Η μεγάλη αύξηση των εργατικών θανατηφόρων ατυχημάτων κατά το 2001 που έφτασαν στα 188 - αριθμό ρεκόρ για τα τελευταία 25 χρόνια - οι πάνω από 3.000 εργάτες που από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα η εργοδοσία θυσίασε τις ζωές τους στο βωμό του κέρδους, περιγράφουν μια πραγματικότητα που καταδεικνύει ότι οι χώροι δουλιάς έχουν μετατραπεί σε σύγχρονα κολαστήρια, σε καθημερινές παγίδες θανάτου για τους εργαζόμενους. Ετσι, αναδεικνύεται η ανάγκη η εργατική τάξη, οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις να κάνουν ζήτημα πρώτης γραμμής του αγώνα την προστασία της ζωής των εργαζομένων. Για το σκοπό αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό τι σημαίνει επαγγελματικός κίνδυνος, ποιες είναι οι αιτίες του και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή, ο εργαζόμενος βρίσκεται αντιμέτωπος και συχνά αισθάνεται να συνθλίβεται ανάμεσα στις συμπληγάδες της ανεργίας, από τη μία, και της απειλής της ανεργίας και των επαγγελματικών κινδύνων για την υγεία, την ασφάλεια και την ίδια τη σωματική του ακεραιότητα, από την άλλη, με σοβαρές επιπτώσεις και προεκτάσεις κοινωνικές, οικονομικές και ασφαλιστικές.

Η ύπαρξη του Επαγγελματικού Κινδύνου προσδιορίζεται από:

α) Το συγκεκριμένο περιεχόμενο - αντικείμενο της εργασίας.

β) Τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν στη συγκεκριμένη κάθε φορά περίπτωση και

γ) τα εφαρμοζόμενα μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΥΑΕ), σύμφωνα και με τις προβλέψεις της σχετικής νομοθεσίας.

Οι βασικές συνέπειες - επιπτώσεις για τους εργαζόμενους που είναι εκτεθειμένοι στους κινδύνους αυτούς είναι:

1. Τα εργατικά «ατυχήματα».

2. Οι επαγγελματικές ασθένειες.

3. Η πρόωρη φθορά της υγείας των εργαζομένων από την απασχόλησή τους σε ιδιαίτερα φθοροποιές δραστηριότητες (π.χ. νυχτερινή εργασία, υπόγειες και υποθαλάσσιες εργασίες, οδηγοί κ.ά.).