Αν το δει κανείς από τη δική τους πλευρά, και ο νυν υπουργός Εργασίας και ο επίδοξος υπουργός Εργασίας, καλά είπαν που... δεν είπαν τίποτα. Γιατί, μετά από τις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ θα συναποφασίσουν την περαιτέρω μείωση των συντάξεων και των ασφαλιστικών παροχών. Από κοινού θα αποφασίσουν την αύξηση των ορίων ηλικίας για τη συνταξιοδότηση των εργαζομένων. Από κοινού, επαναλαμβάνουμε. Αυτό επιτάσσει η ΟΝΕ και η ΕΕ. Αλλά, αυτά δεν είναι αλήθειες που λέγονται πριν από τις εκλογές. Αυτές είναι αλήθειες που καλείται να τις υποστεί ο λαός, μετά τις εκλογές.

Ετσι, από το Σάββατο το βράδυ, που ο πρωθυπουργός μιλώντας στη Νάουσα μας θύμισε τον πολιτικάντη του τραγουδιού - «γεια και χαρά σας ρε πατριώτες και με οι παππούδες μου ήταν αγρότες», λένε οι στίχοι του τραγουδιού... -, από την Κυριακή που ο Κ. Καραμανλής προέβη κι αυτός στις δικές του «φιλοαγροτικές» εξαγγελίες, δε θα πρέπει να υπάρχει τραπεζίτης σε αυτή τη χώρα (αν πιστέψουμε τα ΜΜΕ) που να μη χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο, επειδή δεν έγινε... γεωργός!

Το χειρότερο απ' όλα, όμως - χειρότερο ίσως κι από την εξόφθαλμη υποκρισία - είναι τούτο: Η πολιτική του δικομματισμού είναι τόσο αντιλαϊκή που ακόμα κι αν (λέμε «αν») υπήρχε ποτέ περίπτωση να υλοποιήσουν οι δικομματικοί εταίροι τις προεκλογικές τους «υποσχέσεις», και πάλι η ζωή του λαού δεν πρόκειται να γνώριζε την παραμικρή καλυτέρευση. Η ζωή των εργατών, των αγροτών, των μικρομεσαίων, των ανέργων, όχι μόνο δε θα γνώριζε κάποια ουσιαστική αλλαγή προς το καλύτερο, αλλά, αντίθετα - ακόμα κι «αν» υλοποιήσουν τις εξαγγελίες τους - η πολιτική τους θα οδηγήσει την κατάσταση από το κακό στο χειρότερο.

Αυτή είναι μια αλήθεια, την οποία το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, επειδή δεν μπορούν να την κρύψουν, απλώς δε μιλούν γι' αυτήν... Συνεπώς, εκείνο στο οποίο επιδίδονται είναι, μέσα από τις προεκλογικού χαρακτήρα «παροχές», να χρησιμοποιούν την προεκλογική περίοδο, για να ρίχνουν το ένα μετά το άλλο τα «δολώματα» - υποσχέσεις προς τα λαϊκά στρώματα, ώστε να αποσπάσουν την ψήφο τους. Οσο για την επόμενη μέρα των εκλογών, είναι δεδομένο ότι οι «παροχές» τους θα αποδειχτούν «αέρας κοπανιστός», ή, στην καλύτερη περίπτωση, σταγόνα στον ωκεανό του επερχόμενου «κοινωνικού Μάαστριχτ», όπως, ήδη, το αποκαλούν οι πολυεθνικές.

Μετά τις εκλογές, οι αγρότες, που σήμερα «σφάζονται στην ποδιά τους» ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, θα κληθούν να μείνουν οι μισοί από όσοι είναι σήμερα. Το ομολογούσε πριν λίγο καιρό ο πρώην υπουργός Γεωργίας Στ. Τζουμάκας. Η ΕΕ επιδιώκει τη μείωση του 50% του αγροτικού πληθυσμού της Ελλάδας, έλεγε τότε ο κ.υπουργός. Και έλεγε αλήθεια. Αλλωστε, μόλις την τελευταία δεκαετία έχουν διαλυθεί 193.000 αγροτικά νοικοκυριά λόγω ακριβώς της πολιτικής του δικομματισμού. Μόλις πριν μερικές βδομάδες ο νυν υπουργός Γεωργίας ανακοίνωσε τη συμπόρευση της κυβέρνησης με την ευρωενωσιακή απόφαση για την κατάργηση της καλλιέργειας βαμβακιού σε 700.000 στρέμματα βαμβακοκαλλιέργειας... Είναι γνωστό, δε, ότι στο πλαίσιο της «Ατζέντας 2000» της ΕΕ, οι αγρότες αποτελούν είδος προς εξόντωση. Μήπως έχει κανείς αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα εφαρμόσουν κατά γράμμα αυτές τις εντολές, μετά τις εκλογές;

Μετά τις εκλογές, οι εργάτες και οι συνταξιούχοι, που σήμερα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αγωνιούν να τους πείσουν για το «σοσιαλισμό» του, ο ένας, για το «λαϊκό φιλελευθερισμό» του, ο άλλος, θα κληθούν να πληρώσουν το «κοινωνικό μοντέλο» του Ρήγκαν και της Θάτσερ, που, όπως αποφάσισαν οι Βρυξέλλες, αποτελεί και επισήμως, πλέον, το «μονόδρομο» της ΕΕ. Ακόμα και οι πιο πρόσφατες θέσεις της ΕΕ είναι σαφείς: Περαιτέρω μείωση του εργατικού κόστους, εκτεταμένη αναδιάρθρωση της αγοράς εργασίας, απελευθέρωση κλάδων της οικονομίας, αλλαγές στο κοινωνικο - ασφαλιστικό σύστημα. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν μειώσεις συντάξεων, επέκταση της λογικής του «απασχολήσιμου», γενικευμένη λιτότητα, ξεπούλημα των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, «μοίρασμα» της ανεργίας και της φτώχειας σε πλατύτερα στρώματα μέσω της «μισο-απασχόλησης». Αυτή είναι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αυτή την πολιτική ψηφίζουν, υλοποιούν και στηρίζουν στο πλαίσιο της ΕΕ. Μήπως θα την αλλάξουν μετά τις εκλογές;

Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει ότι οι πενταροδεκάρες του ΕΚΑΣ ή τα ψευτομέτρα για τους αγρότες (ακόμα κι αν δοθούν, ξαναλέμε)μπορούν να ισοσκελίσουν τον επί θύραις κοινωνικό και εργασιακό Μεσαίωνα...