Η υπονόηση προκύπτει από την πρακτέα αναγνώριση του ΝΑΤΟ από την καπιταλιστική Ρωσία, κάτι που έρχεται κόντρα στην πολιτική της πρώην σοσιαλιστικής Ρωσίας. Τότε, οι δυο στρατιωτικοί συνασπισμοί ΝΑΤΟ - ΣΥΜΦΩΝΟ ΒΑΡΣΟΒΙΑΣ υπήρχαν ντε φάκτο δίχως να χρειάζεται ο ένας την αναγνώριση του άλλου. Αντίθετα, το τωρινό παζάρεμα της μορφιακής σχέσης ΗΠΑ - Ρωσίας σε επίπεδο ΝΑΤΟ, κάτι σαν συνεργασία ή συνεταιρισμό, ανοίγει διάπλατα την πόρτα της μονόπλευρης αναγνώρισης ενός στρατοκρατικού σχηματισμού, του ΝΑΤΟ, από μία χώρα, τη Ρωσία, που κληρονόμησε το ισχυρό οπλοστάσιο του σοβιετικού παρελθόντος της.

Κατανοώντας αυτή τη διεθνή πραγματικότητα αυξάνεται στο κατακόρυφο η ανησυχία όταν εμπλέκεται κι η νεοπαγής καπιταλιστική Ρωσία που, λόγω παρελθόντος, εξακολουθεί να θεωρείται ως η πρώτη μετά τις ΗΠΑ δύναμη. Εδώ πρέπει να διευκρινιστεί ότι αυτό δεν αφορά τον τωρινό συσχετισμό όγκου και δύναμης της υπαρκτής Ρωσίας έναντι της δυτικής συμμαχίας. Αφορά στην κληρονομημένη οπλική της ποιότητα, και τη δυνατότητα της καταστρεπτικής της ανάπτυξη, τώρα και στο μέλλον. Θα πρέπει να βασάνισε αρκετά τα ευρω-ατλαντικά μιλιταριστικά επιτελεία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους το ρωσικό στρατιωτικό μέλλον, η ισχύς και ο ρόλος του στον πλανήτη. Σε αυτό το ζήτημα μόνο ερωτηματικές υποθέσεις μπορεί να κάνει κανείς εάν δε θέλει να χαθεί σε λαβύρινθο λογικών αδιεξόδων.

Εάν από τη μια συγκεντρωθούν οι πραγματικά χορτάτοι μαζί με τους υποτακτικούς τους κι από την άλλη οι κάθε λογής πεινασμένοι, τότε η παρουσία της Αγίας Ρωσίας με συμβολικό είδωλο την ανακηρυγμένη σε αγία τσαρική οικογένεια των Ρομανόφ από το Ρώσο πατριάρχη Αλέξιο, θα αποτελέσει, όπως τότε, τον παγωμένο αντεπαναστατικό αγέρα στα θερμά ευρωπαϊκά επαναστατικά κινήματα. Από αυτή, τουλάχιστον, την άποψη, η παρακολούθηση της καπιταλιστικής εξέλιξης στη Ρωσία είναι αναγκαία κι απαραίτητη.