Καθώς ο κόσμος παίρνει τη θέση του για τη συζήτηση με τους συνδικαλιστές από το εξωτερικό, ο Κώστας, ένας εργαζόμενος 34 ετών, βγάζει το αδιάβροχό του. «Ετοιμος για κάθε ενδεχόμενο, ε;», τον ρωτάμε, με αφορμή τη βροχή που έπιασε πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα του Φεστιβάλ. «Φυσικά και όχι!», χαμογελά. Ρωτώντας τον για την εμπειρία του από το Φεστιβάλ, έχει έτοιμη την απάντηση: «Κοίτα, υπάρχει περίπτωση να δεις και κάπου αλλού μια συζήτηση μεταξύ συνδικαλιστών από την Αμερική, τη Γαλλία, την Παλαιστίνη και την Ελλάδα. Ομως αυτό που γίνεται τώρα εδώ δεν υπάρχει αλλού. Πουθενά αλλού δεν θα βρεθούν αυτοί να συζητάνε σε ένα τόσο μεγάλο φεστιβάλ κομμουνιστών, με τόσο πολύ κόσμο να τους παρακολουθεί. Και ταυτόχρονα να γίνονται τόσα πολλά, συναυλίες, εκδηλώσεις, συναντήσεις κομμουνιστών από διάφορες χώρες. Είναι εμπειρία αυτό, και για μας αλλά και γι' αυτούς τους ίδιους, πίστεψέ με. Εγώ έχω δουλέψει χρόνια στη Γαλλία, για παράδειγμα. Πιστεύεις ότι αυτό που βλέπει εδώ ο συνδικαλιστής από τη Γαλλία το βλέπει στη χώρα του; 'Η στην Αμερική; Μόνο και μόνο γι' αυτό, αξίζει να είμαστε εδώ. Είναι εμπειρία και για μας και γι' αυτούς».