Δείγματα θράσους, ανάλογα εκείνων που μας έχει συνηθίσει η σημερινή κυβέρνηση, επέδειξε χτες ο υπουργός Παιδείας Πετρ. Ευθυμίου, με όσα είπε χτες σε συνέντευξη Τύπου. Ακολουθώντας μια ψευτοσυνδικαλιστική τακτική, προχώρησε σε αλχημείες με στοιχεία της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, χρησιμοποιώντας σαν... αδιάψευστους μάρτυρες, τους «υπεράνω υποψίας» διεθνείς οργανισμούς του κεφαλαίου, την ΕΕ και τον ΟΟΣΑ.

Συγκεκριμένα, ανακοίνωσε για το σχολικό έτος 2002 - 2003 ότι δε θα γίνεται προσαρμογή του προφορικού βαθμού στο γραπτό, όσον αφορά την προαγωγή από τη Β΄ στη Γ΄ Λυκείου και τη χορήγηση του απολυτηρίου του Ενιαίου Λυκείου. Η προσαρμογή παραμένει ως έχει (+2 και - 2 βαθμοί) μόνο για τη βεβαίωση πρόσβασης στις Ανώτατες σχολές. Ουσιαστικά, πρόκειται για άλλο ένα ημίμετρο συγκάλυψης της τεράστιας διαρροής που σημειώθηκε και τη φετινή χρονιά, παραμένοντας ανικανοποίητο το αίτημα του μαζικού λαϊκού κινήματος για κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων στο Λύκειο.

«Με αυτό τον τρόπο πραγματοποιούμε ακόμη ένα ουσιαστικό βήμα στην αποσύνδεση της εκπαιδευτικής λειτουργίας του Ενιαίου Λυκείου από τη διαδικασία πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση», ισχυρίστηκε ο υπουργός Παιδείας. Κι όλα αυτά, τη στιγμή που η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση έχει ταυτίσει τις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις Λυκείου με τις εξετάσεις επιλογής για τα Πανεπιστήμια, μετατρέποντας εξ ολοκλήρου την εκπαίδευση σε μηχανισμό που αποκλειστικό στόχο έχει την κοινωνική επιλογή.

Μιλώντας για τα στοιχεία που παρουσίασε τις προηγούμενες μέρες η ΟΛΜΕ, ο Π. Ευθυμίου χαρακτήρισε «ανεπίτρεπτο» να παρουσιάζεται ως σχολική διαρροή η δημογραφική κάμψη του μαθητικού πληθυσμού (σ.σ. το επιχείρημα της υπογεννητικότητας χρησιμοποιούσε και ο προηγούμενος υπουργός Γ. Αρσένης, το οποίο όμως αποδεικνύεται ανακριβές, αφού η ηλικία των γενεών των μαθητών που η μείωσή τους οφείλεται στην υπογεννητικότητα, δεν αντιστοιχεί καν με αυτή που παρατηρείται).

Ακόμη, είπε ότι «είναι αδιανόητο να γίνονται αλχημείες σε στοιχεία να υπάρχει γκρίνια και μιζέρια» και «βαρύ λάθος» να αποδίδεται σε ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού συστήματος η υψηλή σχολική αποτυχία σε μειονεκτούσες περιφέρειες της χώρας. Για να παραδεχτεί ο ίδιος, αμέσως μετά, τον αδιαμφισβήτητο ταξικό χαρακτήρα αυτής της επιλογής, όταν αναφερόμενος στα σχολεία της υπαίθρου - που συνήθως έχουν τις χαμηλότερες επιδόσεις σ΄ αυτές τις απρόσωπες εξετάσεις - προσπάθησε να πείσει ότι δεν ευθύνεται η εκπαίδευση, αλλά... η κοινωνική ανισότητα.

Ετσι μετά τη θεσμοθέτηση των απρόσωπων εξετάσεων, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, επιχειρεί τη θεσμοθέτηση αξιολόγησης της σχολικής μονάδας με αντικειμενικούς, υποτίθεται, δείκτες και κριτήρια - όπου κεντρικός δείκτης θεωρούνται οι επιδόσεις των μαθητών στις εξετάσεις. Ταυτόχρονα, το υπουργείο εξήγγειλε την «αντιμετώπιση» του προβλήματος της μορφωτικής υποβάθμισης και των ανισοτήτων με την ίδια πολιτική που ασκεί μέχρι τώρα. Με την αξιολόγηση ποιότητας των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου, την απόφαση της Λισαβόνας για εισαγωγή ηλεκτρονικών υπολογιστών και γενικότερα μέτρα «διά βίου κατάρτισης». Μέτρα πιστά στις επιταγές των μεγαλοεπιχειρήσεων που αλώνουν και προσαρμόζουν στα συμφέροντά τους τη δημόσια εκπαίδευση, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, υποβαθμίζοντας το μορφωτικό επίπεδο.