Ασφαλές καταφύγιο, μακριά από τα νομικά συστήματα των χωρών τους, έχουν βρει πολλοί βασανιστές του πλανήτη. Πού; Στη χώρα που προβάλλεται ως πρωταθλητής της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και που κατηγορεί μια σειρά άλλες χώρες ως παραβάτες.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής «φιλοξενούν» τουλάχιστον 1.000 βασανιστές στο έδαφός τους, όπως αναφέρει έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας. Παράλληλα και η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι υπάρχουν πάνω από 1.000 βασανιστές στο έδαφός της, οι οποίοι είναι ύποπτοι για πράξεις βασανιστηρίων στις χώρες τους, τις έχουν εγκαταλείψει παράνομα και τώρα ζουν μια ζωή χαρισάμενη και περπατούν ελεύθερα στους δρόμους.

Παρά την υιοθέτηση νομικών διατάξεων του 1994, που εξουσιοδοτεί το νομικό σύστημα των ΗΠΑ, να δικάζει ανθρώπους που έχουν ασκήσει βασανιστήρια, κανένας δεν έχει διωχτεί.

Τα βασανιστήρια απαγορεύονται, με βάση το διεθνή νόμο. Θεωρούνται εγκλήματα παντού και πάντα. Οι βασανιστές θεωρούνται εχθροί της ανθρωπότητας. Οταν κάποιος υποβάλλεται σε βασανιστήρια, προσβάλλεται η ανθρώπινη αξιοπρέπειά του. Οταν οι βασανιστές δε διώκονται για τις πράξεις τους, προσβάλλεται η δικαιοσύνη. Προκύπτει ατιμωρησία, όταν αυτοί που βασανίζουν άλλους ανθρώπους δεν απολογούνται για τη δράση τους. Προκύπτει ατιμωρησία όταν οι καταπατητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αρνούνται να ομολογήσουν τις παράνομες ενέργειές τους. Προκύπτει ατιμωρησία, όταν κράτη αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη για τη δράση των κυβερνητικών πρακτόρων τους. Και προκύπτει ατιμωρησία, όταν η διεθνής κοινότητα επιτρέπει στους παραβάτες να κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Για δεκάδες χρόνια οι ΗΠΑ έχουν καταδικάσει τα βασανιστήρια και άλλες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εξωτερικό. Αλλά μόνο εκεί. Οσοι παραβάτες έχουν εισέλθει στις ΗΠΑ, κυκλοφορούν ατιμώρητοι...

Η Διεθνής Αμνηστία κατηγορεί τις αρχές των ΗΠΑ πως, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν τις ταυτότητες αρκετών υπόπτων και παρά τα ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον τους, δεν έχουν προχωρήσει στις απαιτούμενες ενέργειες, ώστε να «πληρώσουν» για τις πράξεις τους. Σύμφωνα με τον Γουίλιαμ Σουλτς, διευθυντή της Διεθνούς Αμνηστίας στις ΗΠΑ, περίπου 150 φερόμενοι βασανιστές έχουν εισέλθει στις ΗΠΑ τα τελευταία 8 χρόνια, αλλά κανένας δεν έχει διωχτεί. Ο ίδιος προσθέτει ότι «η κυβέρνηση των ΗΠΑ προτιμάει να αγνοεί, να απελαύνει ανθρώπους ή και να συγκαλύπτει υποθέσεις».

Αυτοί που βασανίζουν και σκοτώνουν σε άλλες χώρες δε θα πρέπει να ξεφεύγουν από τη Δικαιοσύνη και να ζουν στις ΗΠΑ, χωρίς το φόβο σύλληψης ή νομικής δίωξης, παρατηρεί ο Σουλτς, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι ειδήμονας στις φυλακίσεις, όπως έδειξε μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη με την προφυλάκιση 1.200 ανθρώπων.

Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας καταγγέλλει την παρουσία στο έδαφος των ΗΠΑ του Τομάς Ρικάρδο Αντερσον Κοχάλσου, ταγματάρχης του στρατού του Περού που κατηγορείται για το βασανισμό δύο γυναικών το 1997, βιάζοντάς τες, χτυπώντας τες αλύπητα και υποβάλλοντάς τες σε ηλεκτροσόκ.

Το Μάρτη του 2000 ο Κοχάλσου ανακρίθηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά αφέθηκε ελεύθερος μετά από παρέμβαση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που τον συμβούλεψε να φύγει από τη χώρα.

Η έκθεση, επίσης, αναφέρει την υπόθεση των στρατηγών του Σαλβαδόρ Κάρλος Εβγένιο Βίδες Κασανόβο (στρατηγός της Εθνικής Φρουράς στο Ελ Σαλβαδόρ από το 1979 μέχρι το 1983) και του Χοσέ Γκιγιέρμο Γκαρσία (υπουργός Αμυνας την ίδια περίοδο) που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ το 1989. Και οι δύο διεύθυναν το στρατό και τις μονάδες ασφαλείας, που πραγματοποίησαν εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα και πράξεις βασανισμού, συμπεριλαμβάνοντας και αυθαίρετες προφυλακίσεις.

Οι δύο αυτοί στρατηγοί, εκτός από το αίμα χιλιάδων Σαλβαδοριανών στα χέρια τους, πιστεύεται ότι ενέκριναν και τη δολοφονία 6 μοναχών. Το τελευταίο διάστημα οι στρατηγοί βρίσκονται για άλλη μια φορά μπροστά στη Δικαιοσύνη. Στις 25 Ιούνη ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ Ρόμπερτ Ουάιτ κατέθεσε στη δίκη. Στην απάντηση των διδύμων ότι δε γνώριζαν γι' αυτές τις δραστηριότητες, ο Ουάιτ εξήγησε γιατί δεν ήταν έτσι. Είπε ότι, αφού έδειξε στον υπουργό Αμυνας, τον Γκαρσία, ένα βίντεο, όπου οι στρατιώτες του πυροβολούσαν μαθητές σε ένα σχολείο, ο στρατηγός έδειξε αδιάφορος, ανασηκώνοντας απλώς τους ώμους του και φεύγοντας.

Ωστόσο, εκτός από τους παραπάνω, στη Φλόριδα μένουν μια σειρά τρομοκράτες, Κουβανο-Αμερικανοί, με πολλαπλά εγκλήματα στο ιστορικό τους. Ο Ορλάνδο Μπος, ο φανατικός αντι-Καστρικός, κατ' ομολογία του, ανατίναξε ένα αεροσκάφος της Κούβας το 1976, σκοτώνοντας και τους 73 επιβάτες του, συμπεριλαμβάνοντας και την ολυμπιακή ομάδα ξιφομαχίας.

Ο Μπος εξέτισε μια δεκαετία σε φυλακή της Βενεζουέλας για τη συγκεκριμένη πράξη πριν πάει στο δικαστήριο. Ωστόσο, απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες και επέστρεψε στις ΗΠΑ. Ο Μπος συνελήφθη για παραβίαση των όρων αποφυλάκισης, σχετικά με τη σύνδεσή του με την εκτόξευση πυροβόλου σε πολωνικό καράβι που ήταν αραγμένο στο Μαϊάμι. Ο Γενικός Εισαγγελέας Ντικ Θορνμπουργκ και άλλοι άσκησαν πίεση στον τότε Πρόεδρο της χώρας, πατέρα Μπους, να απελάσει τον Μπος. Ωστόσο, χάρη στις σχέσεις με υψηλά ιστάμενους, ο Μπος όχι μόνο δεν απελάθηκε αλλά του δόθηκε και χάρη. Ο Μπος, πάντως, επιβεβαίωσε ότι θα συνεχίσει να πραγματοποιεί βίαιες και τρομοκρατικές πράξεις ενάντια στην Κούβα, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο.

Και όπως μπορεί κανείς να φανταστεί, ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς. Αυτοί οι δήθεν «υπερασπιστές» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της προόδου είναι οι ίδιοι που προσφέρουν ένα παραδεισένιο καταφύγιο σ' αυτούς τους εγκληματίες και βασανιστές.