Μόνον ένας λάτρης αλλά και κριτικός αναλυτής της γνώσης, μόνον ένας άνθρωπος που ποθεί την κοινωνία της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισοτιμίας των ανθρώπων και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, μπορεί να γράφει βιβλία σαν τα βιβλία του Κυριάκου Σιμόπουλου. Βιβλία πολύπτυχου - ιστορικού, κοινωνικοπολιτικού, πολιτισμικού - περιεχομένου - πολύτιμα για την πνευματική και κοινωνική «αφύπνιση» και δράση των λαϊκών μαζών, όπου γης. Ο Κυριάκος Σιμόπουλος, επί δεκαετίες εντρυφεί στις ιστορικές, φιλολογικές, επιστημονικές πηγές όλων των εποχών και πολιτισμών και σαν τη μέλισσα «ρουφά» απ' όλους τους «ανθούς» τους. Εχθρός του «πίστευε και μη ερεύνα», ο Κ. Σιμόπουλος, δεν αποπλανάται από το επιφανειακό θάμβος αυτών των «ανθών». Προχωρά στη βυθοσκόπησή τους, στην ανάλυση και αποκάλυψη των υποστρωμάτων και της ουσίας τους, και με αυτά τα αποδεικτικά «υλικά» συνθέτει το θέμα κάθε βιβλίου του.

Στο 13ο βιβλίο του «Μυθοπλαστία - Ολες οι θρησκείες της Οικουμένης» (εκδόσεις «Στάχυ», 292 σελ.), ο τολμηρότατος, θα λέγαμε «αιρετικός» αναλυτής των γνωσιολογικών δεδομένων, Κ. Σιμόπουλος, αντλεί από «πηγές» όλου του γνωστού αρχαίου κόσμου και από μια τεράστια ξένη και ελληνική βιβλιογραφία αποδεικτικά στοιχεία: Για την άγνοια του ανθρώπου - «μήτρα» των θρησκειών και την προσπάθειά του να καταλάβει το άγνωστο - τα φυσικά φαινόμενα και το σύμπαν. Για την αφετηρία, διάδοση και μετεξέλιξη των θρησκειών. Τις συγγένειες της τερατολόγου μυθοποιίας των θρησκειών. Την άρρηκτη σχέση τους με την εξουσία. Επόμενα και τις βλαβερές, συχνότατα ολέθριες, συνέπειές τους, σ' όλες τις κοινωνίες, ανά τους αιώνες, αφού η αποδοχή κάθε θρησκευτικής μυθολογίας, όπως επίμονα τονίζει ο συγγραφέας, «αποτελεί μια μορφή νόσου που οδηγεί το ανθρώπινο γένος στη δυστυχία επειδή εξελίσσεται σε κοινωνικό φαινόμενο που υποβοηθεί τις αυταρχικές, τυραννικές και διεφθαρμένες εξουσίες και παραμερίζει την πρόοδο και το δημιουργικό πνεύμα των λαών, την ειρήνη και την αλληλεγγύη».Ο Κ. Σιμόπουλος δεν παραθέτει μόνο τεκμήρια του σκοταδισμού (μύθους, τελετουργίες, μαντεία, ιστορικά γεγονότα και πράξεις εξουσιαστών, θρησκειολογικά κείμενα συμβιβασμένων φιλοσόφων, ποιητών κ.ά.), αλλά προς επίρρωση των συμπερασμάτων του για το σκοταδιστικό ρόλο των θρησκειών, παραθέτει και κείμενα «γενναίων», όπως τους αποκαλεί, φιλοσόφων, ποιητών και συγγραφέων της αρχαιότητας, που άσκησαν κριτική στη θρησκευτική μυθολογία (Ξενοφάνης, Πρωταγόρας, Ηρόδοτος, Πρόδικος, Δημόκριτος, Κριτίας, Αναξαγόρας, Βάρρων, Επίκουρος, Ευριπίδης), αλλά και κατοπινών (λ.χ. ο Νίτσε ), αποθησαυρίζοντας σοφές ρήσεις τους, όπως τη λίαν επίκαιρη του Μπέρναρντ Σω: «Είμαι εκατομμυριούχος. Αυτή είναι η θρησκεία μου».