ΚΑΛΑ οι συλλήψεις, οι αυθόρμητες προσαγωγές και οι ομολογίες εν ριπή οφθαλμού. Αλλά κάτι απουσιάζει από το σκηνικό. Εκτός κι αν δεχτεί κανείς ότι ο Γιωτόπουλος (που αρνείται τα πάντα)είναι ο σούπερμαν...

***

ΑΣ ΤΟ σκεφτούμε: Είναι, άραγε, δυνατόν ένας άνθρωπος, ο οποιοσδήποτε, να φέρει μόνος σε πέρας το έργο της «λογιστικής υποστήριξης» των κατηγορουμένων ως μελών της «17 Ν», που, από όσα μαθαίνουμε από τις ομολογίες τους, «απλώς εκτελούσαν εντολές», βγαλμένες μέσα από ένα καλά επεξεργασμένο επιχειρησιακό σχέδιο; Ποιος, άραγε, επεξεργαζόταν αυτό το σχέδιο;

***

ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ, λοιπόν, στη «σκηνή»: Εναν, τον Γιωτόπουλο, ο οποίος εμφανίζεται από τις αρχές ως αρχηγός και ηγέτης, ο οποίος προς το παρόν είναι ο μόνος που δεν έχει ομολογήσει το παραμικρό. Εχουμε 11 ομολογίες ανθρώπων, οι οποίοι τον «αναγνωρίζουν» ως εντολέα τους. Και έναν καταζητούμενο, τον Κουφοντίνα, τον μόνο που πράγματι ζούσε σύμφωνα με τους απαραίτητους συνωμοτικούς κανόνες (και είναι και ο μόνος που, κατά ...σύμπτωση, έχει ακουστεί ότι είχε σχέση με την ΕΥΠ...).

***

ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ έντεκα «άνθρωποι της διπλανής πόρτας» μοιάζουν ξαφνικά γυμνοί, σαν κάποιος μηχανισμός ξαφνικά να τράβηξε την κουρτίνα. Ποιος είναι αυτός ο μηχανισμός, άραγε;..

***

ΜΗΠΩΣ ο ίδιος μηχανισμός, που τράβηξε την κουρτίνα, έχει να μας πει κάτι για τον άλλο «μηχανισμό», που ...διέφευγε επί 27 χρόνια; Αλήθεια, γιατί αυτοί οι δυο μηχανισμοί μάς φαίνονται τόσο «συγγενικοί»;...

***

ΚΑΙ, ΤΕΛΟΣ: Αλήθεια, γιατί από το προανακριτικό υλικό που εντέχνως διέρρευσε στον Τύπο δεν υπάρχει ούτε μια νύξη (!) γι' αυτόν τον «επιχειρησιακό μηχανισμό», που πρόσφερε πληροφορίες, οργάνωση και επέλεγε στόχους, έχοντας αξιοπερίεργη πρόσβαση σε στοιχεία για τον τρόπο με τον οποίο κινούντο αυτοί οι στόχοι;