάτης μετά την αποκάλυψή τους από Δανούς εμπειρογνώμονες.

Μεταξύ άλλων πολλών παραχαράξεων βασικές έννοιες όπως δημοκρατία, ελευθερία, τρομοκρατία, σοσιαλισμός κλπ, κλπ, χρησιμοποιούνται συστηματικά για να υποδηλώσουν ακριβώς το αντίθετο από το πραγματικό τους περιεχόμενο. Ετσι, η κυβέρνηση του Ισραήλ θεωρείται δημοκρατική, επειδή είναι προϊόν εκλογών. Αγώνας για τη διασφάλιση της ελευθερίας θεωρείται ο πόλεμος για την καθυπόταξη των λαών. Τρομοκράτες δε θεωρούνται οι ΗΠΑ, αλλά όσοι αντιμάχονται την πολιτική τους. Η εν ψυχρώ δολοφονία αμάχων αποκαλείται «παράπλευρες απώλειες». Σοσιαλιστική ονοματίζεται η νεοφιλελεύθερη πολιτική, διαρθρωτικές αλλαγές το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα κ.ο.κ.

Κι όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο, η ανοιχτή λογοκρισία, παίρνει τη θέση της συγκαλυμμένης.

Ο Ρεζίς Ντεμπρέ λογοκρίνεται από τις «προοδευτικές» «Monde» και «Liberation» και του απαγορεύεται να δημοσιεύσει την αντίθεσή του στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Ο Γκαροντί σέρνεται στα δικαστήρια ως αντισημιτιστής, ενώ εγώ ο ίδιος διώκομαι διότι θεωρήθηκε ότι μια μη αρεστή παρέμβασή μου σε τηλεοπτική εκπομπή «θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη». Ο μεγάλος Αγγλος ιστορικός Χομπσμπάουμ αναζητεί επί διετία εκδότη για τη γαλλική μετάφραση του τελευταίου του βιβλίου και καταλήγει σε έναν περιθωριακό βελγικό οίκο. Εναλλακτικά site του internet, όπως το «Znet» ή το «antiwar» ήταν απροσπέλαστα το πρώτο 24ωρο μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους, ενώ στην «ανοιχτή κοινωνία» των ΗΠΑ κυκλοφορούσε κατάλογος με απαγορευμένα τραγούδια, ακόμη και του καθεστωτικού Σινάτρα. Τους Αμερικανούς πανεπιστημιακούς, που τόλμησαν να διερωτηθούν γιατί έγινε το χτύπημα στους δίδυμους πύργους, όχι μόνον δεν δημοσίευσαν τις απόψεις τους, αλλά ακόμη αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν τις διαμαρτυρίες τους όταν διώκονταν και απειλούνταν. Ακόμη και στη «Φωνή της Αμερικής» υπήρξαν απολύσεις διότι ο σταθμός τόλμησε να μεταδώσει συνέντευξη του Μουλά Ομάρ, ενώ το διεθνές CNN διέκοψε άμεσα τη μετάδοσή του στις ΗΠΑ όταν κατά τη διάρκεια άμεσης ανταπόκρισης, ξέφυγε σε κάποιον απεσταλμένο του, η είδηση της πτώσης ενός ελικοπτέρου στο Αφγανιστάν. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία βομβαρδίζεται στο Βελιγράδι η γιουγκοσλαβική τηλεόραση, ενώ το τηλεοπτικό δίκτυο της Ραμάλα, αφού βομβαρδίστηκε και καταλήφθηκε, μεταδίδει διαρκώς πορνό!

Αξίζει επίσης να υπογραμμιστεί, και το γεγονός ότι με τους νέους τρομονόμους όχι μόνο θα λογοκρίνονται αλλά θα κινδυνεύουν με διώξεις όσοι θα εκφράζουν απόψεις που θα θεωρείται ότι υποθάλπουν την τρομοκρατία.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, υπάρχει διέξοδος; Οπως και σε όλα τα άλλα πεδία, η μόνη διέξοδος είναι η άρνηση της ενσωμάτωσης στη λογική του συστήματος, η αντίσταση στη ρινοκεριάδα.. Αυτήν τη μόνη αξιοπρεπή, τη μόνη ανθρώπινη, στάση ζωής απέναντι στη σύγχρονη βαρβαρότητα, όσο δύσκολο κι αν είναι, όποιο κόστος κι αν έχει, καλούνται να ακολουθήσουν και όσοι εργάζονται στα ΜΜΕ ή ακριβέστερα στα ΜΜΑ (Μέσα Μαζικής Αλλοτρίωσης) και γενικότερα όσοι από μας έχουμε τη δυνατότητα να παρεμβαίνουμε στη διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης.

Στην κάθε περίπτωση αποτελεί ψευδαίσθηση να πιστεύει κανείς ότι όσο τα ΜΜΕ θα ελέγχονται από ιδιώτες κεφαλαιοκράτες και θα λειτουργούν σε ένα πλαίσιο συνολικής βαρβαρότητας, μπορούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες, που αντικειμενικά έχουν, προς όφελος της χειραφέτησης του ανθρώπου.