Επιχειρώντας να διασκεδάσει τις αρνητικές εντυπώσεις, αλλά και ενόψει των επερχόμενων δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, το υπουργείο Παιδείας, προπαγανδιστικά, προβάλλει την επέκταση του θεσμού του «ολοήμερου» σχολείου σε 4.300 συνολικά νηπιαγωγεία και δημοτικά. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για επέκταση του «ολοήμερου σχολείου» που λειτούργησε πιλοτικά σε 28 σχολεία, αλλά για δημιουργία των λεγόμενων τμημάτων διευρυμένου ωραρίου, που λειτουργούν από τις 7 το πρωί μέχρι τις τέσσερις το απόγευμα και που γονείς και εκπαιδευτικοί - όχι τυχαία - τα έχουν ονομάσει «παιδοφυλακτήρια», καθώς λειτουργούν χωρίς πρόγραμμα με δραστηριότητες που περιλαμβάνουν «λίγο απ' όλα», χωρίς επαρκείς υποδομές, με παιδιά διαφορετικών ηλικιών. Και επιπλέον, με τη λογική της ανταποδοτικότητας εμφανή, καθώς οι γονείς από την αρχή της εφαρμογής του θεσμού αναγκάστηκαν να βάλουν το χέρι στην τσέπη, είτε για να εξασφαλίσουν τη σίτιση των παιδιών, είτε για την πρόσληψη του απαραίτητου προσωπικού.

Η κυβέρνηση επιχειρεί μέσα από την προβολή της λειτουργίας φέτος 1.513 νηπιαγωγείων και 2.600 δημοτικών ως «ολοήμερων» να εμφανίσει κοινωνικό πρόσωπο, κάνοντας λόγο για εξυπηρέτηση των εργαζόμενων γονιών, αμβλύνοντας τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει σε γονείς και παιδιά η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Μιλώντας χτες στα «Νέα» ο υφυπουργός Παιδείας, Ν. Γκεσούλης, είπε ότι θα απασχοληθούν συνολικά 4.000 μόνιμοι, αναπληρωτές και ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί και ότι το πρόγραμμα εμπλουτίζεται με συγκεκριμένες εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Ωστόσο, με δεδομένη την εικόνα συμπτύξεων, καταργήσεων, υποβαθμίσεων σχολικών μονάδων, γίνεται φανερό ότι το υπουργείο επιχειρεί ανέξοδα να προχωρήσει στη λειτουργία του θεσμού από το «πλεόνασμα» που δημιουργεί η πολιτική του.

Το ΚΚΕ βλέπει το ζήτημα του ολοήμερου σχολείου, στο πλαίσιο της πάλης για ποσοτική και ποιοτική διεύρυνση της βασικής εκπαίδευσης, για ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό, δημόσιο, δωρεάν σχολείο της πολυτεχνικής αγωγής. Αντί του «ολοήμερου σχολείου», πιστεύει ότι ο τίτλος «σχολείο ολοκληρωμένης διαπαιδαγωγητικής εργασίας», ανταποκρίνεται στο σύνολο του προβλήματος, δεδομένου ότι η μορφή του σχολείου που πρέπει να διαμορφωθεί, οφείλει να ολοκληρώνει την εργασία στο σχολικό χώρο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει συνολικά το σχολείο να αποκτήσει ένα νέο περιεχόμενο και ότι οι απαραίτητες αλλαγές δεν μπορούν να περιοριστούν στο επίπεδο του δημοτικού σχολείου. Πρόκειται για το σχολείο ολοκληρωμένης διαπαιδαγωγητικής εργασίας που έχει ανάγκη ο λαός μας. Ετσι θα εξασφαλίζει τις δυνατότητες σε κάθε παιδί να ασκήσει τις φυσικές και επίκτητες ικανότητές του να ανακαλύψει τις κλίσεις του, να αναδείξει τα ταλέντα του, ώστε και το ίδιο να αισθανθεί πληρότητα, αλλά και στην κοινωνία να παίξει ουσιαστικό και δημιουργικό ρόλο.