Η εκδήλωση θύμισε ότι ο ίδιος ο θεσμός του Φεστιβάλ είναι συνυφασμένος με την έμπρακτη στήριξη του παλαιστινιακού λαού, αμέτρητα είναι τα ξεχωριστά στιγμιότυπα στην 50χρονη πορεία του: Οπως στις 22 Σεπτέμβρη 2018, όταν η - 17χρονη τότε μαθήτρια που είχε υψώσει ανάστημα στις θηριωδίες του κατοχικού στρατού - Αχέντ Ταμίμι διαμήνυε από το βήμα του 44ου Φεστιβάλ: «Παρ' όλα τα δεινά που περνά κάθε Παλαιστίνιος, κάθε μέρα, δεν αναγνωρίζει το εαυτό του ως θύμα, αλλά ως μαχητή για την ελευθερία...!».

Την ίδια στιγμή, η εκδήλωση ήρθε να θυμίσει ότι οι θανάσιμοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που «τυλίγουν» στις φλόγες όλη τη «γειτονιά», μεγαλώνουν την ανάγκη να συζητηθεί η αξία που έχει η γνήσια αλληλεγγύη σε κάθε λαό που αγωνίζεται για το δίκιο του.

«Κοντεύει ένας χρόνος από την έναρξη της γενοκτονίας που εξαπέλυσε το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ εναντίον του Παλαιστινιακού λαού με επίκεντρο τη Λωρίδα της Γάζας, γενοκτονία που δεν αποτελεί παρά ένα ακόμη επεισόδιο, το φονικότερο, στην 70χρονη πολιτική ξεριζωμού και αρπαγής εδαφών, στην πολιτική που είναι υπεύθυνη για τη δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων μέχρι σήμερα, δεκάδων χιλιάδων παιδιών», τόνισε ο Αργύρης Μπαλέρμπας, υπεύθυνος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ, συμπληρώνοντας ότι «σε αυτές τις συνθήκες ο παλαιστινιακός λαός έχει αποδείξει την ανθεκτικότητά του, τη δίψα του για λευτεριά, τη θέλησή του να ζήσει σε μια ελεύθερη πατρίδα» και τονίζοντας: «Σε αυτές τις συνθήκες που απέναντί του δεν έχει μόνο το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ αλλά και τους διεθνείς συμμάχους του, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, άλλες δυνάμεις που σχεδιάζουν στην πλάτη του για τα συμφέροντα της δικής τους αστικής τάξης, ο ηρωισμός που επιδεικνύει ο αγωνιζόμενος αυτός λαός γίνεται παράδειγμα για κάθε καταπιεσμένο αυτού του κόσμου, για κάθε έναν που νιώθει να τον πνίγει η μπόχα αυτού του συστήματος, για όλους εκείνους που θέλουν να λέγονται άνθρωποι».

Το στέλεχος της ΚΝΕ υπογράμμισε ότι «η δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ όλες αυτές τις δεκαετίες είναι άρρηκτα δεμένη με την έκφραση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, αλλά και στη διαπάλη με σύγχρονα ιδεολογήματα που εκπορεύονται από διάφορες πλευρές και ανεξαρτήτως αφετηρίας θέτουν στο στόχαστρο την πολιτική του ΚΚΕ για να συκοφαντήσουν την ίδια την επαναστατική πάλη» και συμπλήρωσε: «Κι όμως, αν για εμάς, για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν υπάρχει δίλημμα, αν η καρδιά μας χτυπάει για την Παλαιστίνη και τα δίκαια αιτήματα του λαού της, οι κυβερνήσεις και τα επιτελεία τους, διάφοροι αστικοί οργανισμοί αλλά και οπορτουνιστές επιλέγουν να κρατούν ίσες αποστάσεις ή και να αθωώνουν το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ κάνοντας λόγο για "δικαίωμα στην αυτοάμυνα" και την "ανάγκη καταπολέμησης της τρομοκρατίας"». Δεν παρέλειψε δε να αναφερθεί στον «ορυμαγδό κατασκευασμένων εικόνων και ειδήσεων τις πρώτες ημέρες μετά την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, οι οποίες δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να αποδειχθούν fake news. Κι όμως, η κυβέρνηση της ΝΔ, διάφορα παπαγαλάκια, αλλά και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούσαν το διάστημα εκείνο το ΚΚΕ, που δεν σπεύδει να καταδικάσει ως τρομοκρατική οργάνωση τη Χαμάς, που δεν τους έκανε τη χάρη να αποδεχτεί τον όρο αυτόν, ο οποίος γίνεται λάστιχο από τα επιτελεία της ΕΕ και των ΗΠΑ και αξιοποιείται κατά παραγγελία για να στήνουν τους λαούς στον τοίχο ή για να προωθούν τους ιμπεριαλιστικούς τους σχεδιασμούς».

Ο Α. Μπαλέρμπας επισήμανε ότι «η στάση της ελληνικής κυβέρνησης - και η σύμπνοια της αντιπολίτευσης - δεν είναι ούτε αποτέλεσμα κάποιας εμμονής, ούτε εδράζεται σε άλλα κίνητρα παρά μόνο σε αυτό που ούτως ή άλλως καθορίζει την πολιτική της κατεύθυνση, την προάσπιση και προώθηση των σχεδιασμών της ελληνικής αστικής τάξης». Η εμβάθυνση των σχέσεων με το κράτος - δολοφόνο, που προκρίνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις όλων των τελευταίων χρόνων, συνδέεται με «ευρύτερους σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού μπλοκ δυνάμεων στην αντιπαράθεσή του με το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό αλλά και τον ανταγωνισμό των ΗΠΑ με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα». Τέτοιους σχεδιασμούς υπηρετούν και όσοι περιγράφουν τις εξελίξεις ως «σύγκρουση των πολιτισμών» ή όσοι παρουσιάζουν «το εθνικό ζήτημα ως ζήτημα "ανθρωπίνων δικαιωμάτων"».

Από τη μεριά τους, συνέχισε ο Α. Μπαλέρμπας, ΚΚΕ και ΚΝΕ στηρίζουν με συνέπεια τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους με κάθε τρόπο, «πρώτα απ' όλα αγωνίζονται για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, την επιστροφή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από τη Σαουδική Αραβία, την Ερυθρά Θάλασσα, τα ανοιχτά του Λιβάνου. Απαιτούν εδώ και τώρα το κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων του θανάτου, την αποδέσμευση από όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες», ενώ «παράλληλα δίνουν τον αγώνα διαφώτισης των εργαζομένων και της νεολαίας για τις στρατηγικές επιλογές της ελληνικής αστικής τάξης, τους κινδύνους που αυτές συνεπάγονται για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς». Κατέληξε ότι οι μεγαλειώδεις αγώνες που έγιναν τους τελευταίους μήνες ανέδειξαν τη «δύναμη του λαϊκού παράγοντα», άσκησαν πίεση σε αστικά επιτελεία, για «να διακόψουν ή να παγώσουν τη στήριξη και τη συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ, άλλους σχεδιασμούς όπως την κατάργηση της ανθρωπιστικής βοήθειας μέσω της UNRHA», γι' αυτό και «αυτόν τον αγώνα όλοι εμείς έχουμε χρέος να τον δυναμώσουμε ακόμη παραπάνω, μέχρι να ελευθερωθεί η Παλαιστίνη και ο παλαιστινιακός λαός να χτίσει τη δική του πατρίδα».

Τη δική του εμπειρία από τη γενοκτονία μοιράστηκε ο Shamikh Badra, εκ μέρους της Νεολαίας του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης, που τον περασμένο Νοέμβρη είδε στις ειδήσεις «τα ισραηλινά τανκς να επιτίθενται στο σπίτι της οικογένειάς μου στη Γάζα...». Οταν κατάφερε να επικοινωνήσει μαζί τους «μου είπαν ότι τα ισραηλινά τανκς και οι μπουλντόζες είχαν καταστρέψει το σπίτι μας. Οι γονείς μου ήταν μέσα ενώ αυτό καταστρεφόταν...».

Προσπάθησε να πείσει τους γονείς του να φύγουν στο εξωτερικό για να σωθούν, «αλλά ο πατέρας μου είπε: "Εφυγα από το σπίτι μου το 1948, ενώ ήμουν παιδί και έχασα τη μητέρα μου και την αδελφή μου...". Δεν ήθελε να αφήσει ξανά το σπίτι του - αυτή τη φορά το 2023, λόγω της γενοκτονίας... Τελικά, ο πατέρας μου πέθανε στη Γάζα την Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2023, μετά από μάχη με μία ασθένεια και λόγω της έλλειψης φαρμάκων, νερού και τροφίμων, εξαιτίας του πολέμου...». Η μητέρα του τον έθαψε με τη βοήθεια ενός γείτονα στην πίσω αυλή του σπιτιού του, «δεν μπορούσαν να τον θάψουν στο νεκροταφείο, λόγω των βομβαρδισμών...», είπε, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης και οργής.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Shamikh Badra τόνισε ότι «παρά την τραγωδία της οικογένειάς μου και του λαού μου στην Παλαιστίνη, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια στην κατοχή και την αδικία, όπως κάνουμε από γενιά σε γενιά (...) καμία αποικιακή δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να νικήσει το πνεύμα της παλαιστινιακής αντίστασης».

Οτι οι θυσίες του αγώνα δεν πάνε χαμένες σημείωσε ο Mohammed Iqnaibi, εκ μέρους της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Εργατών. «Ιστορικά κανένας λαός δεν μπόρεσε χωρίς αγώνες και θυσίες να κερδίσει την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του, γι' αυτό σας βεβαιώνουμε ότι ο λαός μας θα συνεχίσει τον αγώνα του μέχρι τη νίκη και την ελευθερία», ενώ χαιρέτισε τους αγώνες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ «που πρωτοστατούν πάντα για να γυρίζει η σελίδα του βιβλίου της ζωής για καλύτερο μέλλον».

Για τον θάνατο που παραμονεύει καθέναν μίλησε ο Αχμαντ Σίχα, εκ μέρους της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Φοιτητών, αφού «δεν χρειάζεται να σηκώσεις όπλο για να σε δολοφονήσει, αρκεί να είσαι Παλαιστίνιος». Τόνισε όμως ότι κάτι που «κρατάει τον λαό μας όρθιο να πολεμάει», είναι πως στο δίκαιο της υπόθεσής του «πιστεύουν και οι λαοί όλου του κόσμου», υπογραμμίζοντας ότι πρωτοβουλίες όπως αυτές στις οποίες σταθερά πρωτοστατεί η ΚΝΕ και το ΚΚΕ «είναι που κράτησαν τη συνείδηση της νεολαίας και του λαού ξύπνια, και πάντα με το δίκιο των λαών».