«Εμείς κάνουμε απολογισμό μπροστά στο λαό για τις προσπάθειες που κάναμε να μπει φραγμός στη βάρβαρη νεοφιλελεύθερη πολιτική με την ενότητα, την πάλη, τον ταξικό αγώνα, αλλά και τη συσπείρωση και τις συμμαχίες που χειραφετούν από τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό και τη συναίνεση», σημείωσε κατά τη διάρκεια της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα. Και συνέχισε: «Κανένα κόμμα σήμερα, ανεξάρτητα από τη θέση του για τους λαϊκούς αγώνες δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το ΚΚΕ περιορίστηκε στην αντιπολίτευση της φράσης και της κριτικής, ή απομονώθηκε από την πραγματικότητα, συρρικνώνοντας τη δράση του, κάνοντας έλεγχο στην κυβέρνηση, ή προβάλλοντας αντιπροτάσεις. Δεν υποτιμούμε τη σημασία του ελέγχου, της συζήτησης γύρω από προτάσεις και εναλλακτικά σχέδια, αλλά αυτά καταντούν σήμερα, ειδικά σήμερα, λόγια του αέρα, ρουτίνα, μάχη για τους τύπους, αφού η τύχη των όποιων θετικών προτάσεων θα κριθεί από το συσχετισμό δύναμης μέσα στην κοινωνία, στο εργοστάσιο και στο γραφείο, στη γειτονιά, στο χωράφι, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στους χώρους του πολιτισμού και της άθλησης. Η αλλαγή συσχετισμού στο Κοινοβούλιο εξαρτάται από την πορεία του κινήματος και όχι μόνο ή κατ' ανάγκην από τη μεταπήδηση ανάμεσα σε κόμματα που δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους.

«Για μας», σημείωσε παραπέρα η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «η ψήφος δεν είναι κουκί και βουλευτής, αλλά πάνω απ' όλα είναι εντολή και διάθεση να συσπειρωθούμε και να αντεπιτεθούμε όχι γενικά και αφηρημένα κατά του δικομματισμού, αλλά και κατά των ταξικών συμφερόντων που αυτός αντιπροσωπεύει, κατά του μονοπωλιακού κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Για μας το αυξημένο εκλογικό ποσοστό δε θα αξιοποιηθεί στο παζάρι της συμμετοχής στη διαχείριση, αλλά βόλι κατά της ταξικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής υπό κεντροαριστερό ή κεντροδεξιό μανδύα.

«Εμείς», ολοκλήρωσε την τοποθέτησή της σ' αυτό το ζήτημα η Αλέκα Παπαρήγα, «δεν κλείνουμε τις θεμιτές μας φιλοδοξίες στην αυταπάτη να ζούμε για να ασκούμε έλεγχο στην εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά κυρίως για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να κτιστεί το Μέτωπο, και να βοηθήσει με τη δράση του, με τη λαϊκή παρέμβαση στο προσκήνιο, να φανεί στον ορίζοντα η δυνατότητα, αλλά και γιατί όχι η βεβαιότητα μιας νέας λαϊκής κυβερνητικής εξουσίας. Σ' αυτό το δρόμο και μόνο σ' αυτό υπάρχει έδαφος για απόσπαση κατακτήσεων, για μετριασμό του βάρους των λαϊκών προβλημάτων, για παρεμπόδιση ακόμα χειρότερων μέτρων και εξελίξεων».