Διότι είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι αν δεν αναπτύσσονταν αγροτικοί αγώνες στον Τύρναβο - με συνέχεια και συνέπεια, με επιμονή και δυναμισμό - η κυβέρνηση δε θα προχωρούσε στην ικανοποίηση του αιτήματος των αποζημιώσεων - έστω κι έτσι όπως ικανοποιείται - αλλά θ' ακολουθούσε τη γνωστή τακτική των συνεχών καθυστερήσεων και των απανωτών περικοπών, μέχρι ν' απελπιστούν οι δικαιούχοι και να σταματήσουν να ζητούν.

Θα πρέπει εδώ ν' αναφέρουμε ότι ρόλο στην όλη υπόθεση έπαιξε και το γεγονός ότι στην περιοχή πολιτεύεται και εκλέγεται ο Φ. Χατζημιχάλης, υφυπουργός Γεωργίας, ο οποίος ήταν φυσιολογικό να θέλει να λυθεί με κάποιο τρόπο το ζήτημα, για να γλιτώσει από το προσωπικό πολιτικό κόστος που θα πλήρωνε στην περίπτωση που η κυβέρνηση επέμενε, μέχρι τέλους, στην αρνητική και παρελκυστική τακτική της στο θέμα των αποζημιώσεων.

Διότι, τι θα έλεγε ο Φ. Χατζημιχάλης στον ψηφοφόρο του από το Δαμάσι, που αν δεν πληρωνόταν την αποζημίωση, δε θα είχε καθόλου χρήματα - καθώς έχει μείνει χωρίς το παραμικρό εισόδημα - για να περάσει τις γιορτές των Χριστουγέννων;

Οι αγώνες, λοιπόν, ήταν που ανάγκασαν την κυβέρνηση να «σκύψει» στο πρόβλημα των παγετόπληκτων του Τυρνάβου. Εκτός κι αν είμαστε αφελείς να πιστέψουμε ότι όλως αιφνιδίως και περιέργως η «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άλλαξε πρόσωπο και αισθήματα και από αντιαγροτική και ανάλγητη, μετατράπηκε σε φιλοαγροτική και φιλεύσπλαχνη.

Και, βεβαίως, είναι πολύ δύσκολο να πείσει για τις αγαθές προθέσεις της κυβέρνησης ο διοικητής του ΕΛΓΑ, Μιλτ. Τσιόγκας, ο οποίος έσπευσε να συμβουλεύσει τους αγρότες να μην επιτρέψουν σε κανένα να εκμεταλλεύεται την αγωνία και την ανασφάλεια των πληγέντων παραγωγών.

Το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει ο κύριος διοικητής είναι ν' απαντήσει στα ερωτήματα των αγροτών για το μέλλον του ΕΛΓΑ που κινδυνεύει να χρεοκοπήσει, αφού δεν παίρνει ό,τι δικαιούται από το κράτος, αλλά συνεχώς δανείζεται κι όχι να εμφανίζεται, ως μη όφειλε, σαν κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Η δικαίωση των παγετόπληκτων του Τυρνάβου - ως ένα βαθμό, βεβαίως, διότι οι αποζημιώσεις που δίνονται δεν είναι αυτές που ήθελαν οι Τυρναβίτες, αφού δεν καλύπτουν το 100% των ζημιών και δεν αναπληρώνουν το χαμένο εισόδημα - θα πρέπει να παρακινήσει τους παγετόπληκτους στις άλλες περιοχές της χώρας να ξεκινήσουν αγώνες, ώστε να έχουν την ίδια ή δικαιότερη μεταχείριση από την κυβέρνηση. Κι όχι μόνο οι παγετόπληκτοι, αλλά και οι χαλαζόπληκτοι κι όλοι όσων οι καλλιέργειες και οι σοδειές υπέστησαν ζημιές από διάφορες θεομηνίες κι άλλες αντίξοες συνθήκες.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι και οι ίδιοι οι παγετόπληκτοι του Τυρνάβου δεν έχουν ακόμα αποζημιωθεί για τις ζημιές που προκάλεσε το χιόνι και ο παγετός του περασμένου χειμώνα στις στάνες, στους στάβλους, στις αποθήκες και σε άλλες εγκαταστάσεις τους, ούτε για το γάλα που χάθηκε λόγω θανάτου ή άλλων προβλημάτων στα ζώα. Και, βεβαίως, οι αποζημιώσεις που δόθηκαν το περασμένο καλοκαίρι από τον ΕΛΓΑ για τα ζώα που ψόφησαν, κάθε άλλο παρά ικανοποιούν τους πληγέντες κτηνοτρόφους.

Θα πρέπει, όμως, να σημειώσουμε ότι, παίρνοντας αποζημιώσεις για τις καταστροφές από τον παγετό, οι αγρότες του Τυρνάβου δε λύνουν τα προβλήματά τους. Το μόνο που, ίσως, καταφέρουν είναι να «επιβιώσουν» φέτος και από του χρόνου - ανεξαρτήτως αν ξαναπάθουν ή όχι ζημιές - τα προβλήματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα και αξεπέραστα. Κι όχι μόνο γιατί, έτσι κι αλλιώς, υπέστησαν μείωση του εισοδήματός τους - από τη ζημιά κέρδος δε βγαίνει - αλλά και γιατί όσο περνάει ο καιρός και συνεχίζεται η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τόσο τ' αγροτικά προβλήματα στη χώρα μας θα πολλαπλασιάζονται και θα οξύνονται.

Πρέπει, λοιπόν, ν' αντιληφθούν πλήρως και οι παγετόπληκτοι του Τυρνάβου - όπως όλοι οι μικρομεσαίοι αγρότες της χώρας μας - ότι αν ο αγώνας τους δε συνδυάζει τα επιμέρους αιτήματα που αφορούν σε έκτακτα, προσωρινά και τοπικά προβλήματα, με το στόχο ανατροπής της αντιαγροτικής πολιτικής, η οποία ευθύνεται για το μέγα αγροτικό πρόβλημα της Ελλάδας, δεν πρόκειται να έχει χειροπιαστά και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Αντιθέτως, τα όποια πρόσκαιρα κέρδη φέρνουν οι αγώνες, γρήγορα θα ξαναχαθούν και θα συνεχιστεί το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και η διαδικασία συγκέντρωσης της γης στα χέρια λίγων επιχειρηματιών και μεγαλοαγροτών.

Κι αν, και μέσα στον αγώνα, ο στόχος για την ανατροπή της εφαρμοζόμενης αντιαγροτικής πολιτικής δε συνδυάζεται με την προβολή μιας εναλλακτικής πρότασης για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας στη χώρα μας, προς όφελος του μικρομεσαίου αγρότη και του ελληνικού λαού, τότε πάλι οι αγρότες θα βρεθούν μπροστά σε αδιέξοδο.

Και, βεβαίως, να είναι καθαρό ότι πρόκειται για μια εναλλακτική πρόταση, την οποία δεν μπορούν - και δε θέλουν φυσικά - να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ή του διπολισμού κεντροαριστερά - κεντροδεξιά και γι' αυτό χρειάζεται ν' αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί δύναμης και να δημιουργηθεί ένας άλλος πόλος διακυβέρνησης που θα θέλει και θα μπορεί - στα πλαίσια της Λαϊκής Εξουσίας και της Λαϊκής Οικονομίας - να εφαρμόσει αυτή την εναλλακτική πρόταση για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας.