Χωρίς προηγούμενο οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι -καρμπόν των εφημερίδων. Είναι εκπληκτική η ομοφωνία στην «είδηση» (και την άποψη βέβαια) που βγάζουν καθημερινά στην πρώτη σελίδα. Τέτοια αρραγής και «ενιαία σκέψη» είναι εντελώς φυσιολογικό να προκαλεί εύλογα ερωτήματα και σκέψεις, όπως για παράδειγμα ποιο είναι το κέντρο που κατευθύνει καθημερινά τον Τύπο και γιατί ο Τύπος (σχεδόν στο σύνολό του) πειθήνια πειθαρχεί...

Η άκριτη, «αμάσητη» αναπαραγωγή των διοχετευόμενων πληροφοριών, σεναρίων, μύθων από το «συντονιστικό κέντρο» της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας», αποτελεί μία μελανή σελίδα στην ιστορία του Τύπου. Ακόμα χειρότερο είναι η μετατροπή ορισμένων σε ρόλο λαγωνικού της Ασφάλειας, ανακριτή, αλλά και καλλιέργειας κλίματος μαζικού χαφιεδισμού.

Από την άλλη, δεν υπάρχει χώρος για διατύπωση ενστάσεων, αμφιβολιών, κριτικής σκέψης, παρά μόνο σαν άλλοθι «πλουραλισμού» και διατήρησης προσχημάτων. Αντίθετα, έχουν υιοθετηθεί νέα πρότυπα, όπως «απέδειξε ότι δεν είσαι τρομοκράτης ή "συμπαθών"», «η αστυνομία έχει πάντα δίκιο», «τα δικαιώματα και οι δημοκρατικές ελευθερίες μπορούν να περιμένουν», κ.ο.κ.

Πρώτες σκέψεις και απορίες για τη χτεσινή προκήρυξη της «17Ν», η οποία παρότι αποδοκιμάζεται, ανεπίσημα πάντα, ως σικέ, «παίζει» νυχθημερόν παντού και, άρα, διαμορφώνει σκόπιμη σύγχυση. Πρώτον, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η προκήρυξη έρχεται να επαληθεύσει και στηρίξει βασικούς ισχυρισμούς των διωκτικών αρχών(!), όπως, πρώτον, ότι η «17Ν» έχει εξαρθρωθεί, δεύτερον ότι ήταν συμμορία του ποινικού δικαίου.

Ακούγεται εξωφρενικό, αλλά η προκήρυξη ομολογεί (σ.σ. κάτι μας θυμίζει η λέξη...) ότι η αστυνομία έχει πλήξει «το κεντρικό σώμα της Οργάνωσης» και πως «χάσαμε ένα μεγάλο μέρος του δυναμικού μας». Από την άλλη, το μήνυμα ότι «είμαστε ακόμα ζωντανοί» είναι εξαιρετικά βολικό για τις διωκτικές αρχές, που χρειάζονται οπωσδήποτε «εχθρό»... Συμπέρασμα(;): Η προκήρυξη γράφτηκε από εκείνους που τις έγραφαν συνήθως...