Υπενθυμίζεται ότι το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, ενσωματώνοντας μια ακόμα αντεργατική Οδηγία της ΕΕ παγιώνει την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για το ύψος του κατώτατου μισθού, ενώ από το 2028 και μετά εισάγει «μαθηματικό τύπο» για τον καθορισμό του, στήνοντας έναν τάχα «αντικειμενικό» φραγμό στις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Μάλιστα, η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο εισάγει και μια σειρά από «λόγους εξαιρέσεων», με βάση τις οποίες θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να «παγώνει» τους μισθούς και να μη δίνεται καμιά αύξηση, δηλαδή στην πραγματικότητα να γίνονται μειώσεις. Οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής: «Σημαντική ύφεση της οικονομίας», «σημαντική απόκλιση του εθνικού πληθωρισμού από τον στόχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας», «σημαντική ανισορροπία στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών», «σημαντική αύξηση του ποσοστού της ανεργίας». Επίσης, ο μισθός θα «παγώνει» «αν η αναπροσαρμογή δεν δικαιολογείται από τα επίπεδα και τις μακροπρόθεσμες εξελίξεις (...) και υπάρχει απόκλιση του κατώτατου μισθού από το εξήντα τοις εκατό (60%) του ακαθάριστου διάμεσου μισθού, ή αν υπερβαίνει τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας, ή αν δεν δικαιολογείται από έκτακτες περιστάσεις».

Τι σημαίνουν τα παραπάνω: Οτι ανά πάσα στιγμή, κυβέρνηση και εργοδοσία θα επιστρατεύουν έναν λόγο, για να επιβάλλουν μειώσεις στους μισθούς. Μάλιστα, αν υπάρξει μια κατάσταση όπως με την καπιταλιστική κρίση του 2009 - 2015, η κάθε κυβέρνηση θα μπορεί να μειώσει τον κατώτατο μισθό έως το 60% του διάμεσου, δηλαδή με τα σημερινά δεδομένα να πάει τον ονομαστικό μεικτό κατώτατο μισθό λίγο πάνω από 600 ευρώ!

Παράλληλα, με το νομοσχέδιο στέλνεται στις ελληνικές καλένδες η επαναφορά των κλαδικών ΣΣΕ, κάτι που οδηγεί σταδιακά να μεγαλώνει ο αριθμός των εργαζομένων που το μόνο που έχουν τάχα «εξασφαλισμένο» είναι τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού. Γι' αυτό άλλωστε τα τελευταία 12 χρόνια τόσο με το ξήλωμα των κλαδικών ΣΣΕ, όσο και με τον καθορισμό του κατώτατου από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας, όλοι οι μισθοί συγκλίνουν προς τα κατώτατα όρια.

Τώρα, λοιπόν, η κυβέρνηση νομοθετεί ότι μέσα στην επόμενη 5ετία θα ...ξεκινήσει τη διερεύνηση για τον τρόπο που τάχα «θα ενισχυθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις». «Ζήσε Μάη μου...» δηλαδή, αφού την ίδια στιγμή απορρίπτονται κατηγορηματικά οι δίκαιες διεκδικήσεις για επαναφορά μέτρων που ξηλώθηκαν από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, όπως η επεκτασιμότητα, η υποχρεωτικότητα, η μετενέργεια, η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ κ.ά., τα οποία έδιναν υπόσταση στις ΣΣΕ.

Στο νομοσχέδιο, μάλιστα, περιλαμβάνεται και η πρόβλεψη για «εξίσωση» του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, όπως και του ύψους της ετήσιας αναπροσαρμογής τους, με την κυβέρνηση να παρουσιάζει τη ρύθμιση αυτή ως τάχα μεγάλη ...παραχώρηση για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.

Ομως, όπως αναδεικνύουν τα συνδικάτα, πρόκειται για πρόκληση, αφού ως γνωστό οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο έχουν χάσει τον 13ο και 14ο μισθό. Και, αφού η κυβέρνηση απορρίπτει την επαναφορά τους, ουσιαστικά η «εξίσωση» σημαίνει άνοιγμα της συζήτησης για κατάργησή τους και στον ιδιωτικό τομέα!

Αυτό, άλλωστε, αναδεικνύει και η ΔΑΣ ΑΔΕΔΥ (συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ) που σχολιάζει την κυβερνητική προπαγάνδα ότι έτσι θα υπάρξει εξίσωση του κατώτατου εισαγωγικού μισθού στο Δημόσιο με την εκάστοτε ονομαστική αύξηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα. «Κάνει πως ξεχνάει η κυβέρνηση ότι έχει κόψει τον 13ο και 14ο μισθό από τους δημοσίους υπαλλήλους και επομένως, ο ετήσιος κατώτατος μισθός στο Δημόσιο θα εξακολουθεί να υπολείπεται κατά 2 ολόκληρους μισθούς!», σημειώνει η ΔΑΣ και προσθέτει:

«Την ώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ καλεί τους εργαζόμενους, για ακόμη μία φορά, να βάλουν πλάτη για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μια: Οργάνωση στα συνδικάτα, αγώνας και διεκδίκηση απέναντι στην αντεργατική πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ».

Στο φόντο αυτό επαναφέρει τις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων στο Δημόσιο για:

-- Αυξήσεις 20% στους μισθούς όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.

-- Κατάργηση της διάκρισης στη μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων, που προβλέπει ότι υπάλληλοι ΠΕ και ΤΕ ανεβαίνουν ένα μισθολογικό κλιμάκιο κάθε 2 χρόνια, ενώ οι ΔΕ και ΥΕ κάθε 3 χρόνια.

-- Μισθολογική εξέλιξη για όλους κάθε 2 χρόνια υπηρεσίας.

-- Κατάργηση του χαρατσιού της «ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας».

-- Προσμέτρηση στη μισθολογική εξέλιξη η διετία 2016 - 2017 που έχει «παγώσει».

-- Κατάργηση του αντιδραστικού πλαισίου της «αξιολόγησης». Αποσύνδεση του μισθού από την αντιδραστική «αξιολόγηση» και στοχοθεσία. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη.

-- Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, με προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.

-- Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια και τη φοροληστεία.