Οι ωμές αυτές ιμπεριαλιστικές και πολεμόχαρες ομολογίες, βέβαια, δε σκιάζουν μόνο τον πλανήτη, με βαριά και μαύρα σύννεφα. Ούτε μόνον αποτελούν μια πραγματική καμπάνα συναγερμού για τους εργαζόμενους και τους λαούς όλου του κόσμου, πρώτα και κύρια, για τα αντιπολεμικά και φιλειρηνικά κινήματα, τα συνδικάτα και τις κάθε λογής μαζικές και κοινωνικές οργανώσεις. Αποτελούν, ταυτόχρονα, κι ένα κρίσιμο τεστ, για τις κυβερνήσεις όλων των χωρών -μαζί και της δικής μας- τις κάθε λογής πολιτικές δυνάμεις και κόμματα.

Η κυβέρνηση της χώρας μας έχει χρέος να τοποθετηθεί δημόσια και με καθαρότητα, έναντι των κυνικών αυτών διακηρύξεων. Κάθε άλλο παρά χρυσός είναι η σιωπή σ' αυτές τις περιπτώσεις. Το ίδιο και τα μισόλογα. Και όχι μόνο να τοποθετηθεί, ανταποκρινόμενη στα αντιπολεμικά αισθήματα της συντριπτικά μεγάλης πλειoψηφίας του ελληνικού λαού, αλλά και να προχωρήσει στις ελάχιστες αντίστοιχες ενέργειες: Να κάνει ξεκάθαρη την αντιπολεμική στάση της Ελλάδας στις διεθνείς οργανώσεις, όπου μετέχει ως μέλος (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, κλπ.). Να μην πάρει μέρος η Ελλάδα, με οιονδήποτε τρόπο, στους προετοιμαζόμενους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς της Ουάσιγκτον, είτε στο Ιράκ, είτε αλλού (αποχώρηση όλων των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από τις κάθε λογής «ειρηνευτικές» αποστολές και άμεση επιστροφή τους, αναστολή λειτουργίας των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα, μη παροχή «διευκολύνσεων», κλπ.).