Ο Νέαρχος Γεωργιάδης, σπουδαίος γνώστης και ερευνητής του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού και της ιστορίας του, προσεγγίζει από κοινωνικολαϊκή σκοπιά το αντικείμενό του. Αυτό κάνει και στο βιβλίο του «Το φαινόμενο Τσιτσάνης». Η ενασχόλησή του με τον Τσιτσάνη δίνει μια διαφορετική προσέγγιση, με πολλά λαογραφικά και κοινωνικο-ιστορικά στοιχεία της περιοχής και της εποχής που έζησε και δημιούργησε ο μεγάλος λαϊκός δημιουργός. Ο Τσιτσάνης στο έργο του συνταίριαζε στοιχεία τόσο ετερόκλητα μεταξύ τους, όπως οι καντάδες και τα μπουζούκια, η Δύση κι η Ανατολή, οι ρεμπέτες κι οι Τσιγγάνοι, οι μάγισσες και οι εργάτριες, η φαντασίωση κι η καθημερινή πραγματικότητα, το καθαρά ερωτικό και το καθαρά πολιτικό στοιχείο.

Ο Δημήτρης Μόλλας, διαλεχτός καραγκιοζοπαίχτης ο ίδιος, ήταν ένας λαϊκός φιλόσοφος, γεγονός άλλωστε που αντανακλάται στο βιβλίο του «Ο Καραγκιόζης μας - Ελληνικό Θέατρο Σκιών». Επιχειρεί να αναδείξει την καταγωγή του Ελληνικού Θεάτρου Σκιών, τη γέννηση, ανάπτυξη, διαφοροποίησή του. Ανατέμνει τα πρόσωπα του Ελληνικού Θεάτρου Σκιών. Αναφέρει τις παραστάσεις - μήτρες, εξετάζει τις διάφορες σχολές. Οι απόψεις που διατυπώνονται είναι απόρροια των θεωρητικών αναζητήσεων του συγγραφέα, αποτέλεσμα των συζητήσεων και αντιπαραθέσεων σχετικά με τον Καραγκιόζη και το Ελληνικό Θέατρο Σκιών. Ενα βιβλίο προσφορά στο λαϊκό πολιτισμό.