Στη σκακιέρα της Ευρασίας τα «παιχνίδια» του ιμπεριαλισμού παίρνουν εξαιρετικά επικίνδυνη τροπή. Αν και ακόμη οι διαθέσεις δεν έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί, έχει σίγουρα αρχίσει να μυρίζει κι άλλο μπαρούτι. Οι κινήσεις στις οποίες προβαίνουν οι ΗΠΑ μαρτυρούν πως επίκειται ευρείας κλίμακας στρατιωτική επίθεση εναντίον του Ιράκ, ενώ παράλληλα όλα δείχνουν πως προετοιμάζεται και η διάδοχη κατάσταση στη χώρα. Ο χρονικός ορίζοντας της έναρξης του πολέμου τοποθετείται στις αρχές του φθινοπώρου, ενώ έχει αξία η επισήμανση πως αυτή τη φορά όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, ακόμη και της χρήσης χερσαίων δυνάμεων. Το άλλοθι έχει ήδη στηθεί. Το Ιράκ και το καθεστώς του Σ. Χουσεΐν άρχισαν ήδη να ενοχοποιούνται για σύνδεση με την Αλ Κάιντα. Ως εκ τούτου οι ΗΠΑ «νομιμοποιούνται» στα πλαίσια της αντιτρομοκρατικής τους εκστρατείας - που στόχο βεβαίως έχει τον έλεγχο του πλούσιου σε πετρέλαιο υπεδάφους της χώρας και των δρόμων μεταφοράς του - να πλήξουν τη χώρα, τον πολύπαθο λαό του Ιράκ, που ήδη στενάζει υπό το βάρος των συνεπειών του πολύχρονου εμπάργκο.

Τα τύμπανα πολέμου άρχισαν λοιπόν να ηχούν ξανά, αυτή τη φορά πολύ πιο άγρια απ' ό,τι στην περίπτωση του Αφγανιστάν. Γιατί αυτή τη φορά η πολεμική δράση των ΗΠΑ κατευθύνεται σε μια χώρα με συγκροτημένη στρατιωτική μηχανή και μια περιοχή σωστή πυριτιδαποθήκη, με συσσωρευμένα πολυετή προβλήματα, τα οποία στην περίπτωση που το Ιράκ δεχτεί επίθεση ενδέχεται να οξυνθούν στο έπακρο και να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Το δολοφονικό πολεμικό έργο θα πληρώσει όχι μόνο ο ιρακινός, αλλά και άλλοι λαοί.

Και ενώ όλα πλέον δείχνουν πως τα πολεμοκάπηλα σχέδια των ΗΠΑ παίρνουν το δρόμο της υλοποίησής τους, η ελληνική κυβέρνηση επί του παρόντος «ποιεί την νήσσαν». Κι αυτό παρά το γεγονός ότι το Ιράκ βρίσκεται πολύ κοντά στην Ελλάδα και ότι ένας πόλεμος εναντίον του εγκυμονεί σοβαρούς και τεράστιους κινδύνους και για τη χώρα μας. Η ελληνική κυβέρνηση όμως - που στο μεταξύ έχει αναλάβει την προεδρία της ΕΕ για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας - σιωπά. Σιωπά - εκμεταλλευόμενη και την ευνοϊκή γι' αυτήν συγκυρία της μονοπώλησης της επικαιρότητας από τις εξελίξεις γύρω από τη «17Ν» - παρότι γνωρίζει. Και η σιωπή της είναι κάτι παραπάνω από ύποπτη, είναι επικίνδυνη, ισοδυναμεί με ομολογία ενοχής.

Κανείς δεν τρέφει αυταπάτες για την τελική στάση που θα τηρήσει. Την προεξοφλεί η δέσμευσή της να συνδράμει με κάθε πρόσφορο μέσο την «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία των ΗΠΑ. Υπάρχει άλλωστε και το προηγούμενο της στάσης που τήρησε κάθε φορά που ο ιμπεριαλισμός τσάκιζε λαούς, κινήματα και χώρες για να τους βάλει πιο εύκολα στο χέρι.