Η ευρωπαϊκή «σύγκλιση» των ανισοτήτων και στον αγροτικό τομέα επιβεβαιώνεται. Τα ηχηρά που ακούστηκαν απ' το έτος της ευρωπαϊκής «ενοποίησης» (1992) μέχρι σήμερα, για τους «δείκτες» της αγροτικής παραγωγής, την «ευημερία» τους διαψεύδουν. Καμιά ποιοτική αναβάθμιση του αγροτικού εισοδήματος δεν έγινε που θα ήταν το «βασικό συνεκτικό στοιχείο της κοινής αγοράς». Αντίθετα. Η μείωση όχι μόνο του αγροτικού εισοδήματος, αλλά η εγκατάλειψη της υπαίθρου, απ' τη μικρή, μεσαία αγροτιά καταδείχνουν τόσο διεθνώς όσο και για τη χώρα μας - σύμφωνα πάντοτε με δικά τους στοιχεία (Eurostat) - ότι τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών έχουν πολλαπλασιαστεί. Είναι φανερό ότι αυτό το καθεστώς της ανεξέλεγκτης καπιταλιστικής κυριαρχίας αφορά όλους μας. Για τους αγρότες του μόχθου έχουμε όλο και μεγαλύτερη λιτότητα, εξαθλίωση.

Η δραστική μεταβολή των όρων λειτουργίας της ΕΕ υπέρ των μεγάλων αγροτών και εις βάρος των μικρών είναι αυτή που ρίχνει στο δρόμο χιλιάδες άνεργους αγρότες. Είναι η ίδια πολιτική που διαλύει την αγροτική παραγωγή (απ' το 25% της αγροτιάς θα μείνει το 9%), που βάζει λουκέτο σε χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι «επιδοτήσεις» μοιάζουν με τα επιδόματα ανεργίας. Μάλιστα, όταν αυτές μειώνονται ή εξαφανίζονται απ' τον πενιχρό οικογενειακό προϋπολογισμό - τότε δε γίνονται χάρη της αναδιάρθρωσης της αγροτικής παραγωγής, αλλά με στόχο την καταστροφή της που παρασέρνει στον αφανισμό τους αγρότες. Οι «παροχές» της ΕΕ υπήρξαν το αντίτιμο με το οποίο «δωροδοκήθηκε» ολόκληρη η αστική τάξη - για να εκχωρήσει τους αγροτικούς χυμούς στο ποτήρι της κερδοσκοπικής διάθεσης των μονοπωλίων. Με αντάλλαγμα την αναγνώριση του ρόλου της σαν υπεργολάβου απ' τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, η κυβέρνηση Σημίτη έχει εξαπολύσει όσο διαρκεί (η άλωση της αγροτικής γης) μία ευρείας κλίμακας προπαγανδιστική επίθεση, προσπαθώντας να συκοφαντήσει τον αγώνα των αγροτών - της επιβίωσης. Επιστρατεύοντας διάφορα «επιχειρήματα» και έωλους μύθους. Η ισχυροποίηση, μέσα απ' τη ληστεία του μόχθου, είναι αυτοσκοπός για το κεφάλαιο. Η ουσία της αντιπαράθεσης δε βρίσκεται μόνο στα νούμερα - αλλά στην πολιτική της ΕΕ. Καταστρέφει, αφανίζει τους αδύνατους. Προσπαθεί να διαμορφώσει μια κατάσταση απόλυτης κυριαρχίας, με τους εργαζόμενους - αγρότες πλήρως υποταγμένους, άβουλους - αδύνατους.

Αλλά ο αγώνας των αγροτών (όπως των ναυτεργατών) είναι αγώνας όλων μας. Η επιβίωσή τους αποτελεί ταυτόχρονα την εμπροσθοφυλακή εναντίον της εκμετάλλευσης. Απ' τον Εβρο έως την Κρήτη, η μάχη των δρόμων, της αγροτιάς, σηματοδοτεί αργά και βασανιστικά την αγωνία τους για το αύριο. Ο δρόμος της πάλης τους είναι και δικός μας. Αυτή η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ διαμορφώνει νέα πεδία ανισοτήτων - διαμορφώνοντας νέα φύτρα κοινωνικών αγώνων εναντίον των μηχανισμών που επιβάλλουν οι κυρίαρχες δυνάμεις. Η άρνηση της στρεμματικής ενίσχυσης, οι τιμές, οι επιδοτήσεις, το πάγωμα - η ρύθμιση των χρεών, κερδίζονται με αγώνες, αυτοί ανατρέπουν τα προγράμματα «σύγκλισης» - της εισοδηματικής πολιτικής - του προϋπολογισμού της ΚΑΠ - ΕΕ - GΑΤΤ, δηλαδή των ανισοτήτων.