Αλλη μια Κυριακή στη διάθεση της λαϊκής κυριαρχίας. Μια Κυριακή, με άλλα λόγια, που έχει τη δυνατότητα ο λαός μας να εκφράσει την πολιτική του θέληση και να διαμορφώσει όπως αυτός νομίζει τις προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν στη λύση ένα μεγάλο αριθμό προβλημάτων της καθημερινής του ζωής. Μια Κυριακή εκλογών που μπορεί να ξεκινήσει, όπως όλες οι άλλες Κυριακές του χρόνου, μπορεί κι αυτή να είναι βροχερή ή ηλιόλουστη, όπως συμβαίνει με όλες τις άλλες Κυριακές του χρόνου, φέρνει όμως όλους τους Ελληνες, που έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν, μπροστά σε ένα σκληρό ερώτημα. Ενα ερώτημα που δε διατυπώνεται με τη μορφή και την ένταση ενός απλού και επαγγελματικού δημοψηφίσματος, αλλά με τη σκληρότητα μιας «ανακριτικής» πίεσης, κάτω από το βάρος της οποίας ο καθένας από εμάς πρέπει να απαντήσει όχι γιατί «πονάει», ούτε γιατί φοβάται την εξουσία που του υποβάλλει με την αδιαμφισβήτητη δύναμή της μια προκαθορισμένη απάντηση που νομιμοποιεί και τον πόνο, αλλά και το φόβο.

Η απάντηση που καλούμαστε να δώσουμε σήμερα, δεν πρέπει να είναι προϊόν πίεσης, απειλής ή φαντασματικών υποσχέσεων. Πρέπει να απαντήσουμε, αφού συζητήσουμε ήρεμα με τον εαυτό μας, προβάλλοντάς τον με σωστό τρόπο στο πλαίσιο των προβλημάτων όπου υποχρεώνεται να ζει, όχι μόνο ως μια τυχαία βιολογική περίπτωση, αλλά ως μια υπεύθυνη και, προ παντός, ενημερωμένη συνείδηση. Κι από εδώ ξεκινά το μόνο και βασανιστικό ερώτημα που αφορά τη σημερινή Κυριακή και συγκεκριμένα την πολιτική αυθεντικότητα που πρέπει να χαρακτηρίζει την εκλογική επιλογή που θα πραγματοποιήσει ο Ελληνας εργαζόμενος ως ψηφοφόρος, ως συνταγματικά, κοινωνικά και πολιτικά μοναδικός εκφραστής της λαϊκής κυριαρχίας. Ερώτημα που αναφέρεται ακριβώς σ' αυτό που λέγεται «ενημερωμένη συνείδηση»!

Κι αυτό σημαίνει το πολιτικό, άρα και το «εκλογικό», ερώτημα που πρέπει να τεθεί βασανιστικά στον καθένα μας: είναι πόσο σωστά, πλατιά και βαθιά ενημερωμένη η συνείδηση που θα κουβαλήσουμε μαζί μας μέσα στο εκλογικό παραβάν; Και δεν εννοώ, βέβαια, την κόλαση της τηλεοπτικής «ενημέρωσης». Δεν εννοώ την «ενημέρωση» της αφίσας και του «φέιγ βολάν». Δεν εννοώ την «ενημέρωση» του χαρτοπόλεμου και των στημένων δημοσκοπήσεων. Οταν μιλάω για Ενημέρωση, έχω στο μυαλό μου τις πληροφορίες που θα έχω συγκεντρώσει μέσα στη δική μου συνείδηση όχι μετρώντας τα αθώα κυπαρισσάκια που φύτεψε ο προηγούμενος δήμαρχος ή που θα φυτέψει ο μελλοντικός. Ούτε μετρώντας τις λακκούβες του κεντρικού δρόμου του δήμου όπου ζω. Εννοώ την πολιτική ενημέρωση.

Την ενημέρωση, με άλλα λόγια, που προσπάθησε όλον αυτόν τον καιρό να στοιχειοθετήσει το ΚΚΕ, μαζί με όσους συνεργάστηκε και διεκπεραίωσε τον προεκλογικό του αγώνα. Μια προσπάθεια που δεν περιορίστηκε στην περιγραφή της επιφάνειας των δημοτικών πραγμάτων. Αλλά προχώρησε σε βαθιές αναλύσεις, και, προ παντός, προσπάθησε να αποδείξει με στέρεα και θεμελιωμένα στην πραγματικότητα επιχειρήματα, τη σχέση της αυτοδιοικητικής και την κεντρική εξουσία. Το διεκδικητικό χαρακτήρα της πρώτης απέναντι στην αδιαφορία και την ασυδοσία της δεύτερης. Προσπάθησε, επίσης, με όποιον τρόπο μπορούσε να αναδείξει την πολιτική ευθύνη του καθένα μας. Προσπάθησε, προ παντός, να μας πείσει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα της σημερινής Κυριακής πρέπει να το χρεωθούμε εμείς. Οι συσχετισμοί και οι δυνατότητες, οι γιγαντοαφίσες και οι τηλεοπτικές προβολές νομίζω πως ήρθε η ώρα να μη θεωρούνται πια ως οι μόνοι παράγοντες μιας εκλογικής νίκης ή μιας εκλογικής ήττας. Ηρθε η ώρα και της ευθύνης του Λαού. Το εκλογικό παραβάν είναι η αδιαμφισβήτητη δική του Επικράτεια. Εκεί μέσα μπορεί να δώσει ένα σκληρό ράπισμα σε όσους τον καταδυναστεύουν!