Η μακροχρόνια ισχύς ενός εργασιακού καθεστώτος και η σιωπηρή αποδοχή του από τις δύο πλευρές - εργαζόμενου και εργοδότη - αποτελεί συμπληρωματικό όρο της εργασιακής σύμβασης. Με αυτό το σκεπτικό ο Αρειος Πάγος απέρριψε αίτηση αναίρεσης επιχείρησης και δικαίωσε εργαζόμενο, επιδικάζοντάς τον επιπλέον αποζημίωση από αυτή που προβλέπεται από το νόμο 3198/55.

Συγκεκριμένα, υπάλληλος με 30 χρόνια προϋπηρεσία, που απολύθηκε από επιχείρηση έχοντας συμπληρώσει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, έλαβε το 40% της αποζημίωσής του, σύμφωνα με το νόμο 3198/55. Ο εργαζόμενος όμως, υπέβαλε αγωγή για να ακυρωθεί η απόλυση, ζητώντας συμπληρωματική αποζημίωση. Το αίτημά του το στήριξε στο γεγονός ότι η εταιρία από το 1957 μέχρι το 1994 κατέβαλε το 100% της αποζημίωσης απόλυσης σε όλους τους μισθωτούς της που απομακρύνονταν λόγω συμπλήρωσης προϋποθέσεων συνταξιοδότησης.

Το Εφετείο - την απόφασή του επικύρωσε ο Αρειος Πάγος - δέχτηκε ότι κακώς αποδόθηκε μειωμένη αποζημίωση. Στο σκεπτικό της απόφασης του δικαστηρίου αναφέρεται ότι ναι μεν προβλέπονταν από το νόμο μειωμένη αποζημίωση, αλλά η μακροχρόνια καταβολή από το 1957 του 100% είχε δημιουργήσει μια σιωπηρή συμφωνία, η οποία έγινε αποδεκτή και από τις δύο πλευρές που αποτελούσε συμπληρωματικό όρο της εργασιακής σύμβασης.