Τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας (ΕΣΥΕ), που δίνονται σε τακτά διαστήματα στη δημοσιότητα, μας πληροφορούν - μεταξύ άλλων - και για τις μεταβολές στο επίσημο κόστος ζωής. Δηλαδή την αύξηση των τιμών διαφόρων ειδών και υπηρεσιών, όπως αυτές αποτυπώνονται στα στοιχεία της ΕΣΥΕ για την εξέλιξη του πληθωρισμού. Μια απλή σύγκριση των στατιστικών στοιχείων με την καθημερινή πραγματικότητα - που τη βιώνουν με αυξανόμενες δυσκολίες τα πλατιά λαϊκά στρώματα - δείχνει ότι υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο επίσημο και το πραγματικό κόστος ζωής. Η διαφορά μεταξύ τους θυμίζει μέρα με τη νύχτα, αφού το επίσημο κόστος ζωής, όπως αποτυπώνεται στα στοιχεία της ΕΣΥΕ για τον πληθωρισμό, είναι πολύ χαμηλότερο από το πραγματικό κόστος ζωής (όπως το βιώνουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα που βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με το τέρας της ακρίβειας στην αγορά).

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η τελευταία ανακοίνωση της ΕΣΥΕ με τα στοιχεία για το δείκτη τιμών καταναλωτή το μήνα Μάη του 2002, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, ο πληθωρισμός αυξήθηκε στο δωδεκάμηνο Μάης 2001 - Μάης 2002 κατά 3,4%, έναντι αύξησης 3,6% το προηγούμενο δωδεκάμηνο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, τα στοιχεία της ΕΣΥΕ μας λένε πως το καλάθι της κάθε Ελληνίδας νοικοκυράς ακρίβυνε στο τελευταίο δωδεκάμηνο κατά 3,4%. Η ΕΣΥΕ κατέληξε στο συγκεκριμένο συμπέρασμα, ότι δηλαδή το επίσημο κόστος ζωής στην Ελλάδα ακρίβυνε μόνο κατά 3,4%, στηριζόμενη σε πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες - μεταξύ άλλων - από το Μάη του 2001 μέχρι το Μάη του 2002:

• Η τιμή του ψωμιού αυξήθηκε μόνο 6,8%.
• Η τιμή στα νωπά ψάρια αυξήθηκε 8%.
• Η τιμή στο νωπό γάλα αυξήθηκε 4,7%.
• Η τιμή στο ελαιόλαδο αυξήθηκε 11,2%.
• Η τιμή στα τσιγάρα αυξήθηκε 13,3%.
• Οι τιμές στα καφενεία - κυλικεία - ζαχαροπλαστεία - εστιατόρια αυξήθηκαν 8,3%.
• Οι τιμές των νωπών φρούτων αυξήθηκαν μόλις 6,4%.
• Οι τιμές των νωπών λαχανικών... μειώθηκαν 4%.
• Οι τιμές στις νωπές πατάτες... μειώθηκαν 11,7%.
• Η τιμή της βενζίνης μειώθηκε (!) κατά 10,8%.
• Οι τιμές για ιατρικές υπηρεσίες αυξήθηκαν 6,6%.
• Οι τιμές για νοσήλια αυξήθηκαν 6,1% κλπ.

Αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία στα οποία στηρίχτηκαν οι υπηρεσίες της ΕΣΥΕ, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα πως το επίσημο κόστος ζωής στην Ελλάδα στο δωδεκάμηνο Μάης 2001 - Μάης 2002 αυξήθηκε κατά 3,4%. Η αλήθεια, όμως, για το πόσο ακρίβυνε «το καλάθι της εργαζόμενης νοικοκυράς» είναι πολύ διαφορετική από αυτή που δείχνουν τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, τουλάχιστον για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που ζούνε «μεροδούλι - μεροφάι». Αυτούς δηλαδή που ξοδεύουν όλα τα εισοδήματά τους ή το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων τους σε είδη καθημερινής ανάγκης - όπως είναι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ κλπ. - και συγκεκριμένα για είδη διατροφής, για τη μετακίνηση στο χώρο δουλιάς τους, για στέγαση κλπ.

Για όλους αυτούς η ζωή δεν ακρίβυνε μόνο 3,4% - όπως λένε τα στοιχεία της ΕΣΥΕ - αλλά 14%, 24%, ίσως και ...34%. Εντελώς ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι από τον περασμένο Νοέμβρη και μόνο σημειώθηκαν ανατιμήσεις μεγαλύτερες από 40% στα περισσότερα φρουτολαχανικά, 30% στο εφτάζυμο ψωμί, 20,3% στο παστεριωμένο γάλα, 32% στα χαρτικά της κουζίνας, από 28% και πάνω στα είδη ζαχαροπλαστικής, 20% στα δίδακτρα των σχολείων, 28% στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, 36% στην ιατρική επίσκεψη σε πνευμονολόγο, 30% στους αναπτήρες, 16% στις βενζίνες και πάει λέγοντας. Το βέβαιο και αυταπόδεικτο είναι ότι για κάθε νοικοκυρά που ανήκει στην κατηγορία του «μεροδούλι- μεροφάι» το κόστος ζωής όχι μόνο αυξήθηκε πολύ περισσότερο από αυτό που δείχνουν τα στοιχεία της Στατιστικής, αλλά και πολλαπλάσια σε σχέση με το ισχνό ποσοστό αύξησης του μισθού, της σύνταξης, του επιδόματος ανεργίας ή του εισοδήματος από τις πωλήσεις αγροτικών και βιοτεχνικών προϊόντων. Με βάση αυτή την παραδοχή, οι ισχνές ονομαστικές αυξήσεων των μισθών και συντάξεων - που κινούνται μεταξύ 2% και 3% - έγιναν «φύλλο και φτερό» από τις τσουχτερές αυξήσεις των ειδών και υπηρεσιών πρώτης ανάγκης, που επιβλήθηκαν με πρόσχημα είτε τις «ευρωστρογγυλοποιήσεις» είτε την «κακοκαιρία» είτε ...γιατί έτσι γούσταραν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που - ελέω απελευθερωμένης αγοράς - αυξάνουν όποτε και όσο θέλουν τις τιμές, χωρίς να δίνουν λόγο σε κανένα.