ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ | Βιβλίο | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Βιβλίο

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Στ. Βαλσάμου «Δάκρυ και ελπίδα»

Η συλλογή διηγημάτων του Πέτρου Μπίκου, με τίτλο «Καθώς μεγαλώναμε...» είναι γραμμένη πάνω στις μνήμες ενός μαθητή του Γυμνασίου στην Κυπαρισσία, στα μαύρα χρόνια 1945-1948. Τα περισσότερα γεγονότα που σπονδυλώνουν οι ιστορίες που αφηγείται ο συγγραφέας είναι στη βάση τους πραγματικά. Ο αναγνώστης μέσα από την πλοκή της ιστορίας των ηρώων θα «γευτεί» όνειρα, πόθους, πόνους και πάθη εκείνων των χρόνων, για μια ελεύθερη και χαρούμενη ζωή, μετά τον πόλεμο...
Ο εφιάλτης των σύγχρονων γονιών, ο «φονιάς» αμέτρητων νέων, τα ναρκωτικά, είναι το θέμα του μυθιστορήματος του Βασίλη Λιόγκαρη «Ενα συνηθισμένο περιστατικό». Κεντρικοί ήρωές του ένας μεροκαματιάρης πατέρας, εγκαταλειμμένος από τη γυναίκα του, που μεγαλώνει μόνος δυο κορίτσια και βλέπει την πρωτότοκή του χτυπημένη από τη μάστιγα. Με μεγάλο πόνο, αλλά και με σθένος, θα δώσει τη μάχη για να σώσει το παιδί του, βάζοντάς το και το ίδιο σε «πόλεμο» με τους εμπόρους, με το μόνο «όπλο» διάσωσης των νέων και της ζωής. Το ιδανικό μιας άλλης ζωής και κοινωνίας.
Ο Γάλλος κομμουνιστής συγγραφέας Λουί Γκιγιού, πρωτοπόρος λογοτέχνης της γαλλικής εργατικής τάξης, παιδί ο ίδιος εργατών και πρωτοπόρων κομμουνιστών, στο μυθιστόρημά του «Το σπίτι του λαού», μετέπλασε λογοτεχνικά τις απαρχές της συνδικαλιστικής και πολιτικής οργάνωσης του γαλλικού προλεταριάτου, αποδίδοντας τα βιώματά του από την κοινωνική πραγματικότητα των αρχών του 20ού αιώνα με λογοτεχνική μυθοπλασία.
«Η γυναίκα φωλιά», τιτλοφορείται το πρώτο μυθιστόρημα της Νικαραγουανής ποιήτριας Γιοκόντα Μπέλι. Ενα πληθωρικό μυθιστόρημα, που διηγείται συναρπαστικά τις επιθυμίες, αλλά και τις αμφιταλαντεύσεις ανθρώπων που στρατεύτηκαν μέχρι θανάτου, σ' έναν αγώνα για καλύτερη ζωή. Κεντρικά πρόσωπα δυο γυναίκες σε ένα «παιχνίδι» μεταξύ παρελθόντος και παρόντος που βιώνουν τον πόθο του αγώνα και το πάθος του έρωτα.
Λουί Γκιγιού «Το σπίτι του λαού»
Μια συλλογή έντεκα διηγημάτων που ο συνεκτικός ιστός που τα διαπερνά είναι η γυναικεία οπτική, η ευαισθησία, ο στοχασμός, αποτελούν το περιεχόμενο του βιβλίου της Μαρίνας Αντωνίου, «Χαμένες ευκαιρίες». Εικόνες, παραστάσεις, συγκρούσεις συναισθηματικές, προβλήματα, διέξοδοι και αδιέξοδα, μια εναλλαγή θετικών και αρνητικών συναισθημάτων συνθέτουν αυτή τη συλλογή διηγημάτων.
Τι θα συνέβαινε αλήθεια αν εμφανιζότανε ξαφνικά ο Δον Κιχώτης; Ολο αυτό το φολκλόρ που του φόρτωσαν πώς θα «λειτουργούσε»; Θα δρούσε ενάντια στο άδικο. Αλλά εδώ προκύπτει «θέμα» ή μάλλον δίλημμα: Πώς θα συμβιβάσουν την παγκοσμιοποίηση και τον άκρατο φιλελευθερισμό, με τα ιπποτικά αισθήματα, τα οποία στιγμή δε χάνουν να διακηρύσσουν οι ιππότες της ελεεινής μορφής χωρίς εισαγωγικά; Η συνέχεια στο βιβλίο του Λευτέρη Κανέλλη «Ο Δον Κιχώτης σε νέες περιπέτειες».
Πριν ακόμα σιγαλιάσει η αντάρα της εχθρικής Κατοχής, ο Εμφύλιος είχε απλώσει τα θανατερά πλοκάμια του. Μια μεγάλη αιμάτινη κηλίδα στον ουρανό, που όλο απλωνόταν, απλωνόταν και τύλιξε ολόκληρο τον ελληνικό ορίζοντα... Εκείνος είχε την ψευδαίσθηση ότι οι ματοβαμμένες χερούκλες των παρακρατικών δε θα φτάνανε ποτέ απάνω του. Ως πότε όμως; Ας το παρακολουθήσουμε μέσα από το βιβλίο του Τάσου Ζόμπολα «Εξ οικείου σφάλματος».
«Ο δρόμος ως το Θιάκι»: Ο Γιάννης Πριόβολος έγραψε ένα χρονικό στην ουσία του, με γνωρίσματα έντεχνης μυθοπλασίας. Η υπόθεση του λογοτεχνικού έργου είναι πέρα για πέρα αληθινή, αναφέρεται στη δράση του Ανδρέα Παλαιολόγου ή «Καπετάν Μπακρόζου», ενός από εκείνους τους ασυμβίβαστους της Εθνικής Αντίστασης που δεν «παρέδωσαν» για να μην «παραδώσουν αξιοπρέπεια κι ελπίδες».
Το βιβλίο του Σταμάτη Βαλσάμου, «Δάκρυ και ελπίδα» μεταπλάθει την κοινωνική αλήθεια, σε υποδειγματικό - για τη στείρα εποχή μας μάλιστα - λογοτεχνικό έργο. Αναφέρεται στις αρχές του 20ού αιώνα, λίγο μετά την ένωση (1911) της Σάμου με την Ελλάδα. Μια ζωή, πίσω από την επιφάνεια, που δεν έχει αλλάξει για τον αγρότη, τον αμπελουργό, αφού, αντί για τον τουρκόδουλο ηγεμόνα, έχει τώρα στο κεφάλι του τον κρασέμπορο και τοκογλύφο, δυνάστη της περιοχής, τον κυρ-Τέλη...

«Ο Δον Κιχώτης σε νέες περιπέτειες» του Λ. Κανέλλη

Γ. Πριόβολου «Ο δρόμος ως το Θιάκι»