Ο εργάτης πρέπει να είναι μόνος του απέναντι στο κεφάλαιο! Η δε κάλυψη των αναγκών του πρέπει να υπακούει στις ανάγκες μεγέθυνσης του κεφαλαίου.

Αυτό, επί της ουσίας, διακήρυξαν χτες διάφοροι πρωταγωνιστές του κοινωνικού εταιρισμού, σε συνέδριο που οργάνωσε ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).

Η επέκταση και η νομιμοποίηση των ατομικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων και κατ' επέκταση το χτύπημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων ήδη «παίρνει σάρκα και οστά» στην Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς όπως ανακοινώθηκε και χτες στο συνέδριο του ΟΜΕΔ, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης δημιουργούνται νέοι μηχανισμοί επίλυσης ατομικών διαφορών! Μέσω λοιπόν του χτεσινού συνεδρίου του ΟΜΕΔ δόθηκε μια ακόμα γεύση των αντιδραστικών αλλαγών, με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπη η εργατική τάξη της χώρας, καθώς η ελληνική κυβέρνηση, πιστή στις επιταγές της Ενωμένης Ευρώπης του κεφαλαίου, προετοιμάζει το έδαφος για τη νέα αντεργατική επίθεση.

Στη δημιουργία των νέων μηχανισμών ατομικής διαπραγμάτευσης, αναφέρθηκε ο πρόεδρος του ΟΜΕΔ Γ. Κουκουλές. Περιέγραψε τη λειτουργία αντίστοιχων οργανισμών του ΟΜΕΔ άλλων χωρών, για να καταλήξει, μεταξύ άλλων, ότι αυτή η σύγκριση μπορεί να βοηθήσει στην εισαγωγή νέων ορισμένων μεταρρυθμίσεων.

Ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δ. Ρέππας αναφέρθηκε αρκετά στη θετική όπως ισχυρίζεται συμβολή του ΟΜΕΔ, επικαλούμενος την ανεξαρτησία και αυτονομία του θεσμού. Πώς όμως λειτουργεί ανεξάρτητα ο ΟΜΕΔ, όταν σήμερα πληθαίνουν συνεχώς οι αποφάσεις που όχι μόνο δεν κινούνται στα πλαίσια των αναγκών των εργαζομένων, αλλά προτείνουν χαμηλότερες αυξήσεις ακόμα και από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας; Πολύ περισσότερο που πρόσφατα εκδόθηκαν αποφάσεις που καταργούν θεσμικές κατακτήσεις προηγούμενων ΣΣΕ κλάδων των εργαζομένων! Πόσο λοιπόν ανεξάρτητος είναι ο ΟΜΕΔ, όταν οι παραπάνω αποφάσεις είναι της ίδιας λογικής με αυτή των απαιτήσεων των εργοδοτών;

Κατά τη γνωστή υπερασπιστική γραμμή του «κοινωνικού διαλόγου» της απάτης, που αποτέλεσε το μέσο για την αφαίρεση δικαιωμάτων των εργαζομένων, ο Δ. Ρέππας υποστήριξε ότι αποτελεί το πρώτο και το μόνο μέσο για την επίλυση των αιτημάτων της εργατικής τάξης. Είναι χαρακτηριστική η φράση του υπουργού Εργασίας ότι με τη συμβολή του ΟΜΕΔ «η απεργία μεταβάλλεται ως το πραγματικά έσχατο μέσο διεκδίκησης των εργατικών αιτημάτων»!

Απόδειξη των νέων αντιδραστικών αλλαγών, που ήδη μπαίνουν σε εφαρμογή, αποτελεί η αποκαλυπτική παρέμβαση του προέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, Ο. Κυριακόπουλου, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι απαιτούνται ακόμα περισσότερα μέτρα υπέρ των βιομηχάνων στο πλαίσιο της «ανταγωνιστικότητας», της αύξησης των κερδών, αφού όπως είπε χαρακτηριστικά σήμερα η χώρα ως μέλος της «ΕΕ έχει στόχο την εφαρμογή των αποφάσεων της Λισαβόνας». Υποστήριξε ότι για τη διαμόρφωση πολιτικών που θα δημιουργήσουν «περισσότερες» και «καλύτερες» θέσεις εργασίας πρέπει να επιτευχθεί «αποδέσμευση από τα μέχρι σήμερα κεκτημένα που ισχύουν με δογματική έννοια». Υποστήριξε την ανάγκη προσαρμογής των εργασιακών σχέσεων στα νέα δεδομένα και συνέχισε λέγοντας ότι «η "ευελιξία" δεν είναι απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, αλλά η άρση των εμποδίων για μεγαλύτερη απασχόληση»!

Σ' ό,τι αφορά τον ΟΜΕΔ, είπε ότι πρέπει να συμβάλει στη συνέχιση του «κοινωνικού διαλόγου», ο οποίος αποτελεί όπως είπε «το σημαντικότερο εργαλείο για τη διαχείριση των αλλαγών». Απαντώντας στα περί δήθεν ανεξάρτητης λειτουργίας του ΟΜΕΔ, ο Ο. Κυριακόπουλος κατέστησε σαφές ότι ο ΣΕΒ θέλει έναν ΟΜΕΔ όχι για να διατυπώνει «δίκαιες κρίσεις, αλλά να επιτυγχάνει συμβιβασμούς. Τότε συμβάλλει ουσιαστικά»!

Τη γραμμή του συμβιβασμού και της συναίνεσης, του ξεπουλήματος των εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων επιβεβαίωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος. Παρά τις αρχικές κορόνες για την ανάγκη υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων και δίκαιων αποφάσεων του ΟΜΕΔ, κατέληξε να συμφωνεί με τον πρόεδρο του ΣΕΒ ότι στόχος είναι η υλοποίηση των αποφάσεων της Λισαβόνας, αλλά το ζήτημα είναι με ποιον τρόπο θα υλοποιηθούν!

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Δ. Φέτσης κατά τη διάρκεια της παρέμβασής του είπε ότι κατ' αρχήν στις ταξικές κοινωνίες υπάρχουν συγκρουόμενα συμφέροντα. Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις αποτυπώνουν τους εκάστοτε συσχετισμούς στην κοινωνία. «Στη χώρα - συνέχισε - την τελευταία 10ετία έγιναν μεταρρυθμίσεις που οδήγησαν στην παραπέρα συγκέντρωση του κεφαλαίου, σε βάρος των διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων». Τόνισε ότι ο κοινωνικός μισθός πρέπει να αντανακλά την παραγωγική αξία και τις ανάγκες του εργαζομένου, γεγονός που σήμερα δεν ισχύει. Στο πλαίσιο αυτό ο ΟΜΕΔ δε λειτουργεί, όπως σημείωσε, αυτόνομα. Εχει οδηγό την εκάστοτε εισοδηματική πολιτική και προηγούμενες ΣΣΕ και με βάση αυτά εκδίδει αποφάσεις. Δεν υπάρχει απόφαση από την οποία να προκύπτει μεγάλη απόκλιση από την εισοδηματική πολιτική ή προηγούμενες ΣΣΕ και αυτό είναι πραγματικότητα.

Τέλος, ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Χρ. Φώλιας υποστήριξε με τη σειρά ότι ο ΟΜΕΔ ήταν, είναι και πρέπει να είναι προέκταση του «κοινωνικού διαλόγου», καθώς και ότι όλη η λογική του πρέπει να είναι μέρος ενός συνεχούς κοινωνικού διαλόγου.