Το Μπέργκεν είναι η δεύτερη σε μέγεθος και πληθυσμό πόλη της Νορβηγίας, μετά το Οσλο. Η μετάβαση εκεί από το Οσλο μπορεί να γίνει με αυτοκίνητο, με τρένο ή με αεροπλάνο. Είναι μια παραθαλάσσια, ζωντανή και πανέμορφη πόλη, κέντρο αλιείας και επεξεργασίας των αλιευμάτων, που περιτριγυρίζεται από πλούσια δασωμένους λόφους. Η πόλη ιδρύθηκε γύρω στα 1070 και το αρχαιότερο σωζόμενο κτίσμα της, η εκκλησία της Santa Maria, ανάγεται στο 12o αιώνα. Το 14o αιώνα ήταν το κέντρο των Γερμανών εμπόρων της Χανσεατικής Ενωσης και από εκεί, αργότερα, μπήκε ο Λουθηρανισμός στη Νορβηγία. Σήμερα, αυτή είναι η επικρατούσα θρησκεία, με το 80% του πληθυσμού της χώρας λουθηρανούς. Η πόλη στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καταλήφθηκε από τους Γερμανούς και έζησε υπό κατοχή από τον Απρίλη του 1940 έως το Μάη του 1945.

Στον παραλιακό δρόμο της πόλης, την περιοχή Μπρίγκενς, ο επισκέπτης θαυμάζει τα ξύλινα πολύχρωμα κτίρια με τις τριγωνικές στέγες. Τα κτίρια αυτά δίνουν μια πολύ χαρακτηριστική και πολύ όμορφη εικόνα και αποτελούν μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που προστατεύεται από την ΟΥΝΕΣΚΟ. Είναι η γειτονιά όπου παλιά υπήρχαν τα κτίρια των Γερμανών της Χανσεατικής Ενωσης που αναφέραμε και τα οποία κάηκαν πολλές φορές στο παρελθόν - τελευταία φορά το 1702. Στην προκυμαία λειτουργεί καθημερινά ψαραγορά, με μεγάλη ποικιλία θαλασσινών εδεσμάτων: από όστρακα και καβούρια, μέχρι γαρίδες και αστακούς, από ζωντανούς σολομούς μέχρι κομμάτια φάλαινας. Εκεί πολλοί έχουν ένα ελαφρύ πρόχειρο γεύμα, αν και όχι τόσο φτηνό. Στον ίδιο χώρο λειτουργεί αγορά λουλουδιών και φρούτων, αλλά και ειδών λαϊκής τέχνης: ξύλινα χειροτεχνήματα, δερμάτινα είδη, ποικίλα κατασκευάσματα που παριστάνουν τα «καλικαντζαράκια» της νορβηγικής παράδοσης, τα τρολ. Στα αξιοθέατα της πόλης περιλαμβάνονται αρκετές ακόμα περιοχές, κτίρια και μουσεία. Ανάμεσά τους το μουσείο Θέτα, που είναι το μουσείο της νορβηγικής αντίστασης 1940-'45. Υπάρχουν ακόμα μουσεία για τους συνθέτες Εντβαρ Γκριγκ και Χάρααλντ Σέβερουντ, πινακοθήκες, μια από τις οποίες με έργα Νορβηγών καλλιτεχνών, ενώ σε άλλη (Μπέργκεν Μπίλεντγκαλερί) υπάρχει μια πλούσια συλλογή από ρωσικές και ελληνικές εικόνες, από τον 15ο αιώνα και μετά. Το Μουσείο του Παλαιού Μπέργκεν είναι ένα ακόμα ανοιχτό, δηλαδή υπαίθριο, μουσείο που περιλαμβάνει 40 χαρακτηριστικά δείγματα ξύλινων σπιτιών τοποθετημένων σε πλατείες, δρόμους ή άλλες θέσεις, όπως ήταν τον 18ο και τον 19ο αιώνα. Το εσωτερικό τους είναι διαμορφωμένο όπως ήταν την εποχή εκείνη το σπίτι ενός φούρναρη, ενός εμπόρου, ενός οδοντογιατρού, ενός ναυτικού κλπ.

Μερικές ώρες δρόμο από το Μπέργκεν, στα απόκρημνα και απόρθητα βουνά της περιοχής Σταλχάιμ, είχε τη βάση της η νορβηγική αντίσταση. Η περιοχή αυτή σε ειρηνικούς καιρούς είναι αξιοθαύμαστη για την άγρια ομορφιά της. Κακοτράχαλα βράχια, ορμητικοί καταρράκτες, αφρισμένα ποτάμια, πυκνά δάση. Ο τόπος αυτός τα χρόνια εκείνα μπόρεσε να κρατήσει ζωντανή και αποτελεσματική την αντίσταση έως το τέλος του πολέμου.

Το Μπέργκεν είναι η πύλη εισόδου σε κάποια από τα πιο αξιόλογα φιόρδ της Νορβηγίας, όπως το Σογκνεφιόρντεν, που είναι και το μεγαλύτερο από όλα. Και σε μήκος, αλλά και σε βάθος, καθώς σε κάποια σημεία ξεπερνά τα 1.200 μέτρα. Οργανωμένα ταξίδια με ποικιλία συγκοινωνιακών μέσων επιτρέπουν στους επισκέπτες να απολαύσουν το φυσικό κάλλος και τη μεγαλοπρέπεια των βουνών, που περιστοιχίζουν τα φιόρδ, να θαυμάσουν δάση και καταρράκτες, αλλά και να ημερέψουν τα μάτια τους παρατηρώντας τα μικρά, ξύλινα, πολύχρωμα σπιτάκια για ανάπαυση και αναψυχή σε βράχους, σε παραλίες, σε νησάκια ή σε οροφές, δίπλα σε καταρράκτες ή ανάμεσα σε πυκνά, πανύψηλα δέντρα. Μικρά και πανέμορφα σπίτια, σχεδόν κουκλόσπιτα, που δεν προσβάλλουν το τοπίο, που δένουν αρμονικά με το περιβάλλον, συχνά με ένα βαρκάκι δίπλα τους, που παρέχει την εναλλακτική λύση στις στεριανές διαδρομές.

Η ομάδα μας ξεκίνησε από το Σταλχάιμ. Μετά από λίγων ωρών ορεινή διαδρομή, δίπλα σε κάθετους βράχους, δίπλα σε ποτάμια που τα νερά τους άφριζαν, χτυπώντας σε τεράστιους μονόλιθους, μέσα από τούνελ που τρυπούσαν τον όγκο των βουνών για μήκος αρκετών χιλιομέτρων, φτάσαμε στο λιμάνι - σταθμό του Φλομ. Από εκεί αρχίζει μια από τις πιο δημοφιλείς διαδρομές για τις μικρές παρόχθιες πόλεις όπως το Αουρλαντ και το Ούντρενταλ. Στα φιόρδ, τα νερά παίρνουν κατά τόπους διάφορα χρώματα, γαλάζιο και πράσινο και τις ανάμεσά τους αποχρώσεις και έως το σκούρο, σχεδόν μαύρο, ανάλογα με το βάθος, το πλάτος του φιόρδ, το ύψος των βουνών, την πυκνότητα του δάσους, την παρουσία ή την απουσία χιονιού, την καθαρότητα του ουρανού, το φως, την ηλιοφάνεια. Ενα σμήνος γλάρων ακολουθεί τα καράβια σε όλη τη διαδρομή τους. Οι γλάροι - ένα είδος τους - εξοικειωμένοι με την παρουσία ανθρώπων και έχοντας εδραιωμένη την αίσθηση ασφάλειας, φτάνουν να παίρνουν την τροφή τους από τα χέρια των ταξιδιωτών. Αλλοι προλαβαίνουν και αρπάζουν στον αέρα την μπουκιά που τους πετάνε και σπανίως αστοχούν.

Οσοι, δε, συνεχίζουν το ταξίδι για μεγαλύτερο μήκος του Σογκνεφιόρντεν, βγαίνουν στο Ούντρενταλ. Πάντα από κάποιον ορεινό δρόμο, που όταν δεν περνά από τούνελ σε αποζημιώνει με το εκπληκτικό θέαμα που σου προσφέρει: με την εναλλαγή βουνών και θάλασσας, λιμνών και δασών, ποταμών και κοιλάδων και γραφικών πολύχρωμων σπιτιών στα πιο απίθανα μέρη. Οταν φτάνεις στο Οσλο, ξέρεις πως γύρισες από ένα μέρος που δεν πρόκειται να ξεχάσεις.