Σε μια πρώτη, επιφανειακή ανάγνωση, οι εξελίξεις της Παρασκευής, όταν ο Ινδός εθνικιστής πρωθυπουργός Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ ανασχημάτισε τη ρητορική του και έδωσε στον στρατηγό Περβέζ Μουσάραφ διορία δύο μηνών για να «εξαλείψει τη διασυνοριακή τρομοκρατία» -αναβάλλοντας την επιβολή αντιποίνων για τις συνεχείς επιθέσεις ισλαμιστών μαχητών στο Ινδικό Κασμίρ τους τελευταίους μήνες, με δεκάδες θύματα- πιθανώς «μειώνει» τις πιθανότητες σύρραξης. Περίπου αυτό εκτίμησε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Κόλιν Πάουελ, από τη Μόσχα όπου συνόδευε τον πρόεδρό του, Τζορτζ Μπους, όταν βεβαίωσε πως οι ΗΠΑ «θα επιχειρήσουν να πείσουν τις δύο πλευρές», να αποφύγουν τον πόλεμο, ο οποίος μόλις μια ημέρα πριν φάνταζε βέβαιος. (Ο Βάτζπαϊ καλούσε τους στρατιώτες του να είναι «έτοιμοι για μια αποφασιστική μάχη», οι στρατηγοί μελετούσαν σχέδια εισβολής στο πακιστανικό Κασμίρ, ενώ από την άλλη το Πακιστάν υπονοούσε ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά όπλα που διαθέτει, για την αποτροπή μιας σίγουρης όσο και ταπεινωτικής ήττας σε συμβατικό στρατιωτικό επίπεδο).

Ο πυρηνικός Αρμαγεδδώνας μπορεί (απλώς μπορεί) να «αναβλήθηκε» για δυο μήνες. Οι συνθήκες που συνιστούν τις αιτίες της εξέγερσης στο Κασμίρ όμως δεν έχουν αλλάξει, αντίθετα μεγεθύνονται από τις ηγεσίες των δύο χωρών, που χρησιμοποιούν ως υπόστρωμα τη μισαλλοδοξία και το θάνατο για να προωθήσουν η καθεμιά τους δικούς της σκοπούς. Χειρότερα, η πρόσφατη παραλίγο ανάφλεξη προφανώς συσχετίζεται με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» της υπό τις ΗΠΑ συμμαχίας - αν δεν αποτελεί συνέπειά του. Ο Βάτζπαϊ, πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης ακραιφνών ινδουιστών, που πολύ πρόσφατα ανέχθηκε, ή κατ' άλλους ενορχήστρωσε, τη φρικώδη σφαγή 2.000 και πλέον μουσουλμάνων (περιλαμβανομένων γυναικών, παιδιών και γέρων) στο Γκουζαράτ, πηδάει στο τρένο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» και αποσπά δηλώσεις συμπάθειας από τον Μπους. Από την άλλη, το ίδιο (επιχειρεί τουλάχιστον) κάνει και ο στρατηγός Μουσάραφ, ο οποίος μέχρι τα ξεσπάσματα των εξτρεμιστών ισλαμιστών, τους οποίους είχε διαθρέψει μέσω των μυστικών του υπηρεσιών, αποσπούσε κολακευτικά σχόλια του Μπους για τον κρίσιμο ρόλο που έπαιξε στον πόλεμο του Αφγανιστάν, προδίδοντας τους -στενούς συμμάχους του- Ταλιμπάν και μετατρέποντας τη χώρα του σε κέντρο ανεφοδιασμού και ορμητήριο των αμερικανικών δυνάμεων.

Στα εξωφρενικά αυτά καλλιστεία -με κριτή την Ουάσιγκτον-, οι δύο κυβερνήσεις ακολουθούν την ίδια ακριβώς ρητορική γραμμή, ονοματίζοντας η μία την άλλη «σπόνσορα της τρομοκρατίας», δίνοντας έτσι τα διαπιστευτήριά τους. Και έτσι, από στρατηγικής άποψης, καθίστανται θύματα της τακτικής «διαίρει και βασίλευε», που βολεύει απόλυτα τις επιδιώξεις των ΗΠΑ στην περιοχή. Δεν είναι η πρώτη φορά. Οπως θυμίζει ένας Βρετανοϊρλανδός αναλυτής, ήταν αγρίως ειρωνικό το ότι ο Τόνι Μπλερ, ο Βρετανός πρωθυπουργός, παρουσίασε στον κόσμο το νέο, «μοντέρνο διπλωματικό ρόλο της Βρετανίας», το Γενάρη στην Ινδία. Λεπτομέρεια: όταν η Ινδία πολεμούσε να αποτινάξει τη βρετανική αποικιοκρατική τυραννία, τη δεκαετία του 1940, η απάντηση του Λονδίνου ήταν να ενσπείρει θρησκευτικό μίσος και διενέξεις ανάμεσα στους ινδουιστές και τους μουσουλμάνους. Η σπορά της διχόνοιας όχι μόνο καθυστέρησε την ανεξαρτησία, αλλά ήταν ο καθοριστικός λόγος που δημιουργήθηκε το Πακιστάν και στη συνέχεια (από το Ανατολικό Πακιστάν) το Μπανγκλαντές.

Φυσικά, για λόγους σκηνοθεσίας (ή μήπως πολιτικής μυωπίας;), οι Βάτζπαϊ και Μουσάραφ παριστάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται (ή όντως δεν αντιλαμβάνονται) την κραυγαλέα υποκρισία των «μεσολαβητών καλών προθέσεων» που υποτίθεται ότι αποτελούν οι συρρέοντες Δυτικοί διπλωμάτες. (Κατά σειρά: η Ρόκα -ΗΠΑ- την προπερασμένη εβδομάδα, ο Πάτεν -ΕΕ- αυτήν που πέρασε, ο Στρο -Βρετανία- την ερχόμενη και ο Αρμιτέιτζ -ΗΠΑ- τη μεθεπόμενη). Συναινώντας έτσι στην υπαγωγή τους στις γεωστρατηγικές επιδιώξεις των αλλοτινών δυναστών τους και νυν... συμμάχων τους.

Αυτά βέβαια στην περίπτωση που το παιχνίδι δεν αλλάξει κανόνες (αφού η προοπτική του πολέμου μπορεί να επανέλθει ανά πάσα στιγμή, με αφορμή ένα νέο θεαματικό «τρομοκρατικό πλήγμα» των ισλαμιστών, κι ο πυρηνικός όλεθρος απέχει πάντα τρία λεπτά...). Η χτεσινή «επιτυχής» δοκιμή ενός νέου βαλλιστικού πυραύλου από το Πακιστάν μιλάει από μόνη της...