Ανοίγω ξένο περιοδικό. Κύρους. «Time». Εκεί λέει πως οι ξένοι εργάτες που δουλεύουν στα Ολυμπιακά έργα είναι ύποπτοι ως φυτεμένοι τρομοκράτες. Κι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αγοράσει συστήματα ελέγχου τους. Δε γράφει βέβαια ότι την ερχόμενη Τετάρτη οι πωλητές τέτοιων συστημάτων ανοίγουν τις προσφορές τους στα αρμόδια υπουργεία, προσδοκώντας να πάρουν τη δουλιά των εκατομμυρίων δολαρίων. Παλιά συνταγή τρομοκαπιταλισμού. Φτιάχνεις φόβο. Φτιάχνεις ένοχο. Πουλάς μετά σωτηρία. Προστασία. Νταβατζιλίκι που λένε στα καφενεία οι απλοί, κι επικίνδυνοι άμα οργανωθούν κι αντισταθούν, πολίτες.

Για να ξεκουραστώ από τον αχό, συνήθως παίζω με τα μαθηματικά ή φτιάχνω ξύλινα χρηστικά αντικείμενα. Οπως οι φυλακισμένοι εξόριστοι αλλοτινών και τωρινών καιρών. Η εξίσωση του τρομοκράτη άμα λυθεί τον βρίσκει τον εχθρό. Αρχίζω. Σε 27 χρόνια «17Ν» έχουμε δυστυχώς 27 νεκρούς. Μια ορφανεμένη φαμίλια το χρόνο. Σε οχτώ μήνες του υπέροχου 2002 έχουμε, στην ίδια πατρίδα του φουσκωμένου Κηφισού, 23 νεκρούς εργάτες. 2,4 ορφανεμένες φαμίλιες το μήνα. Ο μεγάλος τρομοκράτης δε λέγεται Γιωτόπουλος. Λέγεται καπιταλισμός. Κυρίαρχη πολιτική. Οχι η. Αννα η μυστική.