Ενα ρεσιτάλ υποκρισίας ήταν η τελευταία ομιλία του Αμερικανού Προέδρου, Τζο Μπάιντεν, στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, που εμφανίστηκε ως ο δήθεν φιλειρηνιστής, ευαίσθητος για τις καταστροφές, τους θανάτους από τους πολέμους, όπου όμως οι ΗΠΑ πρωτοστατούν σε όλα αυτά τα μακελειά.

Ο Μπάιντεν αρχικά θύμισε ότι την πρώτη φορά που βρέθηκε εκεί ήταν το 1972, εποχή που ο κόσμος ήταν διχασμένος και υπήρχε και τότε πόλεμος στη Μέση Ανατολή αλλά αργότερα Αίγυπτος και Ισραήλ προχώρησαν σε συμφωνία ειρήνης.

Κυνικά υποστήριξε ότι και άλλοι εχθροί, όπως ήταν τότε οι ΗΠΑ και το Βιετνάμ, έγιναν στη συνέχεια εταίροι ισχυριζόμενος πως «τα πράγματα μπορεί να γίνουν καλύτερα» αν και αναγνώρισε ότι θα πρέπει «να αντιμετωπίσουμε τις απειλές, τις προκλήσεις αλλά και τις ευκαιρίες». Δηλαδή υποστήριξε το δόγμα του ιμπεριαλισμού, «πρώτα σφάζουμε, καταστρέφουμε και μετά συμφιλιωνόμαστε».

Συνεχίζοντας το κρεσέντο υποκρισίας είπε: «Πολλοί κοιτούν τον κόσμο με απελπισία αλλά όχι εγώ». Λόγια δίχως ίχνος τσίπας για τα αποτελέσματα των επεμβάσεων όπου πρωτοστατούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, σπέρνοντας την καταστροφή, τον θάνατο, την πείνα και την προσφυγιά στους λαούς, στον ανταγωνισμό με αντίπαλα στρατόπεδα όπως το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό, με κυρίαρχες Κίνα και Ρωσία. Αυτό συμβαίνει με τη στήριξη στην Ουκρανία και στο Ισραήλ.

Στο φόντο του εντεινόμενου πολέμου της Ουκρανίας διέκρινε ορισμένα «καλά νέα», ότι τάχα η χώρα εξακολουθεί «να παραμένει ελεύθερη» και ότι «ο Πούτιν έχει αποτύχει στο βασικό του σκοπό» μιας που το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο είναι «ισχυρότερο από ποτέ». Προέτρεψε τα Ηνωμένα Εθνη να διατηρήσουν την υποστήριξή τους στο Κίεβο μέχρι αυτό να νικήσει τον πόλεμο.

Αναφέρθηκε συνοπτικά στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ με την Κίνα, αλλά και στην ενίσχυση των σχέσεων της χώρας του με συμμάχους και εταίρους στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού.

Εκεί που η υποκρισία «χτύπησε κόκκινο» ήταν στις αναφορές του στους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς της Γάζας που προκαλεί το Ισραήλ επί περίπου έναν χρόνο, με την αμέριστη και πολύπλευρη στήριξη της κυβέρνησής του, αναφέροντας πως είναι ώρα «να τελειώσει αυτός ο πόλεμος», ενώ υπερασπίστηκε το περιβόητο «δικαίωμα αυτοάμυνας».

Αναφέρθηκε και στις πολυετείς προσπάθειες για μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αλλά και στις μεγάλες αλλαγές στη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων τα επόμενα χρόνια από την ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης, προτείνοντας αυτή να ευνοήσει τη βελτίωση της ζωής των λαών και όχι αυταρχικούς ηγέτες.

«Κάθε εποχή έχει τις προκλήσεις της (...) Ομως είμαστε πιο ισχυροί από όσο νομίζουμε. Είμαστε πιο δυνατοί μαζί... Ο Νέλσον Μαντέλα έλεγε πως κάτι είναι αδύνατο ώσπου να γίνει», είπε και έκλεισε το ευχολόγιο υπέρ της «διεθνούς ειρήνης», ενώ είναι ο πρώτος που φουντώνει την κόλαση του πολέμου.