Μ' ένα γενικόλογο ευχολόγιο απάντησαν τελικά τα αρμόδια όργανα της ΕΕ στην Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Στρατή Κόρακα για την άρνηση των ρωσικών αρχών να επανακαταγράψουν ως νόμιμο πολιτικό κόμμα το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας -Επαναστατικό Κόμμα των Κομμουνιστών (ΚΕΚΡ-ΕΚΚ), με το επιχείρημα ότι έχει στον τίτλο του τη λέξη «Επαναστατικό». Για άλλη μια φορά η ΕΕ με τη στάση της αυτή απέδειξε ότι τα «δάκρυά» της για την καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών είναι «κροκοδείλια» και πάντα κρύβουν πολιτικές σκοπιμότητες, ενώ όταν πρόκειται για καταπάτηση δικαιωμάτων σε βάρος Κομμουνιστικών Κομμάτων, περιορισμού της έκφρασης των κομμουνιστών, συνδικαλιστών, άλλων λαϊκών οργανώσεων, τότε κάνει ότι δε βλέπει, ή περιορίζεται σε γενικολογίες και «ευχολόγια». Να θυμίσουμε ότι ο Στρατής Κόρακας στην Ερώτησή του, σχετικά με την άρνηση των ρωσικών αρχών να αναγνωρίσουν το ΚΕΚΡ-ΕΚΚ, ρωτούσε μεταξύ των άλλων: «Ερωτάται το Συμβούλιο αν καταδικάζει τέτοιου είδους ενέργειες που εμποδίζουν την ελεύθερη έκφραση των πολιτών και την απρόσκοπτη λειτουργία πολιτικών κομμάτων, αν σκοπεύει να ζητήσει τον τερματισμό τέτοιου είδους ενεργειών και διακρίσεων σε μία χώρα με την οποία η ΕΕ συνδέεται με πολλαπλούς δεσμούς και αν εκτιμά ότι αιτιολογήσεις τέτοιου τύπου προσβάλλουν, το λιγότερο, τη μνήμη αλλά και τους αγώνες των λαών για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση».

Στην απάντηση της ΕΕ σημειώνονται τα εξής: «Η Ρωσία έχει πρόσφατα υιοθετήσει ένα νέο νόμο σχετικά με τα πολιτικά κόμματα, ένας από τους βασικούς σκοπούς του είναι η μείωση του μεγάλου αριθμού των μικρών και των μονοπρόσωπων κομμάτων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχει στη διάθεσή του το Συμβούλιο, το υπουργείο Δικαιοσύνης της Ρωσίας έχει απορρίψει την αναγνώριση του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας - Επαναστατικού Κόμματος των κομμουνιστών (RKRP-RPK) για τους παρακάτω λόγους: 1) Η ονομασία του κόμματος περιέχει τη λέξη "επαναστατικό". Αυτή μπορεί να ερμηνευτεί ως μια ένδειξη για πιθανή χρησιμοποίηση βίαιων μέσων κατά την προσπάθεια για την υλοποίηση των σκοπών του κόμματος. 2) Στο καταστατικό του κόμματος δεν προβλέπεται η μυστική εκλογή των ηγετών. Και τα δύο σημεία έρχονται σε αντίθεση με το νόμο για τα πολιτικά κόμματα. Υπό το φως της πληροφόρησης που έχουμε στη διάθεσή μας, το Συμβούλιο δεν κρίνει αυτήν την απόφαση του υπουργείου Δικαιοσύνης της Ρωσίας. Ωστόσο, το Συμβούλιο, στα πλαίσια του πολιτικού διαλογικού παραθύρου με τη Ρωσία, θα εξακολουθήσει να τονίζει τη σημασία του σεβασμού των δημοκρατικών αρχών, συμπεριλαμβανομένης της ελεύθερης έκφρασης από τους πολίτες και της ανεμπόδιστης λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων για την περαιτέρω ενίσχυση των σχέσεων ΕΕ - Ρωσίας. Πρόσφατα, στη σύνοδο κορυφής ΕΕ - Ρωσίας στη Μόσχα και οι δύο πλευρές υπογράμμισαν την πρόθεσή τους να αξιοποιήσουν τη συνεργασία. Συμφωνήθηκε, η κοινή στρατηγική της ΕΕ προς τη Ρωσία και η ρωσική στρατηγική για την ανάπτυξη των σχέσεων με την ΕΕ, να ενισχύσουν μια κοινωνία που να βασίζεται στο σεβασμό των δημοκρατικών αρχών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων».

Απλή «λεπτομέρεια» δηλαδή για την ΕΕ η προσπάθεια απαγόρευσης ενός πολιτικού κόμματος που στις εκλογικές αναμετρήσεις της χώρας του συγκέντρωσε από 1.500.000 έως 3.000.000 ψήφους και είναι σήμερα το 6ο σε εκλογική δύναμη κόμμα και το πρώτο σε δύναμη κόμμα από εκείνα που δεν εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο. Αν επρόκειτο όμως για περιορισμό κάποιας οργάνωσης προσανατολισμένης στις «ευρωατλαντικές» αρχές της «διεθνούς κοινότητας», τότε η αντίδραση θα ήταν διαφορετική και τα «ψηφίσματα» και οι «εκκλήσεις» της ΕΕ θα έπεφταν «βροχή». Οπως βλέπουμε και στο παράδειγμα με τη στάση της ΕΕ απέναντι στη Λευκορωσία, όπου την περασμένη βδομάδα εγκρίθηκε νέο ψήφισμα σε βάρος της ηγεσίας της χώρας, με πρόσχημα την «ελευθερία του Τύπου». Την ίδια ώρα, με ακόμα μεγαλύτερη προκλητικότητα η ΕΕ επεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις χωρών για να διασφαλίσει το αντιδραστικό νομοθετικό «κεκτημένο» της (στις υπό ένταξη χώρες), αλλά και στη διαμόρφωση της πολιτικής κατάστασης (Παλαιστίνη, Βοσνία, Γιουγκοσλαβία κ.ά.). Στην προκειμένη περίπτωση όμως, που έθεσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, η ΕΕ προτιμά να σιωπήσει, αποδεικνύοντας τη συνενοχή της στα αντιδραστικά μέτρα, που λαμβάνονται στη Ρωσική Ομοσπονδία σε βάρος των κομμουνιστών και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Δε θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς, μιας και ο στόχος τους (το χτύπημα του λαϊκού κινήματος) είναι κοινός, τόσο στην ΕΕ όσο και στη Ρωσική Ομοσπονδία. Αλλά ακόμα και οι μέθοδοι καταστολής που εφαρμόζονται, όλο και περισσότερο προσεγγίζουν μεταξύ τους. Σε ΕΕ και Ρωσική Ομοσπονδία οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να ταυτίσουν στη συνείδηση του κόσμου κάθε τι το επαναστατικό με την «τρομοκρατία», τον «εξτρεμισμό», απαιτώντας απ' όλους μια «αντιτρομοκρατική», «αντιεξτρεμιστική» συναίνεση, με στόχο να στιγματιστεί και συκοφαντηθεί το κίνημα που στηρίζεται στον επιστημονικό σοσιαλισμό, που θεωρεί επίκαιρες τις βασικές αναλύσεις και τις αρχές οργάνωσης ενός πραγματικού επαναστατικού κόμματος, όπως βγαίνουν από την τεράστια συσσωρευμένη πείρα του κινήματος. (Εδώ αποσκοπεί και η σχετική προσπάθεια απαγόρευσης του ΚΕΚΡ-ΕΚΚ, επειδή στον τίτλο, στο καταστατικό και στο πρόγραμμά του, αναφέρεται η λέξη «επανάσταση» και παράγωγά της). Βγάζουν έτσι «λάδι» ό,τι πιο αντιδραστικό υπήρξε στην ιστορία, π.χ. τη χούντα στην Ελλάδα, τον τσάρο στη Ρωσία, για να περάσουν στη συνέχεια και να «αγιογραφήσουν» την καρατόμηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων με τους «αντιτρομοκρατικούς» κι «αντιεξτρεμιστικούς» νόμους, το αστυνομικό κράτος και την επιβολή της «νέας τάξης πραγμάτων». Ολο δηλαδή το αντιδραστικό πλαίσιο, που αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της κοινωνικής οργάνωσης στο καπιταλιστικό στάδιο, όπου κυριαρχεί πλέον το μονοπώλιο, δηλαδή ο ιμπεριαλισμός. Παλεύουν σε τελική φάση να ενοχοποιήσουν, μέχρι και να εξοβελίσουν από τη δημόσια πολιτική ζωή τα πολιτικά κόμματα που σημειώνουν ότι η κίνηση της εκμεταλλευτικής κοινωνίας καθορίζεται από την πάλη των κοινωνικών τάξεων, κι έχουν πρόγραμμα οργάνωσης των αγώνων, όχι μόνο για τα καθημερινά ζητήματα, αλλά και για την επαναστατική αλλαγή αυτής της κοινωνίας, και την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Εξουσίας, του Σοσιαλισμού. Ομως ήδη η αξιοπιστία τους έχει μειωθεί! Τα «παραμύθια» που σερβίρουν όλο και πιο άσχημα ακούγονται στα αυτιά των λαών! Η υποκριτική διγλωσσία τους, αλλά κυρίως η πραγματικότητα των προβλημάτων και των αδιεξόδων του καπιταλισμού, με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι λαοί, δυναμώνει και στο μέλλον θα δυναμώσει ακόμα πιο πολύ τους αγώνες τους για κοινωνική κι εθνική απελευθέρωση. Το μέλλον ανήκει στις Κοινωνικές Επαναστάσεις, στο τιμόνι των οποίων θα βρίσκεται η εργατική τάξη και το κόμμα της! Οσο λοιπόν κι αν προσπαθούν να φρενάρουν την ίδια την πρόοδο της ανθρωπότητας, δε θα το καταφέρουν! Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω! Τα σχέδιά τους δε θα περάσουν.