Ηταν Τετάρτη μία και πέντε λεπτά ακριβώς το μεσημέρι κοντά στο Κορωπί. Ξαφνικά, ακούστηκε ένας τρομακτικός θόρυβος, ενώ στη συνέχεια δε χρειάστηκαν παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα για να σωριαστεί στο έδαφος μια ολόκληρη υπό κατασκευή γέφυρα 100 περίπου μέτρων, τμήμα του μεγάλου και πολυδιαφημισμένου από την κυβέρνηση έργου Σταυρού - Ελευσίνας, που εκείνη την ώρα βρισκόταν στη φάση της σκυροδετήσεις. Δύο εργάτες νεκροί και εννιά τραυματίες, ο τραγικός απολογισμός. Για μια ακόμη φορά, το αίμα της εργατικής τάξης γίνεται βορά προς όφελος των υπερκερδών των κατασκευαστικών εταιριών που έχουν μετατρέψει τα εργοτάξια σε κάτεργα. Για μια ακόμη φορά, αναδεικνύονται οι τεράστιες πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - και ειδικά του ΥΠΕΧΩΔΕ - που υποθάλπει την αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή των εργαζομένων. Για άλλη μια φορά, αναζητούνται οι ευθύνες σε κάποιους - τελευταίους - τροχούς της αμάξης, αν όχι και στους ίδιους τους εργαζόμενους που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν...

Είναι, όμως, γεγονός ότι, μαζί με τη γέφυρα, κατέρρευσε και ο μύθος περί δήθεν ασφαλών και σίγουρων αυτοχρηματοδοτούμενων έργων, επειδή - όπως λέγεται κατά κόρον από την κυβέρνηση και τους υπερασπιστές της πολιτικής της - τη λειτουργία των έργων αυτών αναλαμβάνει για μερικές δεκαετίες ο ίδιος ο κατασκευαστής τους. Αποδείχτηκε, λοιπόν, και στην πράξη ότι και τα έργα αυτά κατασκευάζονται χωρίς να τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας και οι ποιοτικές προδιαγραφές, έτσι ώστε να μη σημειώνονται κακοτεχνίες. Οι ίδιοι εξάλλου οι εκπρόσωποι της κατασκευάστριας κοινοπραξίας «Αττική Οδός» - αποτελείται από 11 από τις μεγαλύτερες τεχνικές εταιρίες της χώρας με επικεφαλής τον «Ακτορα» του Μπόμπολα, μίλησαν για «χονδροειδή σφάλματα», που πρέπει να έγιναν και για «τεχνικές αστοχίες». Παράλληλα, δήλωσαν ότι αναζητούν αυτές τις αστοχίες είτε στον παράγοντα του εδάφους, είτε στην κακή ποσότητα ή ποιότητα των υλικών, είτε στην ίδια την κατασκευή του ικριώματος (σκαλωσιάς) της γέφυρας, είτε στο ότι η πρώτη σκυροδέτηση που είχε γίνει πριν 10 μέρες δεν άντεξε...

Σημαντικότερες είναι βέβαια οι «αστοχίες» της κυβέρνησης. Αλλά αυτές γίνεται μια φοβερή προσπάθεια από όλους για να αποκρυβούν, πίσω από τις εκθέσεις και τα πορίσματα τριών επιτροπών που συστάθηκαν για να διερευνήσουν τα αίτια της κατάρρευσης. Μιας, που σύστησε η ίδια η κοινοπραξία των εργολάβων, μιας τριμελούς του ΥΠΕΧΩΔΕ, που αποτελείται από μέλη του Σώματος Επιθεωρητών Δημοσίων Εργων και μιας ακόμη τριμελούς του ΥΠΕΧΩΔΕ - επιστημονικής αυτή τη φορά - που αποτελείται από δύο καθηγητές Πολυτεχνείου και έναν εκπρόσωπο του ΤΕΕ. Οι επιτροπές όμως αυτές δεν πρόκειται να θίξουν καθόλου την ουσία του ζητήματος, που είναι ο τρόπος με τον οποίο γίνονται τα δημόσια έργα στη χώρα μας και οι κυβερνητικές ευθύνες, παρά το γεγονός ότι η ασφάλεια και η ποιότητα ενός δημόσιου έργου - έστω κι αν κατασκευάζεται με το σύστημα της συγχρηματοδότησης και με σύμβαση παραχώρησης στον κατασκευαστή - είναι πρωταρχικά θέμα διοικητικής και πολιτικής ευθύνης. Ποιες όμως είναι οι βασικές ευθύνες της κυβέρνησης;

• Πρώτα - πρώτα, επειδή προωθεί την πλήρη ιδιωτικοποίηση των δημοσίων έργων, υπογράφοντας αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις, όπως αυτήν για τη Σταυρού - Ελευσίνας, ενισχύοντας την ασυδοσία των εργολάβων, που φτάνουν έτσι μέχρι και το σημείο να μην υπολογίζουν τις ανθρώπινες ζωές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο έργο της Σταυρού - Ελευσίνας (συνολικού κόστους περίπου 700 δισ. δρχ.) οι εργολάβοι υποτίθεται ότι θα το χρηματοδοτούσαν με 60 δισ. δρχ., αλλά μέχρι τώρα δεν έχουν βάλει δραχμή. Αντίθετα, η κυβέρνηση τους επιχορηγεί αφειδώς. υπερτριπλασιάζοντας την προκαταβολή και παρέχοντάς τους επιπλέον δεκάδες δισ. δρχ. για... παράλληλα έργα. Αυτοί βέβαια θα εκμεταλλεύονται άνετα το έργο για 23 χρόνια, εισπράττοντας από τους 33 σταθμούς διοδίων που θα περιζώσουν αύριο το Λεκανοπέδιο...
• Η κυβέρνηση φρόντισε, επίσης, να «παραιτήσει» το κράτος από την ευθύνη της επίβλεψης, αναθέτοντάς τη σε «ανεξάρτητους» ξένους συμβούλους, οι οποίοι μάλιστα πληρώνονται κατά 40% από τον ίδιον τον κατασκευαστή, που υποτίθεται ... ελέγχουν!
• Η κυβέρνηση, επίσης, δέχτηκε στην άλλη σκανδαλώδη σύμβαση για τα Σπάτα ως όρο την κατασκευή του τμήματος της Λεωφόρου Παλλήνη - Σπάτα ως το Μάρτη του 2001, δεχόμενη, μάλιστα, την πληρωμή εκατομμυρίων τη μέρα ως ποινική ρήτρα για κάθε μέρα καθυστέρησης. Πίσω επομένως από τη βιασύνη των εργολάβων, δεν κρύβεται μόνο η όρεξή τους να εκμεταλλευτούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το έργο, αλλά και η αποφυγή των προστίμων εκ μέρους του δημοσίου.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, έχει ακέραιες τις ευθύνες για το έγκλημα αυτό διαρκείας, που γίνεται σε βάρος των εργαζομένων στα μεγάλα έργα. Των εργαζομένων, που θρηνούν τον τελευταίο χρόνο 40 νεκρούς...