Ενα πράσινο αστέρι, ένα μπλε, το ρουμπινί, το μαύρο./ Το 'να σου μάτι στα πουλιά, τ' άλλο στα κόκκινα,/ η σιδεροδεσιά σε φύλλα, φύλλα κι άλλα φύλλα,/ το κίτρινο στη σωστή του θέση που την ξέρει μονάχα/ ο Θεός κι ο Μιρό. Εγώ είμαι ο πρώτος φίλος --είπε-- / κρατώ απ' τη μασχάλη το μικρό, μαλακό σύννεφο,/ περνάμε λυπημένα το λόφο. Το χρυσό μαχαίρι/ το σφίγγω στα δόντια μου. Η σιωπή μιλημένη με χρώμα.

Από τα «Οχτώ οχτάστιχα για τον Μιρό» του Γιάννη Ρίτσου.