Δεν υπάρχει ίσως καλύτερη δικαίωση της εκτίμησης ότι ο καπιταλιστής είναι διατεθειμένος να κατασκευάσει ακόμη και το σχοινί που θα τον κρεμάσει, από τα όσα συμβαίνουν παγκοσμίως με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Το σύστημα μετά από μια δεκαετή αυτάρεσκη και από ισχύος ανάλυση των παγκόσμιων δεδομένων, κινείται στα γνωστά μονοπάτια: Το χάσμα μεταξύ των κατεχόντων και των σύγχρονων προλετάριων μεγαλώνει, η οικονομία σε ύφεση δημιουργεί εκρηκτικό μείγμα στις κοινωνίες της αφθονίας, το πολιτικό προσωπικό, ξεφωνημένη θεραπαινίδα, της οικονομικής ολιγαρχίας, ολοένα και περισσότερο αδυνατεί να παίξει το ρόλο του. Η ανάγκη για την αναζωογόνηση του συστήματος προβάλλει επιτακτική. Ο πόλεμος ήταν πάντα μια «ασφαλής» οδός διαφυγής από την ύφεση. Ποιον όμως να πολεμήσουν οι πρόσφατοι νικητές; Ποιος είναι ο εχθρός που να δικαιολογεί τον κίνδυνο της κατασκευής, ακόμη και αυτού του σχοινιού που απειλεί το ίδιο το σύστημα;

Το σύστημα μπορεί να ανακαλύψει ακόμη και να κατασκευάσει εχθρούς. Η αέναη προσπάθεια των μυστικών υπηρεσιών μπορεί να προσφέρει χιλιάδες σενάρια και η καπιταλιστική ευελιξία στην παραγωγή είναι σε θέση να προσαρμόσει υπηρεσίες και προϊόντα για την εξυπηρέτηση του νέου στόχου. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι η νέα μεγάλη μπίζνα του 21ου αιώνα.