Ηταν πάνω που έσκαγαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου, στην τεράστια πρόσοψη του υπουργείου Οικονομίας στο Σύνταγμα, όταν έγινε το κακό. Τι κακό δηλαδή. Μια χαρά καλό ήτανε. Κάτι, βέβαια, πήγαν να πάθουν οι λιγοστοί εκείνη την ώρα οδηγοί που έμπαιναν από τη Σταδίου στην πλατεία και οι άλλοι που κατέβαιναν από τη Β. Σοφίας, καθώς είδαν ξάφνου δεκάδες ανθρώπινες φιγούρες στη στέγη του υπουργείου να αμολάνε κάτω ένα τεράστιο άσπρο πανό με τη λέξη ΑΠΕΡΓΙΑ να δεσπόζει στην κορφή του! Δε συζητάμε, βέβαια, για τον Ασημάκη - τον ιστορικό φύλακα του υπουργείου. Φύσαγε και ξαναφύσαγε, για να το χωνέψει, η ζημιά όμως είχε γίνει.

Εχουμε χάσει και το λογαριασμό πια. Πρώτα ήταν το υπουργείο Εμπορίου, μετά τα γραφεία του ΙΚΑ, ύστερα το υπουργείο Εργασίας, κάπου εκεί ανάμεσα η πρώτη φορά στου Μαξίμου, που όταν δευτέρωσε όλοι λέγανε πως δε γίνεται να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Η αστυνομοκρατία γύρω από τα υπουργεία είχε ενταθεί σε τέτοιο βαθμό που πράγματι έμοιαζε ακατόρθωτη η επανάληψη μιας τέτοιου είδους κατάληψης. Κι όμως συνέβη! Οχι οπουδήποτε. Αλλά εκεί στην καρδιά του συμβολικού χώρου εξουσίας τους. Στο κεντρικό υπουργείο της άρχουσας τάξης! Μέσα στην καρδιά της πλατείας Συντάγματος.

Και είχε πολλά ξεχωριστά στοιχεία αυτή η κατάληψη. Πριν απ' όλα στη σύνθεση της ομάδας που κατάφερε το ακατόρθωτο. Δεν ήταν μόνο οι «συνήθεις ύποπτοι» οικοδόμοι. Το δήλωνε ξεκάθαρα η υπογραφή στο πανό: Συνδικάτα Οικοδόμων, Μετάλλου, Κλωστοϋφαντουργών, Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Το έκαναν καθαρό και η μία μετά την άλλη οι φωνές που έπαιρναν στο χέρι τον τηλεβόα και φώναζαν «πάρτε πίσω το αντιασφαλιστικό έκτρωμα»! Τη μια ήταν οικοδόμος, την άλλη ένας υπάλληλος, ύστερα μια γυναίκα και δώστου στη σειρά να βγαίνουν στον αέρα οι ειδικότητες των ανθρώπων του μόχθου που έκαναν καθαρό πως είναι αποφασισμένοι αυτόν τον αγώνα να τον φτάσουν στο τέρμα.

Το πιο σημαντικό όμως κατά τη γνώμη μας δεν ήταν μόνο η αντιπροσωπευτικότητα. Ηταν κι αυτή η ίδια η προσωποποιημένη σύνθεση της ομάδας. Ηταν εκεί ένα προς ένα πρόσωπα λεβέντικα - φωτεινά - αναγνωρίσιμα, που έκαναν καθαρό ένα σπουδαίο μήνυμα: Πως δε βρίσκονταν εκεί μόνο για να ζητήσουν την απόσυρση του νομοσχεδίου, αλλά και για να αποδείξουν ξανά και ξανά πως το όπλο της ταξικής ενότητας είναι τόσο ισχυρό που μπορεί με την ίδια ικανότητα να δίνει νικηφόρες μάχες τόσο στο λιμάνι όσο και όπου αλλού απαιτεί η ταξική πάλη. Ναι! Εκεί στην πρώτη γραμμή της κατάληψης του υπουργείου Οικονομικών ήταν και μια σειρά πρωτοπόροι αγωνιστές από αυτούς που έδωσαν τη μάχη στο πλευρό των ναυτεργατών! Πόσο πιο καθαρό να γίνει το μήνυμα;

Μεσημέρι πια, στα κάγκελα της ταράτσας του υπουργείου «τηγάνιζες αυγά» απ' την κάψα. Κι όμως αυτοί εκεί, ορθοί. Ωσπου άρχισαν να φτάνουν από το Πεδίον του Αρεως οι χιλιάδες και χιλιάδες των διαδηλωτών απεργών. Που στέκονταν για λίγο στο έμπα της πλατείας και χάζευαν το θέαμα: Η βλοσυρή όψη του υπουργείου, που είναι συνώνυμο της απειλής για κάθε εργάτη, ντυμένη γιορτινά στα χρώματα της απεργίας πέρα ως πέρα. Εφτακόσια πενήντα ολόκληρα τετραγωνικά μέτρα καταλάμβανε το πανό. Κι απάνω στην ταράτσα να έχει στηθεί χορός. Το ίδιο και στην πλατεία. Ωσπου έγιναν ξανά όλοι ένα. Για να πορευτούν μαζί. Οπως προχτές στο λιμάνι, έτσι χτες στο Σύνταγμα, όπως αύριο όπου...