«Περίπου σαν ανίερη συμμαχία. Την ώρα που κυλιόμαστε στο πάτωμα βλέποντας μπαγλαμαδάκι αντί για μάγκνουμ και Χριστόδουλο αντί για Κάρλος, οι συνήθεις κυβερνητικοί και επιχειρηματικοί ύποπτοι μας ξυρίζουν τα πορτοφόλια. Πώς συμβαίνει με τα κλεφτρόνια που περπατάνε στις μύτες, την ώρα που η γραία των 80 Μαΐων ροχαλίζει με τη "Λάμψη" και τον Φώσκολο; Ακριβώς έτσι. Δόλια, πονηρά και μουλωχτά. Νερό, φως, τηλέφωνο, τσιγάρα, βενζίνη, κινητά και εν γένει κάθε απαραίτητο εξοδολόγιο, κάθε νοικοκυριού, ακόμα και αλβανικού, κατευθύνεται προς Βρυξέλλες. Και το πιο απερίγραπτο; Ουδείς και ουδεμία ...γραία αφυπνίζεται από τον λήθαργο του τηλεοπτικού μπαγλαμά. Ούτε μια διαμαρτυρία, έστω μισή ψιθυριστή φωνή, ένα απλό ερώτημα. Μα καλά, κύριε Χριστοδουλάκη μας, αφού τα μεροκάματα είναι αιγυπτιακής προελεύσεως, γιατί οι τιμές να είναι Γαλλίας; Τι έκανα και με τιμωρείς; Μου λες Μίλερ και σηκώνομαι. Μου λες 17 Νοέμβρη και κάθομαι. Αμ, γι' αυτό σε ξυρίζουν. Σε λυπούνται, δε σε φοβούνται. Μπαγλαμά, ε μπαγλαμά!»

Του Δημήτρη Δανίκα, από τη χτεσινή «Στήλη άλατος».