Στις 25/11 συνήλθε το Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ. Οπως είναι φυσικό, μιλήσανε για το «σχέδιο Ανάν». Πώς θα το αντιμετωπίσουν. Τι δέχονται, τι δε δέχονται. Οτι αν υπάρξουν προσκόμματα στην ένταξη της Κύπρου η Ελλάδα θα μπλοκάρει τη διεύρυνση, και άλλα. Ο πρωθυπουργός, όμως, για να είναι καλυμμένος, πέταξε και τη φράση... σωσίβιο: «Θα πάρουμε τις αποφάσεις μας, σταθμίζοντας το συνολικό αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης».

Απ' ό,τι καταλαβαίνω, αυτά που σήμερα κρίνονται καταστροφικά, μπορεί με τις ...φιλικές συμβουλές του Πάουελ και στην ανάγκη την προσωπική επέμβαση του Μπους, να μεταβληθούν σε επιτυχία και πανηγυρισμούς. Είπαν και για τις ομάδες που δημιουργήθηκαν για την υπεράσπιση της Κύπρου, ότι προσπαθούν να εξαγάγουν πολιτισμό, και δήλωσαν... «Οχι εξαγωγή πολιτισμού». Επίσης, ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι με τις επαφές που είχε στην Πράγα δε συνάντησε αντιδράσεις στην ένταξη της Κύπρου και αμφισβήτησε ότι η Ολλανδία διατηρεί επιφυλάξεις. Οταν τελειώσανε με το Κυπριακό αρχίσανε τα σοβαρά.

Την εισήγηση στη συζήτηση έκανε ο κ. Λαλιώτης. Μιλήσανε για επαφή με την «προοδευτική» Αριστερά και πώς μπορεί να γίνει συνεργασία, κι αν τελικά θα γίνει. Αυτά είναι όσα διάβασα στην εφημερίδα. Δεν ήμουν εκεί. Ομως φαντάστηκα την εικόνα. Φαντάστηκα τα στελέχη να μεταμορφώνονται σε μικρούς Ναπολέοντες που καμιά στρατηγική δε θα τους σταματούσε. Φτάνει να πετύχαιναν τον αντικειμενικό τους σκοπό. Δηλαδή την εξουσία. Δηλαδή μ' οποιοδήποτε μέσο τις ψήφους των αφελών. Τα κύρια όπλα τους θα ήταν το ψεύδος και η παραπλάνηση. Φυσικά, το ίδιο θα έκανε και η ΝΔ. Δεν τους χωρίζει καμιά θεωρία, καμιά ιδεολογία. Προσπαθούν και οι δυο να ευχαριστήσουν την Αμερική και το ΣΕΒ για να προτιμηθούν.

Τα τελευταία χρόνια τυχαίνει να κερδίζει η ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Τα αποτελέσματα στις διοικήσεις τους τα βλέπουμε όλοι. Αμερικανική κατοχή, «τρομονόμος», ανεργία, φτώχεια, περίθαλψη, αν αρρωστήσεις και δεν έχεις λεφτά, πεθαίνεις, αν δεν έχεις λεφτά δεν μπορείς να σπουδάσεις, δίκες φιλειρηνιστών, και προτάσεις για λύσεις που δείχνουν πόσο λίγο εκτιμούν τον άνθρωπο, πόσο φυσικό το βρίσκουν ότι πρέπει να υπάρχει κόσμος που πεινάει. Ετσι, τολμούν να σκεφτούν να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας, μοιράζοντας το ένα μεροκάματο σε δυο ανθρώπους κι αργότερα ίσως σε πέντε. Δε βλέπουν το χάος που δημιουργήθηκε. Που δημιούργησαν. Δεν καταλαβαίνουν. Βρίσκω ότι είναι σαδιστικό να μη σε νοιάζει η καταστροφή που σκόρπισες γύρω σου και να σκέφτεσαι με τι κόλπα θα ξαναπάρεις την εξουσία για να κάνεις τα ίδια.

Μιλώντας για πατριωτισμό είπαν ότι όλοι είναι πατριώτες και δε χρειάζονται οι προσπάθειες μερικών να κάνουν «εξαγωγή πατριωτισμού».