Αυτό το σύνθημα δε θα ακουστεί, βεβαίως, στη μακρά προεκλογική εκστρατεία. Οχι γιατί δεν το επιθυμεί το εκλογικό σώμα. Ούτε γιατί το θεωρεί αυτονόητο. Αλλά γιατί είναι μια τρομακτική αλήθεια. Που το μεν κοινό την εισπράττει προ πολλού στο πετσί και το μυαλό του σαν καμτσικιά, με το λουρί βουτηγμένο στο μέλι της αγοράς και τη λαβή καταστόλιστη με τα στρας της γκλαμουριάς.

«Οι ναζί είν' εδώ, στο γυαλί το τρομερό!».

Απ' την παγκόσμια συγνώμη του Κλίντον δακρυσμένου, που εξηγούσε στους λαούς ότι «δε διείσδυσε στον κόλπο της Μόνικα», ως τα πούρα «Μόνικα» που αμέσως τέθηκαν προς πώληση στην αγορά. Από το κτήνος με το γυάλινο μάτι, τον εκπρόσωπο Τύπου του ΝΑΤΟ που μάζευε τα κανάλια στη Νάπολη, φόραγε τη μεγάλη του στολή και εξηγούσε ως «παράπλευρες απώλειες» τα κομμάτια καμένο κρέας, που ήταν των παιδιών του Αλέξινατς, απομεινάρια ενός αθώου ύπνου, που πιάστηκε από βόμβες ανθρωπιστικές, στη μαύρη αιωνιότητα της φρίκης.

Από 'δω κι από κει, τρύπησε σιγά σιγά το γυαλί κι έγινε όπλο φονικό, τζάμι - μαχαίρι να σου μπαίνει στο μυαλό. Λίγο λίγο, στάλα στάλα, ο εξοικειωμένος με τον μασκαρεμένο δεοντολογικώς ολοκληρωτισμό, πολίτης - τηλεθεατής θα οδεύσει προς τις κάλπες με την ίδια άγνοια και αμεριμνησία που παίζει το τηλεκοντρόλ.

Στο μικρό τηλεοπτικόν χωρίον η Ελλάς, η φιλτάτη πατρίς μας, το ιδεολόγημα «καλόν είναι ό,τι πουλάει» έπιασε σα χταπόδι το γυαλί, τους ανθρώπους του, μπρος και πίσω απ' την οθόνη, πλούτισε τα πραγματικά εν πολλοίς αόρατα ή και άγνωστα ως πρόσωπα αφεντικά, έθρεψε ζούγκλες και πριβέ και... ό,τι καλύτερο χρειαζόταν ώστε να φθάσουμε προεκλογικώς να θεωρείται η... καταστολή και το φίμωμα των εξαιρέσεων, ως ανακούφιση των τηλεθεατών πολιτών και ευεργεσία των πολιτικών που σώζουν το πόπολο.

Στην Πομπηία, που αναδύθηκε σχεδόν άθικτη απ' την τέφρα της ηφαιστειακής καταστροφής, τα δωμάτια τα ευάερα κι ευήλια των αρχόντων είναι ζωγραφισμένα με λουλούδια, πουλιά, σχέδια διακοσμητικά.

Τα δωμάτια των δούλων έχουν όλα ζωγραφιές πορνό, άνδρες και γυναίκες σε συνουσιαστικές στάσεις - προτάσεις.

Ηταν οι δούλοι όλοι πορνολάγνοι; Οχι δα. Σάματις ζωγράφιζαν μόνοι τους τα δώματά τους; Οι άρχοντες πλήρωναν ζωγράφους, να δείχνουν και να ερεθίζουν επαρκώς τους δούλους ώστε να συνευρίσκονται παρά την κούραση, τις νύχτες.

Ο σκοπός ήταν ιερός όσο και το χρήμα. Οι δούλοι έτσι έκαναν περισσότερα παιδιά! Οπότε ο ιδιοκτήτης της βίλας αποκτούσε περισσότερα εργατικά χέρια, φθηνά κι ανέξοδα για συγκέντρωση πλούτου - μέσα παραγωγής διά της των δούλων αναπαραγωγής. Το πορνό στην υπηρεσία των αρχόντων.

Την ιστορική εξήγηση με λόγια απλά, μού την έδωσε στην Πομπηία ο ξεναγός, εξηγώντας μου ότι το πρωί, τα καλοκαίρια κάνει τον ξεναγό κι όλο τον άλλο καιρό πηγαινοέρχεται στην Αμερική για τον πραγματικό εργοδότη του, τη Μαφία.

Από την Πομπηία ως τη σημερινή παγκοσμιοποιημένη τηλοψία, δεν προστέθηκε παρά μόνον το μέσον, η τεχνολογία, ώστε να έχουμε και οθόνες και Πομπηία για να γελάει η εξουσία.