Και φυσικά όχι μόνο να τα εκλογικεύσει όλ' αυτά, αλλά και να τα ερμηνεύσει και με τη βοήθεια αυτής της πρωτόγονης ερμηνείας να τα εκμεταλλευτεί. Να εκμεταλλευτεί τη δημιουργική σχέση όλων αυτών των διαφορετικών στοιχείων που μέσα από τη σύνθεσή τους παράγονταν νέες οντότητες και ένας άλλος κόσμος. Να στηρίξει, επομένως, την επιβίωσή του πάνω σε όλες αυτές τις πρακτικές που του μάθαινε η φύση, αλλά και η σχέση του ίδιου του εαυτού του με αυτή.

Κι αυτή, ακριβώς, η προσπάθειά του, που θα μπορούσαμε να την ταυτίσουμε με μια πρωτοοικονομική σκέψη, δεν του μάθαινε μόνο πρακτικές και διάφορα κατασκευαστικά «κόλπα», του μάθαινε και να σκέπτεται, να συνδυάζει, να αξιολογεί και να αποφασίζει. Του γέμιζε το απομέσα της σάρκας του με ιδέες. Του οικοδομούσε τη συνείδησή του.

Η εισβολή των μετάλλων έφερε τις εξειδικεύσεις και τον καταμερισμό, την κεντρική εξουσία και τις κοινωνικές διαστρωματώσεις. Μπήκαν στη μέση και οι θρησκείες μαζί με τους θεούς και όλοι οι άλλοι που έβρισκαν τον τρόπο να τα εκμεταλλευτούν και τα δυο, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να μην αναζητάει «λογική» στη φύση και στα πράγματα, να αποδέχεται τους μύθους και τη μεταφυσική και να παγιδεύεται στην «τρομοκρατία» της αλλοτρίωσης και των κοινωνικών σχέσεων ενός κόσμου που σιγά σιγά έχανε τη «λογική» του και όλο και πιο πολύ θεμελίωνε τις προοπτικές του στους νόμους της εκμετάλλευσης.

Γι' αυτό το λόγο δε φτάνει μόνο να «ερμηνεύσουμε» τον κόσμο. Πρέπει να τον αλλάξουμε, αν θέλουμε να ξαναβρεί την «προϊστορική» λογική του!