«Η αντικομμουνιστική επίθεση που εξαπολύεται αυτές τις μέρες, για την οποία δε νιώθουμε έκπληξη ούτε είμαστε απροετοίμαστοι, έχει μια ιδιαίτερη αιχμή: Να βάλει εμπόδια στις πολιτικές εκλογικές συνεργασίες του Κόμματος, να βάλει φραγμό στην αύξηση του εκλογικού μας ποσοστού. Αναμενόμενη και εύλογη, εκφράζει υψηλό ταξικό αντιλαϊκό αισθητήριο». Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, κατά τη χθεσινοβραδινή ομιλία της σε προεκλογική συγκέντρωση στην Καλλιθέα. Παραθέτουμε στη συνέχεια αναλυτικά αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Το ΚΚΕ», σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, «έχει ήδη ριχθεί στην εκλογική μάχη με εκείνα τα όπλα που απαιτεί η εκλογική αναμέτρηση και μάλιστα σε μια περίοδο που ξεκινάει η δεύτερη φάση μιας ακόμα πιο βάρβαρης επίθεσης κατά των λαϊκών δικαιωμάτων. Μια νέα περίοδος, με την κυβέρνηση να δίνει υψηλού τύπου εξετάσεις, συμμετέχοντας ενεργητικά στη μαύρη νέα τάξη του ΝΑΤΟ σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων των γειτονικών λαών και της χώρας μας.

Τα δικά μας όπλα είναι η αλήθεια που πρέπει να μάθει ο λαός, είναι οι καθαρές πολιτικές μας θέσεις για το τι σημαίνει αλλαγή πολιτικής, για το ποια πορεία πρέπει να πάρουν τα πολιτικά πράγματα στον τόπο. Είναι η συνέπεια λόγων και έργων, είναι η εμμονή μας να λέμε τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη και όχι να διαψεύδουμε τη μια μέρα αυτά που είπαμε την προηγούμενη. Εμείς δεν ανακαλύπτουμε εκ των υστέρων την αλήθεια, αλλά προσπαθούμε να έχουμε πρόβλεψη πού πάνε τα πράγματα, ποιο θα είναι το αύριο. Εμείς είμαστε και θα παραμείνουμε κόκκινοι με όλη τη σημασία της λέξης, δε θα μεταβληθούμε σε ουράνιο τόξο, για να γίνουμε αρεστοί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στον ΣΕΒ, στους μηχανισμούς της ΕΕ, στα τρωκτικά που δε θα είχαν αντίρρηση να υπάρχει ένα ΚΚΕ "ευκίνητο" και ευάλωτο στις επιθέσεις και στις ορέξεις τους.

Καλούμε τα λαϊκά στρώματα να σκεφθούν και να ψηφίσουν με βάση τις εμπειρίες τους από τη δική τους ζωή. Να συγκρίνουν τι υποσχέσεις πήραν και τι έγινε στην πραγματικότητα.

- Να σκεφθούν κυρίως πώς γίνεται να πέφτουν στις πλάτες τους βάσανα, ενώ έχουν χορτάσει υποσχέσεις και διακηρύξεις ότι οι λεγόμενες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που προωθούνται σε όλη την Ευρώπη γίνονται για το καλό των λαών.

- Να σκεφθούν πώς γίνεται σήμερα που μπορεί ο χρόνος κανονικής εργασίας να μειωθεί όχι μόνο στο 35ωρο, αλλά και παρακάτω, να αναγκάζονται οι εργαζόμενοι να δουλεύουν όλη μέρα σε μια, δύο δουλιές και τρεις ορισμένοι, για να βγάλουν ένα μεροκάματο. `Η να έχουν μπόλικο ελεύθερο χρόνο, επειδή είναι άνεργοι...

- Να σκεφθούν πώς είναι δυνατόν να ακούνε καθημερινά για την κοινωνία των πολιτών και όμως οι ίδιοι να τρώνε δακρυγόνα και να οδηγούνται στα δικαστήρια γιατί πάλεψαν για ψωμί και δουλιά.

- Να σκεφθούν πώς είναι δυνατόν να γίνεται συζήτηση και πολύ περισσότερο να είναι στα συρτάρια νομοσχέδια που ανοίγουν το δρόμο να ανέβει το όριο συνταξιοδότησης όχι μόνο στα 65 για γυναίκες και άνδρες, αλλά στην πορεία ως τα 67 ακόμα και στα 71.

- Να σκεφθούν πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση, που ορκίζεται στη δημοκρατία, να θεωρεί ταραξία και επικίνδυνο οποιονδήποτε διαμαρτύρεται. Πώς είναι δυνατό να φθάσουμε στο σημείο να θεωρείται νόμιμη μόνο η "δραστηριότητα" του καναπέ.

Καλούμε το λαό να σκεφθεί με ποιο κριτήριο θα κρίνει όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το κύριο και το βασικό σήμερα δεν είναι τι λένε τα κόμματα στη Βουλή, στα μπαλκόνια και στους καναπέδες. Δεν υπάρχει κόμμα, υποψήφιος που να μην ορκίζεται ότι είναι κατά της ανεργίας και της φτώχειας, ότι θέλει μια σύγχρονη δημόσια παιδεία και υγεία. Το ζήτημα είναι τι έκανε στην πράξη, όχι μέσα στη Βουλή τόσο, που κατά κανόνα όλα τα κόμματα καταψηφίζουν, με εξαίρεση βέβαια το Μάαστριχτ και τα άλλα συναφή στρατηγικά ντοκουμέντα, αλλά τι κάνουν από τη στιγμή που δηλώνουν την αντίθεσή τους με ένα κυβερνητικό μέτρο. Στηρίζουν τους λαϊκούς αγώνες, κάνουν πρακτική δουλιά, για να αποκτήσουν αυτοί οι αγώνες ριζοσπαστικά αιτήματα, να διατηρούν ικανότητα πολυμορφίας, ενότητας ή κλιμάκωσης;

Ας ρωτήσει ο κάθε ψηφοφόρος τα κόμματα, ας ψάξει στα προγράμματά τους αν υπάρχει μια καθαρή θέση πώς θα υποχρεωθούν οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις να παραιτηθούν από ένα μέρος έστω των κερδών τους, υπολογίσιμο, προκειμένου να διαθέσουν κονδύλια για μισθούς, κοινωνικές δαπάνες. Δεν αρκεί να ζητάς κοινωνική πολιτική. Το θέμα είναι από πού θα την εξασφαλίσεις. Η κύρια πηγή εξασφάλισης είναι τα κέρδη και τα κεφάλαια της πλουτοκρατίας, που σήμερα έχουν φθάσει σε απίθανα ύψη, ιδιαίτερα για τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις.

- Ας απευθύνουν οι ψηφοφόροι στα κόμματα, το απλό ερώτημα, τι θα κάνουν ως κυβέρνηση, όταν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ τους πουν ότι δεν πρέπει να παρεκκλίνουν από την κοινοτική πολιτική. Τι θα κάνουν, όταν οι διεθνείς οργανισμοί θα τους θυμίσουν ότι πρέπει να μειωθεί ακόμα πιο πολύ έως να καταργηθούν οι κρατικές επιδοτήσεις ή επιχορηγήσεις, όταν οι διεθνείς οργανισμοί τους υπενθυμίσουν ότι το κεφάλαιο πρέπει να δρα ελεύθερα εντός και εκτός;

- Τι θα κάνουν κόμματα, που προβάλλουν προγράμματα χαρακτηρισμένα ως προοδευτικά και αριστερά, με τον πουλημένο ΟΤΕ, ΔΕΗ, με τα ξεπουλημένα λιμάνια και αεροδρόμια; Τι θα κάνουν με τις εργασιακές σχέσεις που έχουν υπερισχύσει, με τη συμμετοχή σε στρατούς κατοχής; Αυτά που έχουν καταγγείλει θα επιχειρήσουν να τα ανατρέψουν ή θα πουν στο λαό ότι παρέλαβαν καμένη γη;».

«Από πολύ καιρό γνωρίζαμε», τόνισε σε άλλο σημείο της ομιλίας της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «ότι ειδικά στην προεκλογική περίοδο θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια ιδιαίτερα σκληρή και παλαιοκομματικού τύπου αντικομμουνιστική εκστρατεία. Το γνωρίζαμε και από πολιτική εκτίμηση, αλλά και από τις πληροφορίες που σε ανύποπτο χρόνο δημοσιεύονταν στον Τύπο. Σας υπενθυμίζω δημοσιεύματα σε πολλές εφημερίδες, θυμάμαι ιδιαίτερα σχετικά δημοσιεύματα στο ΕΘΝΟΣ, ότι ο Αμερικανός πρέσβης είχε υπογραμμίσει στην κυβέρνηση ότι πρέπει να ξεμπερδεύει με τους κομμουνιστές. Σας θυμίζω τις δηλώσεις Κοέν στη Θεσσαλονίκη, πριν έρθει για επίσκεψη στην Ελλάδα ο Μπιλ Κλίντον, που έκανε μια υποκριτική, αλλά μελετημένη δήλωση πως δεν πιστεύει ότι οι κομμουνιστές της Ελλάδας είναι τρομοκράτες. Δήλωση που πολύ σωστά από δημοσιογράφους, αλλά και από εμάς ερμηνεύτηκε ως προειδοποίηση προς το ΚΚΕ, αλλά και ως προειδοποίηση προς την κυβέρνηση - στο βαθμό που είχε κάποιες προσωρινές αναστολές - να βάλει χέρι στο λαϊκό κίνημα με το πρόσχημα της τρομοκρατίας.

Η αντικομμουνιστική επίθεση που εξαπολύεται αυτές τις μέρες, για την οποία δε νιώθουμε έκπληξη ούτε είμαστε απροετοίμαστοι, έχει μια ιδιαίτερη αιχμή : Να βάλει εμπόδια στις πολιτικές εκλογικές συνεργασίες του Κόμματος, να βάλει φραγμό στην αύξηση του εκλογικού μας ποσοστού. Αναμενόμενη και εύλογη, εκφράζει υψηλό ταξικό αντιλαϊκό αισθητήριο.

Ο καθένας νοήμων άνθρωπος μπορεί να καταλάβει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει περίπτωση το ΚΚΕ να μένει στο απυρόβλητο. Πότε θα μας κατηγορούν για απομόνωση, πότε για ανίερες συμμαχίες. Πριν λίγο καιρό μας κατηγορούσαν για ανίερες συμμαχίες στις αγροτικές κινητοποιήσεις, λες και πρέπει να ζητάς πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων από εκείνους που είσαι στον ίδιο αγώνα, στην ίδια απεργία, στα μπλόκα και στους αποκλεισμούς των δρόμων. Σήμερα μας κατηγορούν για συμμαχίες ανίερες γιατί δεν απλώνουμε το χέρι σε εκείνους που το θέλουν δίπορτο, ιδιαίτερα δίπορτο προς το ΠΑΣΟΚ. Αύριο θα κλαίνε γιατί τάχα το ΚΚΕ θα χάσει την ταυτότητά του λόγω του Μετώπου. Ο στόχος είναι ένας, τα μέσα ποικίλα, τα επιχειρήματα διαφορετικά.

Δε χρειάζεται να έχει φάει κανείς την πολιτική δράση με το κουτάλι για να καταλάβει τι παιχνίδι παίζεται στις πλάτες του λαού με τα κηρύγματα δήθεν κατά του εθνικισμού. Οι ίδιοι που έριχναν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες λαού για να υπερασπιστούν το όνομα της Μακεδονίας, γιατί τότε έτσι βόλευε, τώρα φθάνουν να κατηγορούν το ΚΚΕ, αλλά και ένα πολύ μεγάλο μέρος του λαού μας, που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στους ιμπεριαλιστές.

Δε χρειάζεται να έχει κανείς διαβάσει πολλά βιβλία για να καταλάβει ότι η έξαρση της προπαγάνδας περί διεθνισμού, από το στόμα του κ. Σημίτη και γενικότερα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, οι φλυαρίες περί διεθνοποίησης και όπως λέγεται παγκοσμιοποίησης, οι φλυαρίες περί της ισχυρής Ελλάδας μέσα στους διεθνείς οργανισμούς, ένα πράγμα κρύβει: Τη δίψα της πλουτοκρατίας να πάρει μέρος στη διεθνή λεία σε βάρος των λαών».

Αναφερόμενη η ομιλήτρια στην εθνικιστική στροφή που καταλογίζουν στο ΚΚΕ οι πολιτικοί του αντίπαλοι, παρατήρησε:

«Η αντίσταση στη νέα τάξη πραγμάτων, στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, στη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο λοιδορείται ως εθνικισμός από αυτούς που κερδίζουν από τις εθνικιστικές αντιπαραθέσεις και εντάσεις.

Η ρετσινιά του εθνικισμού δεν πιάνει σε εμάς, γιατί εθνικιστής δεν είναι αυτός που κόντρα στην κυρίαρχη τάξη της χώρας του υπερασπίζεται τα σύνορα τα οποία θέλουν να τα καταργήσουν, μόνο και μόνο για να περνάνε τα κεφάλαια και αν χρειαστεί και τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ. Διεθνιστής δεν είναι αυτός που καλεί το λαό να σκύψει το κεφάλι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αλλά αυτός που δουλεύει για να ενωθούν οι λαοί κατά αυτών των οργανισμών και των κυβερνήσεων που τους απαρτίζουν.

Εμείς λοιπόν διδαγμένοι από τη στάση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των άλλων κομμάτων που του προσφέρουν άλλοθι, θα κρατήσουμε σταθερή στάση, αλλά και σταθερά επιχειρήματα και κριτήρια όσον αφορά την πολιτική συμμαχιών, τη στρατηγική μας, την τακτική και τους ελιγμούς που πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν στα πλαίσια μιας σταθερής στρατηγικής».

Τέλος, αναφερόμενη η Αλέκα Παπαρήγα στη θεωρία περί των ορίων νομιμότητας, που τώρα τελευταία πολλά κυβερνητικά στελέχη χρησιμοποιούν, σημείωσε:

«Η ελληνική κυβέρνηση μετά την επίσκεψη Κλίντον απέφυγε να χρησιμοποιήσει τον αδόκιμο για τα αισθήματα του ελληνικού λαού όρο "τρομοκράτης", ανέσυρε όμως την εντελώς σύγχρονη ορολογία περί ορίων νομιμότητας, ακριβώς την περίοδο της επίσκεψης Κλίντον στην Ελλάδα. Ας προβληματιστεί η ηγεσία του Συνασπισμού, που στις κρίσιμες εκείνες στιγμές φρόντιζε επί μια βδομάδα να λέει ότι η πορεία δεν πρέπει να απαγορευτεί, αλλά αν απαγορευτεί, πρέπει να σεβαστούμε την απαγόρευση, λες και δεν ήταν γνωστό ποιος επέβαλε την απαγόρευση. Ας προβληματιστεί και η ηγεσία του ΔΗΚΚΙ, που φρόντισε να χρησιμοποιήσει διπλή γλώσσα ως προς τη στάση που έπρεπε να κρατήσουν οι μαζικοί φορείς απέναντι στην Κλιντονική απαγόρευση. Ας είναι όλοι καλά εκείνοι που ισχυρίζονται ότι και η κυβέρνηση φταίει και οι αγωνιστές φταίνε γιατί πρέπει να μην περνάνε τα όρια της νομιμότητας, που η κυβέρνηση την κόβει και τη ράβει στα μέτρα του ΣΕΒ και των Αμερικανών».