Το σαφέστερο στίγμα της αμερικανικής πολιτικής απέναντι στο Ιράκ, χωρίς περιστροφές, φρόντισε να δώσει, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος. Ο Ντικ Τσένι, αφού χαρακτήρισε αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι το Ιράκ διαθέτει βιολογικά και χημικά όπλα και σίγουρα προτίθεται να αποκτήσει και πυρηνικά, κατέληξε ότι είναι «προτιμότερη η ανάληψη δράσης από την αδράνεια».

Οι δηλώσεις του προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις στον αραβικό κόσμο και στους Ευρωπαίους συμμάχους της Ουάσιγκτον, που επανέλαβαν ότι στόχος είναι η εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ και κατέληξαν ότι «σε τελική ανάλυση, είναι απαραίτητη για την οποιαδήποτε ενέργεια η προηγούμενη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ». Οι αντιδράσεις αυτές, πάντως, δε φάνηκαν να πτοούν την αμερικανική ηγεσία, που, αμέσως μετά διά στόματος υπουργού Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ, καθιστούσαν σαφές ότι δε θα διστάσουν να προχωρήσουν και σε μονομερή ανάληψη δράσης.

Οπως και να έχει, οι δηλώσεις Τσένι έχουν τη δική τους αξία. Ηταν η πρώτη τόσο συγκροτημένη παρουσίαση των αμερικανικών επιχειρημάτων για το Ιράκ, αφού ο Τσένι συνόψισε σε 5 βασικά σημεία την αναγκαιότητα της επέμβασης: «ελευθερία για τους Ιρακινούς, σταθερότητα στην περιοχή, ενίσχυση των μετριοπαθών Αράβων, αποτροπή των τρομοκρατικών στοιχείων, θετική επίλυση του ισραηλινο-παλαιστινιακού». Ετσι, στο πλαίσιο τέτοιας «απλουστευτικότητας», προετοιμάζεται μία από τις πιο επικίνδυνες συρράξεις των τελευταίων δεκαετιών, που ανοίγει το δρόμο σε «προληπτικές ανατροπές αυτοάμυνας κατά βούληση».