Το 1948 συλλαμβάνεται και μαζί με άλλους 10 συντρόφους του ναυτεργάτες κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου στην ιστορική δίκη της ΟΕΝΟ. Τη γυναίκα του Γιασεμή και το παιδί του Γεράσιμο τούς ξαναβλέπει μετά από 12 χρόνια και συγκεκριμένα το 1960, οπότε και αποφυλακίστηκε. Ομως, πολύ γρήγορα ακολουθεί ξανά το δρόμο των φυλακών και της εξορίας, αυτή τη φορά από την αμερικανόπνευστη χούντα.
Αποφυλακίζεται με τη μεταπολίτευση και πρωτοστατεί στην οικοδόμηση, τόσο της ΚΟΝ, όσο και στην ίδρυση της «Ναυτεργατικής Συνδικαλιστικής Κίνησης». Μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του, δεν έπαψε στιγμή να βρίσκεται με όσες δυνάμεις διέθετε στην πρώτη γραμμή αυτού του όμορφου αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο για το σοσιαλισμό.
Το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής, οι σύντροφοί του στο νεκροταφείο του Σχιστού τον συνόδευσαν στο τελευταίο του ταξίδι. Εκ μέρους της ΚΟΝ και της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Γιώργος Τούσσας, αποχαιρετώντας τον Ν. Ορφανό, επισήμανε ότι όλη του η ζωή αποτελεί λαμπρό παράδειγμα για όλους τους κομμουνιστές, για όλους τους ναυτεργάτες, συνολικά για την εργατική τάξη και τα παιδιά της. «Την ανάγκη της οργανωμένης πάλης, το σκίρτημα της ταξικής συνείδησης, ο μπάρμπα Νικόλας το πρωτοένιωσε το 1930, όταν πρωτομπάρκαρε, όταν έζησε αυτή την άγρια και απάνθρωπη εκμετάλλευση των ναυτεργατών από το εφοπλιστικό κεφάλαιο». «Ηταν από αυτούς - συνέχισε - που μαζί με τους άλλους πρωτοπόρους κομμουνιστές ναυτεργάτες έδωσε το σύνθημα μέσα από την ΟΕΝΟ "κρατήστε τα πλοία εν κινήσει", συμβάλλοντας καθοριστικά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της πατρίδας από το φασισμό». «Δίνουμε υπόσχεση τιμής - υπογράμμισε - ότι θα συνεχίσουμε με μεγαλύτερο πείσμα τον αγώνα του για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, για τα ιδανικά που ο ίδιος μας ενέπνευσε. Η σεμνότητά του, το ζεστό του γέλιο, η αγάπη του για τους νέους ανθρώπους, η αποφασιστικότητά του θα μείνουν για πάντα μέσα στις καρδιές μας».