Ο παρακάτω διάλογος έγινε σε ραδιοφωνικό σταθμό - μεταξύ του ανταποκριτή στην Πάτρα και του δημοσιογράφου στην Αθήνα - και αφορούσε στο εκρηκτικό πρόβλημα της έλλειψης ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων για φοιτητές και τα υπέρογκα ενοίκια που ζητούν οι ιδιοκτήτες.

«Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος - έλεγε ο ανταποκριτής του σταθμού - πολλοί γονείς με υψηλά εισοδήματα, καταφεύγουν στη λύση της αγοράς γκαρσονιέρας, αντί να πληρώνουν ενοίκια της τάξης των 150.000 δραχμών για προβληματικά διαμερίσματα». «Μάλιστα - απαντά ο δημοσιογράφος από την Αθήνα - το προτείνεις σαν μία από τις λύσεις που θα πρέπει να έχουν υπόψη τους όσοι φοιτητές αντιμετωπίζουν πρόβλημα στέγασης στην Πάτρα»! Το 'πιασε αμέσως το νόημα ο άνθρωπος. Οσοι τυχόν έχουν παιδιά στην Πάτρα που σπουδάζουν, μπορούν να λύσουν το πρόβλημα, δίνοντας 25 - 35 εκατ. δραχμές, για να αγοράσουν μια γκαρσονιέρα - ή μήπως είναι λίγα;

Η στήλη, πάντως, έχει να κάνει μια πιο ριζοσπαστική πρόταση. Να ψηφιστεί νόμος, ο οποίος να προβλέπει ότι στα ΑΕΙ θα μπορούν να σπουδάζουν μόνον όσοι έχουν και τις οικονομικές δυνατότητες να καλύπτουν τα έξοδα των σπουδών τους. Ετσι κι αλλιώς, η φράση «δωρεάν Παιδεία» αποτελεί, πλέον, ένα από τα σύντομα ανέκδοτα της εποχής μας.