Στο 4ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριό της προχωρά το Σαββατοκύριακο η Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας-Ιματισμού- Δέρματος, έχοντας να επιδείξει μια πλούσια και πολύμορφη δράση όλο το προηγούμενο διάστημα αλλά και την πλήρη αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του συμβιβασμού στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι οποίες είναι το βασικό στήριγμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Το Συνέδριο γίνεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τον κλάδο, εξαιτίας της οξυμένης επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι σε δικαιώματα και κατακτήσεις μέχρι και στο ίδιο το δικαίωμα στην εργασία. Γι' αυτό και αποτελεί αναγκαιότητα μέσα από το Συνέδριο να βγει η Ομοσπονδία πιο ισχυρή, ενισχύοντας παράλληλα τον ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να συμβάλει στη συσπείρωση των αγωνιστικών δυνάμεων της εργατικής τάξης, στην αγωνιστική εναντίωση και αντιπαράθεση στις επιθέσεις της εργοδοσίας, της ΕΕ, της κυβέρνησης και των δυνάμεων που συμφωνούν και στηρίζουν αυτές τις πολιτικές.

Αλλωστε, όλο το προηγούμενο διάστημα η Ομοσπονδία επέλεξε τη γραμμή της ταξικής πάλης και όχι του συμβιβασμού, το δρόμο του αγώνα που αντιστοιχεί στα συμφέροντα των εργατών και εργατριών που εκπροσωπεί, το δρόμο που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αυτή τη γραμμή υπόσχεται ότι θα ακολουθήσει, για ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα πατάει γερά στα πόδια του, που θα μπορεί να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και να συγκρούεται με τις αντιλαϊκές πολιτικές.

Σ' αυτά τα πλαίσια η Ομοσπονδία οργάνωσε την πάλη των κλάδων και βρισκόταν σε συνεχή σύγκρουση με τη λογική της συναίνεσης και της ταξικής συνεργασίας, που ακολουθεί η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ αλλά και αντίστοιχες δυνάμεις στη διοίκηση της Ομοσπονδίας, το μπλοκ του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού που στηρίζει την αντεργατική πολιτική.

Απόδειξη των παραπάνω η πλούσια αγωνιστική παρουσία της Ομοσπονδίας σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ για το Ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις, το 8ωρο, στα αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια αλλά και στα μικρά και μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων του κλάδου.

Με αυτή την πολιτική υπόσχεται ότι θα προχωρήσει και το επόμενο διάστημα η Ομοσπονδία και κάνει σαφές στο πρόγραμμα δράσης ότι θα διεκδικήσει πλήρη σταθερή εργασία για όλους, αναδεικνύοντας ότι η εξασφάλιση του δικαιώματος εργασίας προϋποθέτει ριζικές αλλαγές στο επίπεδο εξουσίας και της οικονομίας. Σταθερό και το αίτημα για 5ήμερο-7ωρο-35ωρο με πλήρη μισθολογικά-ασφαλιστικά δικαιώματα αλλά και η κατάργηση των αντεργατικών νόμων του ΠΑΣΟΚ, που με τις πλάτες ΝΔ και ΣΥΝ αλλά και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ προχώρησε στη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, στη μερική απασχόληση, στα ΤΣΑ κλπ.

Μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που υπήρξε στα εισοδήματα των εργαζομένων η διοίκηση της Ομοσπονδίας προσπάθησε να υπογράψει συλλογική σύμβαση με πλαίσιο που να ανταποκρίνεται στις σημερινές σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Μια διεκδίκηση που απαιτεί καλύτερη οργάνωση και κινητοποίηση των εργαζομένων του κλάδου, με αποφασιστικές ταξικές αντιπαραθέσεις με την εργοδοσία ώστε να χτυπηθεί η αδιαλλαξία της. Συγκεκριμένα, η Ομοσπονδία απαιτεί: Κατώτερο μισθό 1.233 ευρώ, κατώτερο μεροκάματο 47,70 ευρώ, κατώτερη σύνταξη 820 ευρώ, εφάπαξ ενίσχυση 585 ευρώ για εισοδήματα κάτω των 11.738 ευρώ. Πάγωμα τιμών βασικών ειδών, κατάργηση έμμεσης φορολογίας στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, μείωση δημοτικών τελών, αφορολόγητο όριο για άγαμο 15.000 ευρώ και αύξηση της φορολογίας των μεγάλων περιουσιακών στοιχείων και των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Διεκδικήσεις ακόμα που έχουν να κάνουν και με τη νεολαία, που πρώτη πληρώνει την εφαρμογή της αντιλαϊκής- αντεργατικής πολιτικής σε όλους τους τομείς, αλλά και την ιδιωτικοποίηση της Υγείας- Πρόνοιας και των δημόσιων οργανισμών.

Γι' αυτό η Ομοσπονδία κάνει σαφές ότι τα σωματεία της δύναμής της πρέπει να βρίσκονται σε καθημερινή επαφή με τους εργαζόμενους. Να μαζικοποιούν καθημερινά τα σωματεία με νέους εργαζόμενους στις γραμμές τους. Να εξηγούν ποιοι είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματα, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Ταυτόχρονα, να οξυνθεί παραπέρα η αντιπαράθεση με την αντιλαϊκή πολιτική και να αποκαλύπτει στους εργαζόμενους τους κυβερνητικούς ελιγμούς, τη συστηματική προπαγάνδα και προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων.