«Πρώτον, η τρομοκρατία είναι ο πιο ύπουλος εχθρός του λαϊκού κινήματος. Κάθε φόνος και κάθε βόμβα είναι μια σφαίρα στον κρόταφο των δικαιωμάτων και των διεκδικήσεων. Απόδειξη; Η δολοφονία Σόντερς έφερε τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Δηλαδή κάθε διαμαρτυρόμενος θεωρείται εν δυνάμει Κουφοντίνας. Δεύτερον, μοναδικοί κερδισμένοι της ιστορίας είναι οι κατασταλτικές, αστυνομικές δυνάμεις. Δηλαδή τα ετερόκλητα έλκονται. Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο την ίδια Ασφάλεια. Τρίτον, η τρομοκρατία είναι ο αμερικανικός ιμάντας για πάσης φύσεως επεμβάσεις, σπιλώσεις, βομβαρδισμούς και πολέμους... Επομένως δικαιούμαι αυθαιρέτως να σκεφθώ, γιατί να μην υπήρξε και η "17 Νοέμβρη" φιλενάδα του... Τόμας Νάιλς. Ε;»

(Δημήτρης Δανίκας - προχθεσινά «Νέα»). Ανευ περιττών σχολίων.