Πλησιάζει η ώρα που ο σύγχρονος Νέρων, πλανητάρχης Μπους, είναι έτοιμος και αυτή τη φορά να ξαναχτυπήσει και να σκορπίσει τη φωτιά και τον όλεθρο πάνω σε εκατομμύρια αμάχων του Ιράκ, στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας και της επιβολής της «τάξης».

Από την άλλη, οι «πραιτοριανοί» του της Ευρώπης τρέχουν να δηλώσουν υποταγή, αφοσίωση και συμμετοχή στα εγκλήματα του «Καίσαρα». Είναι αδίστακτοι εγκληματίες ολόκληρων λαών, μόνο για το κέρδος και την απόκτηση του μαύρου χρυσού. Μα πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι οι λαοί «χάφτουν» όλα αυτά τα παραμύθια που βρίσκουν κάθε τόσο για να δικαιολογούν την ιμπεριαλιστική τους ορμή; Ποιος θα ενδιαφερόταν για το Ιράκ, αν ζουν ή πεθαίνουν εκεί οι άνθρωποι, εάν δεν είχαν το πετρέλαιο; Ποιος θα ενδιαφερόταν αν στο Αφγανιστάν οι γυναίκες καταπιέζονταν και καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, εάν δεν υπήρχε ο δρόμος προς τα πετρέλαια; Ακόμη ποιος θα ενδιαφερόταν για τους «κακόμοιρους» Κοσσοβάρους, εάν η γεωγραφική τους θέση δεν οδηγούσε προς τα πετρέλαια;

Αντίθετα δε το Ισραήλ, παρότι δε διαθέτει πετρέλαια, διαθέτει όμως τον πλέον σύγχρονο οπλισμό, σε ατομικά, χημικά και βιολογικά όπλα, έχει την «ευλογία» και εντολή του «Καίσαρα» να ισοπεδώνει και να καίει την Παλαιστίνη.

Αυτή λοιπόν είναι η λογική του ιμπεριαλισμού. Οπου τους συμφέρει βάζουν μπροστά τ' ανθρώπινα δικαιώματα, για να «ρίχνουν στάχτη στα μάτια» των λαών και για να δικαιολογούν τ' απάνθρωπα πολεμικά τους παιχνίδια.

Ομως ο Μπους, επειδή έπεσε τελείως η μάσκα του και φάνηκε το αληθινό του πρόσωπο, έπαψε πλέον τα υποκριτικά του καμώματα. «Ξετσιπώθηκε», που λέει και ο λαός. Θα κάνω ό,τι θέλω, διακηρύσσει, είτε με συμμάχους και ΟΗΕ, είτε χωρίς αυτούς, αρκεί να εξυπηρετούνται τα συμφέροντά μας. Αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός και μόνον οι αντιδράσεις των λαών μπορούν να τον συγκρατήσουν.