Τρίτη 3 Σεπτέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΠΑΙΔΕΙΑ
Οι νέες τεχνολογίες στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

Η κοινωνία της ψευτοαπασχόλησης, της ιδιωτικής παραπαιδείας, με θεματοφύλακες και κλειδοκράτορες γιγαντιαία μονοπώλια, προπαγανδίζεται και μέσα στην εκπαίδευση. Οι τελευταίες κυβερνητικές εξαγγελίες ήταν για το Επιχειρησιακό Σχέδιο «Η Παιδεία και η Κοινωνία της Πληροφορίας», που καλύπτει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και με ορίζοντα το 2006 έχει στόχο να «εισαγάγει» τις νέες τεχνολογίες ως μέσο και ως αντικείμενο μάθησης.

Αυτή η εισαγωγή των τεχνολογιών της πληροφόρησης στην εκπαίδευση δε σημαίνει για τον εκπαιδευτικό και το μαθητή τίποτε άλλο από το μηχανικό χειρισμό των προκατασκευασμένων προγραμμάτων και εφαρμογή των τυποποιημένων προτάσεων για τη διδασκαλία του μαθήματος. Το πλαίσιο προγράμματος σπουδών «Προετοιμασία του Δασκάλου της κοινωνίας της πληροφορίας» ακολουθεί τη συνταγή, προτείνοντας ως γνωστό τρία προγράμματα επιμορφώσεων. Τέτοια θα είναι η αξία αυτή της πολυδιαφημισμένης επιμόρφωσης που δεν κρίνεται απαραίτητο να πραγματοποιηθεί σε πανεπιστημιακό χώρο. Η σύνδεση όλων των σχολείων με το Διαδίκτυο και ο εξοπλισμός τους με Η/Υ, καθώς και η υποτυπώδης κατάρτιση των εκπαιδευτικών στη χρήση των Η/Υ και του Ιντερνετ είναι οι άμεσοι στόχοι που χρηματοδοτούνται από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.

Υλοποιώντας την απόφαση της ΕΕ για έμφαση στην ηλεκτρονική μάθηση, που όπως ομολογείται «σημαίνει γρήγορο τρόπο εκμάθησης με μειωμένο κόστος», τόσο το έργο «Προετοιμασία του Δασκάλου» όσο και τα ταχύρυθμα προγράμματα κατάρτισης, διάρκειας ως ένα ακαδημαϊκό εξάμηνο, που θα λειτουργήσουν στα Πανεπιστήμια «σε συγκεκριμένες εφαρμογές και τομείς της Πληροφορικής και των Νέων Τεχνολογιών, με υψηλή ζήτηση στην αγορά εργασίας», προβάλλουν σαν πρώτης ανάγκης δεξιότητες τη διά βίου κατάρτιση και την απασχολησιμότητα που έθεσε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας (23-24/3/2000). Η Σύνοδος αυτή έδωσε έμφαση στην εισαγωγή των νέων τεχνολογιών των Πληροφοριών και της Επικοινωνίας. Πιστεύω όχι για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών, αλλά για την επίτευξη του νέου στρατηγικού στόχου της Ενωσης ως το 2010 «να γίνει η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία ανά την υφήλιο». Κι αυτός ο στόχος επενδύεται με ιδεολογήματα περί αλλαγών που οι «νέες τεχνολογίες» τάχα υπαγορεύουν.

Η προπαγάνδα για τις νέες τεχνολογίες όχι τυχαία περιορίζεται στις λεγόμενες Τεχνολογίες Πληροφοριών και Επικοινωνίας, όπου η πληροφορική απογειώνεται στο επίπεδο μιας ιδανικής επικοινωνίας «ατόμων και λαών». Μιλούν έτσι για τη μετάβαση σε μια δημοκρατική κοινωνία, μια κοινωνία της γνώσης, όπου η βασική αντίθεση συνοψίζεται ανάμεσα σ' αυτούς που έχουν και δεν έχουν «πρόσβαση» στις πληροφορίες κι όπου βασικό ζήτημα δεν είναι η κατοχή των μέσων παραγωγής, αλλά η απόκτηση δεξιοτήτων χειρισμού των νέων μέσων επικοινωνίας.

Υποστηρίζουν αυτή τη νέα εκδοχή της μεταβιομηχανικής - μετακαπιταλιστικής δηλαδή κοινωνίας, όσο κι αν η μικροηλεκτρονική και η πληροφορική προϋποθέτουν βιομηχανία με την επιστημονική έννοια του όρου, όπυ γίνεται παραγωγή και πώληση των προϊόντων τους, που γεννά υπεραξία και υπερκέρδη, όσο και αν αυτά εφαρμόζονται στη συνέχεια σε μέσα παραγωγής άλλων προϊόντων με τον ίδιο σκοπό, όσο κι αν η γενικευμένη χρήση τους στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας προδιαγράφεται απ' τα σύγχρονα κρατικομονοπωλιακά συμπλέγματα της «οικονομίας της αγοράς». Αλλά οι νέες τεχνολογίες και ανάμεσά τους και οι λεγόμενες τεχνολογίες αιχμής ονομάστηκαν νέες γιατί θεωρήθηκαν εφαρμογές της επιστήμης που επαναστατικοποιούν τα μέσα κοινωνικής παραγωγής.

  • Οι θεωρίες αυτές οδηγούν στην εκτίμηση του Ανθρώπου ως στύλου των κοινωνικών σχέσεων;
  • Ο άνθρωπος πρέπει ν' αντιμετωπίσει τη μηχανή που παίζει μεσολαβητικό ρόλο έτσι και αλλιώς στη δραστηριότητά του ή να αναδιοργανώσει τις αμοιβαίες ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις;
  • Οι μηχανές, αφού δεν είναι αιτία των ανθρώπινων δεινών, αποτελούν και λύση των προβλημάτων που δημιουργούνται από εκείνο το είδος των ανθρώπινων σχέσεων που μετατρέπει τη ζωντανή εργατική δύναμη σε εργαλείο παραγωγής και τελικά σε εξαρτήματα μιας επιμέρους μηχανής;
  • Η τεχνική νοημοσύνη μπορεί να συγκριθεί με την ανθρώπινη σκέψη;
  • Η σκέψη και το ανθρώπινο λογικό είναι προϊόν της ανθρώπινης ψυχικής δραστηριότητας;
  • Η ανθρώπινη εξυπνάδα τελικά πού έγκειται, στη συσσώρευση πληροφοριών ώστε στην τέλεια περίπτωση να σχηματίζει νοητικά την εικόνα της πραγματικότητας ή στην έλλογη σκέψη που οδηγεί στην κατανόηση της ουσίας της πραγματικότητας, όχι μόνο τέτοιας που είναι, αλλά τέτοιας που μπορεί να γίνει;
  • Στόχος θα πρέπει να γίνει η ανάπτυξη της αυτόνομης σκέψης του μαθητή και η εξατομίκευση της κοινωνικής του υπόστασης μέσα από την ίδια του την κοινωνικοποίηση και τη ζωντανή επαφή του με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον;

Κώστας ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ
Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Περιστερίου «Ελλη Αλεξίου»


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ