Από τα πρώτα στέκια που γεμίζουν στο Φεστιβάλ, είναι το Στέκι του «κόκκινου Αερόστατου». Παιδιά με τους γονείς τους, παιδιά μαζί με συνομηλίκους τους, την ομάδα της γειτονιάς τους καταφτάνουν στο Στέκι κάνοντας αισθητή την παρουσία τους, ακόμα και με βροχή!

Χρώματα, τραγούδια, αποστολές, παιχνίδια γεμάτα γνώση και διασκέδαση, ο τοίχος αναρρίχησης καλύπτουν τον χώρο!

Χτες, στον χώρο των μικρών φίλων της ΚΝΕ και του Φεστιβάλ στήθηκε το κινητό πλανητάριο κερδίζοντας τις εντυπώσεις! Με ανοιχτό το στόμα μικροί αλλά και μεγαλύτεροι... παρακολουθούν ψυχαγωγικές και εκπαιδευτικές ταινίες μικρού μήκους για το Διάστημα. Πλανήτες, φυσικά φαινόμενα, ο αχανής κόσμος πέρα από τη γαλάζια κουκκίδα μας γίνεται γνωστός χαρίζοντας όμορφες εικόνες.

Στα μάτια των μικρών ζωντανεύουν και οι πρωτοπόροι επιστήμονες στην αστροφυσική, στη φυσική, στην κοσμολογία.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στα όργανα που διαθέτει σήμερα η επιστήμη για την παρατήρηση του σύμπαντος, στα τηλεσκόπια, στα διαστημόπλοια, ενώ πρωταγωνιστούν και οι πρωτοπόροι αστροναύτες.

Οι ερωτήσεις δίνουν και παίρνουν ενώ δεν έλειψαν και οι εμπνευσμένες ερωτήσεις όπως... «μαμά, πώς θα γίνω και εγώ αστροναύτης;», «πώς γίνεται να ταξιδέψουμε εκεί;».

Για όσους δεν θέλουν να χαθούν στο Διάστημα... το πρόγραμμα συνεχίζεται σε κάθε γωνιά!

Η σκηνή του χώρου είναι αφιερωμένη στα 50 χρόνια Φεστιβάλ... Εκεί απλώνεται και το παιχνίδι αναζήτησης των στοιχείων που απαρτίζουν το logo του Φεστιβάλ, ενώ την προσοχή όλων κερδίζουν και παλιότερες αφίσες των Φεστιβάλ που τα παιδιά τις αποτυπώνουν στο χαρτί με τη δική τους ματιά, τη δική τους αισθητική...

«Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι μικρογραφία του κόσμου που θέλουμε... Και αυτός ο κόσμος δεν βρίσκεται στα παραμύθια, αλλά κάποτε υπήρξε...». Με αυτά τα λόγια τα παιδιά εισάγονται στη γωνιά που είναι αφιερωμένη στο φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, τον σοσιαλισμό. Μέσα από εικόνες του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε τα παιδιά ψηλαφίζουν έναν άλλο κόσμο, μακριά από την ταξική διαφοροποίηση της σημερινής κοινωνίας, αλλά και της βαριάς καθημερινότητας όπως τη βιώνει κάθε παιδί.

Με τους γονείς τους, τους παιδαγωγούς που βρίσκονται στον χώρο τα παιδιά «γνωρίζουν» έναν κόσμο χωρίς πλούσιους και φτωχούς, έναν κόσμο που το παιδί ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν οι γονείς του, πρέπει να έχει ίσα δικαιώματα στην Εκπαίδευση, στην προστασία της υγείας, στις διακοπές, στη διασκέδαση... Στα παιδιά όλου του κόσμου αξίζει να ζουν σε έναν κόσμο γεμάτο γέλια, χρώματα, ειρήνη... Και με αυτό το σύνθημα τα παιδιά γίνονται ζωγράφοι και δημιουργούν τη δική τους αφίσα ενάντια στον πόλεμο, εμπνευσμένα από παλιότερες αφίσες. Και πώς θα φτάσει αυτό το μήνυμα παντού; Πολύχρωμα αυτοκόλλητα που αναγράφουν φράσεις όπως, «Είμαστε οι πολλοί, είμαστε οι δυνατοί», «Δώσε το χέρι πάμε ψηλά», «Θάρρος», «Αλλάζουμε τον κόσμο», αναλαμβάνουν αυτόν τον ρόλο... Κολλημένα πάνω στα ρούχα τους, σε κάθε γωνιά του Φεστιβάλ, αλλά και στα σχολεία τους, οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» κάνουν αισθητή την παρουσία τους!

Ο αγαπημένος ήρωας «Απορημένος», από το περιοδικό του «κόκκινου Αερόστατου» πήρε «σάρκα και οστά» για πρώτη φορά στο Στέκι του «κόκκινου Αερόστατου», για να συζητήσει με παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου για τις απορίες του σχετικά με την καθημερινότητα και την επικαιρότητα από τη φετινή χρονιά.

Τα παιδιά συνομίλησαν με τον λατρεμένο τους ήρωα σχετικά με την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, αλλά και τις δυσκολίες με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωπα από το πρώτο κουδούνι. Συζήτησαν, επίσης, για τις πυρκαγιές που ξέσπασαν το καλοκαίρι και... αναρωτήθηκαν γιατί δεν υπάρχουν πιο πολλοί πυροσβέστες. Την τιμητική του στη συζήτηση είχε η 50ή επέτειος του Φεστιβάλ, με τον θαυμασμό των μικρών φίλων του για εκείνα τα παιδιά που χτίζουν κάθε χρόνο αυτήν την «κόκκινη πολιτεία».

Ο «Απορημένος» κάλεσε μικρούς και μεγάλους να δώσουν ραντεβού αύριο στις 19.00 στον χώρο του «κόκκινου Αερόστατου» για να συζητήσουν με την Susan Tayseer Salam, πρόεδρο της Ενωσης Παλαιστινιακών Συνδικάτων της Ιερουσαλήμ, για τη ζωή των παιδιών στην Παλαιστίνη.