Το σύνολο της δημιουργίας ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου, του Νικίτα Μιχαλκώφ, μπορεί να παρακολουθήσει το ελληνικό κοινό στο «Παλλάς» , όπου από χτες μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα προβάλλονται όλες οι ταινίες του, στα πλαίσια αφιερώματος της «Ταινιοθήκης της Ελλάδος» στον σκηνοθέτη.

Με αφορμή το αφιέρωμα πραγματοποιήθηκε χτες συνέντευξη Τύπου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρόντων του σκηνοθέτη, του οπερατέρ Πάβελ Λεμπέσιεφ, του παραγωγού της τελευταίας του ταινίας «Ο κουρέας της Σιβηρίας» και του προέδρου της «Ταινιοθήκης» Θόδωρου Αδαμόπουλου.

Οσο δύσκολο είναι να εκφραστούν τα συναισθήματα που «ξεχειλίζουν» κάθε θεατή των εκπληκτικών ταινιών του, άλλο τόσο δύσκολο είναι να αποδοθεί αυτή η «δαιμόνια» προσωπικότητα, που επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο αναμφισβήτητο ταλέντο της και σε μια πολιτική σκέψη, που ενώ μπορεί να χαρακτηριστεί συντηρητική, ωστόσο καθορίζεται με έναν «πολύπλοκο» τρόπο, από το βάρος της πλούσιας πολιτιστικής παράδοσης της πατρίδας του, το χαρακτηριστικό «μυστικισμό» και τις αντιφατικές ακρότητες της ρώσικης ψυχής.

«Είμαι μοναρχικός», είπε στη χτεσινή συνέντευξη, η οποία εξελίχθηκε σε φιλική κουβέντα για ένα εύρος θεμάτων που ξεκινούσε από τον κινηματογράφο και έφτανε μέχρι την ψυχανάλυση του Ρασκόλνικοφ, στο ντοστογιεφσκικό «Εγκλημα και τιμωρία»! Και πριν «συνέλθουμε» από αυτή τη δήλωση, ο Μιχαλκώφ είπε: «Δεν ήμουν ποτέ αντικαθεστωτικός (σ.σ. επί ΕΣΣΔ), γιατί πιστεύω πως κάθε εξουσία είναι εκ Θεού και αντάξια του λαού της»!

«Νοσηρότητα» ήταν η λέξη που χρησιμοποίησε για να χαρακτηρίσει το σημερινό ρώσικο σινεμά και τη μετασοσιαλιστική ρώσικη κοινωνία. «Η Ρωσία κατακλύστηκε από ευτελείς αμερικάνικες ταινίες, ενώ συγχρόνως ο εθνικός κινηματογράφος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες», ενώ «η διάθεση για νεοτερισμό οδήγησε στην απόρριψη των παραδόσεων του ρώσικου κινηματογράφου». Απέρριψε οποιαδήποτε άλλη πρόθεση εκτός από καλλιτεχνική στη νέα του ταινία και, εκφράζοντας το καλλιτεχνικό του «πιστεύω», τόνισε ότι «το καλλιτεχνικό έργο πρέπει να μιλάει πρώτα στην καρδιά κι ύστερα στο μυαλό».

Αναμφίβολα, ο Μιχαλκώφ αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση δημιουργού που καθηλώνει με το έργο του κι εντυπωσιάζει με την προσωπικότητά του, αλλά είναι προτιμότερο να συζητάς μαζί του για σινεμά παρά για πολιτική...